Τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε το Eurogroup και επίσημα η Ελλάδα βγαίνει από την εποχή των μνημονίων.
Η κυβέρνηση λαμβάνει τα συγχαρητήρια για την πλήρη εφαρμογή των μέτρων και η ανακοίνωση του Eurogroup αναφέρει:
«Η Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας με μια ισχυρότερη οικονομία που στηρίζεται στις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν» αναφέρει η δήλωση, επισημαίνοντας πως «είναι σημαντικό να συνεχιστούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αποτελούν τη βάση για μια βιώσιμη πορεία ανάπτυξης με υψηλότερη απασχόληση και δημιουργία θέσεων εργασίας». Στο πλαίσιο αυτό, το Eurogroup χαιρετίζει και την ολοκλήρωση της στρατηγικής ανάπτυξης της Ελλάδας, η οποία «στοχεύει στην ενίσχυση της μακροπρόθεσμης αναπτυξιακής προοπτικής της Ελλάδας και στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος».
Ποια είναι η αλήθεια όμως για την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν οι Έλληνες πολίτες από την επόμενη ημέρα;
Η εποχή των μνημονίων δυστυχώς όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά με την τριετή παρουσία της κυβέρνησης στο τιμόνι της χώρας, θα παραμείνει για ακόμα 41 χρόνια.
Θα αναρωτηθεί όμως κάποιος, μα τι γράφετε, σήμερα τα ξημερώματα έληξε και επίσημα το πρόγραμμα, η ελληνική κυβέρνηση πήρε και τα εύσημα, και όλοι οι εκπρόσωποι του Eurogroup δηλώνουν ότι τέλος τα μνημόνια για την Ελλάδα.
Τι είναι αλήθεια το μνημόνιο;
Είναι μία σύμβαση που είχε συνάψει η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές μας, με την οποία λαμβάναμε συγκεκριμένα χρηματικά ποσά για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους καθώς και τη λειτουργία του κράτους, με συγκεκριμένες υποχρεώσεις, σχετικά με την εφαρμογή όλων των προαπαιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Όσο προχωρούσαν δηλαδή οι μεταρρυθμίσεις προχωρούσαν και οι καταβολές των χρημάτων. Παράλληλα το μνημόνιο δέσμευε την ελληνική κυβέρνηση ότι στην περίπτωση μη επίτευξης των στόχων οι δανειστές θα είχαν τη δυνατότητα να επιβάλλουν νέα μέτρα.
Από τα ξημερώματα βρισκόμαστε στη μεταμνημονιακή εποχή και η ελληνική κυβέρνηση καλείται για διάστημα 41 ετών, και όχι δύο ή τριών που μέχρι τώρα ήταν τα μνημόνια, για τα παρακάτω:
1. Δεσμεύεται να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022
2. Δεσμεύεται να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, από το 2023 ως το 2060
3. Η εκταμίευση των εσόδων θα γίνεται σε εξαμηνιαίες δόσεις (Δεκέμβριο και Ιούνιο), αρχής γενομένης από το 2018 έως τον Ιούνιο του 2022, εφόσον υλοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν
4. Βάσει της ανάλυσης της βιωσιμότητας του χρέους από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, το Eurogroup θα επανεξετάσει στο τέλος της περιόδου χάριτος, το 2032 εάν χρειάζονται πρόσθετα μέτρα χρέους, ενώ γίνεται αναφορά στη συμφωνία του Μαΐου του 2016 για ένα «μηχανισμό», ο οποίος θα ενεργοποιείται στην περίπτωση πολύ δυσμενέστερου απρόοπτου μακροοικονομικού σεναρίου
Με αυτές τις 4 βασικές υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης, εύκολα διαπιστώνουμε ότι μπαίνουμε σε μία μεταμνημονιακή εποχή, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μνημόνιο διαρκείας. Για την καταβολή των δόσεων θα γίνεται έλεγχος, θα πρέπει να προχωράνε όλες οι μεταρρυθμίσεις όπως έχουν ήδη συμφωνηθεί. Ο κατάλογος των μέτρων μακρύς, μόνο 88 ψηφίστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, χωρίς να λησμονήσουμε και όλα τα προηγούμενα τα οποία θα εφαρμοστούν από 1.1.2019, όπως η περικοπή συντάξεων. Στην περίπτωση δημοσιονομικής εκτροπής θα υπάρχει η δυνατότητα από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα για την επιβολή νέων μέτρων.
Το μόνο που κατόρθωσε να «κερδίσει» η κυβέρνηση είναι την επιμήκυνση των δανείων του EFSF στα δέκα έτη, σε συνδυασμό με επέκταση της περιόδου χάριτος για την πληρωμή επιτοκίων επίσης για δέκα έτη. Η δόση που θα λάβει η Ελλάδα θα είναι 15 δισ. ευρώ. Από αυτό το ποσό, τα 3,3 δισ. θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξαγορά προηγούμενων δανείων, όπως αυτών του ΔΝΤ. Αυτά βεβαίως είχαν συζητηθεί και το Νοέμβριο του 2012…
Γεννάται όμως ένα ακόμη ερώτημα: Με το πλεόνασμα που δημιούργησε σήμερα η κυβέρνηση λόγω της υπερβολικής φορολόγησης, μόλις μετα βίας είναι πλεονασματικός ο προϋπολογισμός. Για πόσο διάστημα ακόμη θα μπορεί να στηρίζεται η ελληνική οικονομία στην αφαίμαξη των φορολογουμένων όταν δεν υπάρχει κανένα θετικό στοιχείο για τη βελτίωση της ανάπτυξης, η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα να δημιουργεί πραγματικά πλεονάσματα;
Αλήθεια, για ποιο λόγο, εκτός βεβαίως τον προεκλογικό, θα αρχίσει να πανηγυρίζει η κυβέρνηση;
* του Μάνου Καμπανέλλη
