Η επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ολοκληρώθηκε επιβαρύνοντας τον ελληνικό προϋπολογισμό με 2,4 δις ευρώ. Η αναβάθμιση των αεροσκαφών μπορεί να ήταν επιβεβλημένη, δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση δύσκολα θα μπορούσε να αρνηθεί μία τέτοια συμφωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαιτέρως κατά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι:
Τι είναι αυτό που διαπραγματεύθηκε και επέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας;
Η ελληνική πλευρά δεν κατόρθωσε να φέρει καμία επωφελή συμφωνία για το ελληνικό δημόσιο, παρά μόνο αόριστες υποσχέσεις περί βοήθειας της ελληνικής οικονομίας, μέσω ανάπτυξης.
Οι «εναγκαλισμοί» και οι φιλοφρονήσεις δεν έλειψαν και από τις δύο πλευρές. Μάλιστα, τα διεθνή μέσα δεν παρέλειψαν να σχολιάσουν τις «θερμές» δηλώσεις Τραμπ, αναφέροντας ότι ο Τραμπ φαίνεται να έχει ανακαλύψει την αγάπη του για την Ελλάδα ή ότι «Ο Τραμπ και ο Τσίπρας κατακλύζουν ο ένας τον άλλον με επαίνους».
Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να παρουσιάστηκε με μία ατζέντα μάλλον ελλιπή, όχι ως προς τις προτάσεις αλλά ως προς τις απαιτήσεις της. Οι χειρισμοί της, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, ως πρώτη εικόνα, δεν δικαιώνουν τους στόχους που είχαν τεθεί πριν το ταξίδι. Η ελληνική κυβέρνηση μάλλον ευελπιστούσε σε μία καλύτερη συμφωνία, αποδεχόμενη άνευ όρων τις αμερικανικές προτάσεις, ή πιστεύοντας ότι οι συνομιλητές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, θα ήταν περισσότερο «γαλαντόμοι,» όχι ως προς τα λόγια αλλά προς μία καλύτερη συμφωνία.
Αλγεινή εντύπωση έκαναν οι δηλώσεις «αριστερών» επισκεπτών, πολιτικών και μη, στα διάφορα πάνελ καναλιών, κατά τη διάρκεια των συναντήσεων του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο. Αυτοί -οι οποίοι σίγουρα στα νιάτα τους θα κρατούσαν σημαίες «Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ- ταυτίστηκαν απόλυτα με τις θέσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού και επιδοκίμασαν το σύνολο των πεπραγμένων της κυβέρνησης κατά την επίσημη επίσκεψή της.
Ο φίλος του Μαδούρο, του Κάστρο, ο Έλληνας Τσε Γκεβάρα, «προσκύνησε» με άκομψο τρόπο τον Αμερικανό Πρόεδρο, και, εκτός της ήδη χαμένης πολιτικής του ταυτότητας, απώλεσε και κάθε ίχνος «αριστεροσύνης». Πρώτη φορά παρακολουθήσαμε Έλληνα πρωθυπουργό να πλέκει τέτοιο εγκώμιο για Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, παρουσιάζοντας τις δυνατότητες κυβίσθησης που διαθέτει και σε διεθνές επίπεδο.
Με κάθε ευκαιρία οι «πρώτη φορά αριστεροί» αποδεικνύουν ότι τα πιστεύω τους εύκολα ανταλλάσσονται με λίγη δόξα από το Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου. Διότι, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»…
* του Μάνου Καμπανέλλη
