Το θέμα δεν είναι πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά πώς έγινε και αργήσαμε τόσο πολύ. Η απάντηση βεβαίως δόθηκε από πολύ παλιά.
Ένας, λοιπόν, από τους επτά σοφούς της αρχαιότητος, ο Αθηναίος Σόλων, έμπορος, φιλοπερίεργος, πολυταξιδεμένος, είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο, όπου επεδίωξε και είχε συνάντηση με τους σοφούς Ιερείς εκείνης της μεγάλης χώρας.
Τον διάλογο που διημείφθη μετέφερε ο Πλάτωνας στον «Τίμαιο» – έργο μάλλον δυσνόητο. «Σόλωνα, εσείς οι Έλληνες είστε πάντα παιδιά και Έλληνας γέρων ουδέποτε υπήρξε», είπε ο σοφός Αιγύπτιος Ιερεύς στον Αθηναίο επισκέπτη και ανέφερε και άλλα, λίγα μεν πλην όμως άκρως ενδιαφέροντα, εκτός πλαισίου όμως της παρούσης συγκυρίας.
Αλλά ίσως να είναι ακριβώς αυτός ο «παιδισμός» που χαρακτήριζε πάντα τον Έλληνα και του εξασφάλισε την επιβίωση στους αιώνες. Λαοί με σπουδαίο πολιτισμό και σκληρή μνήμη ιστορική έχουν οριστικά εξαφανισθεί. Το αρχέτυπο του Έλληνα αφρολισθαίνει στα κύματα της Ιστορίας. Κάποτε πέφτει από τη σανίδα, ξανασκαρφαλώνει και συνεχίζει το ταξίδι. Αξιοθαύμαστο από μίαν άποψη.
Από την ανακήρυξη του ανεξαρτήτου εθνικού κράτους η Ελλάς άρχισε έναν πεισματικό αγώνα προσομοιώσεως με την Ευρώπη, κατά τα πρότυπα των τριών προστάτιδων δυνάμεων – Αγγλίας, Ρωσίας και Γαλλίας. Επρόκειτο για τρεις χώρες με διαφορετικά συστήματα διοικήσεως, πολιτιστικών, γλωσσικών και εθνικών καταβολών. Η σύνθεση σε μία λειτουργική ενότητα ήταν αδύνατη.
Εχουμε βομβαρδιστεί κάποιοι με τόσες υποσχέσεις «επανεκκινήσεως» της χώρας, ώστε να μην ελπίζουμε πως κάτι τελικώς θα αλλάξει.
Η προσπάθεια, πάντως, δεν πήγε επί ματαίω. Ανεδύθη νέα πολιτική τάξη ιδιορρύθμων χαρακτηριστικών. Οι ηγέτες των νέων πολιτικών κομμάτων, ακόμη και όταν εδραιώθηκε το κοινοβουλευτικό μας σύστημα, εμφορούνται μάλλον από νοοτροπία «φυλάρχων» παρά πολιτικών κατά τα πρότυπα των ευρωπαϊκών κρατών.
Αλλά ας μη μεμψιμοιρούμε. Διότι δεν τα πήγαμε και τόσο άσχημα σε σχέση με τις χώρες της περιοχής. Μάλιστα με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε το νέο ιδεολόγημα μιας Ελλάδος των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών.
Και περιφέρουν οι ηγέτες μας το «ευρωπαϊκό λάβαρο» τόσο συχνά ώστε η συμπεριφορά αυτή να εκλαμβάνεται από τους γείτονές μας ως ένδειξη αυταρέσκειας και υπεροψίας απέναντί τους. Έως ότου γίνει κάποτε «κάποια στραβή» –κατά το λαϊκώς λεγόμενο–, όπως η χρεοκοπία το 2010 ή τα σημερινά αχαρακτήριστα. Οπότε αρχίζουν να επιβάλλονται σκληρότατα επιτίμια, που διήρκεσαν πάνω από μία δεκαετία ή εμφανίζονται δημοσιεύματα επικριτικά στον Τύπο της Ευρώπης και τρέχουν οι αρμόδιοι να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Η στήλη αυτή θα αντιπαρέλθει τα όσα θορυβώδη, αλλά επί της ουσίας άκρως σημαντικά ή όχι, ειπώθηκαν την Παρασκευή στη διάρκεια της συζητήσεως σε επίπεδο αρχηγών κοινοβουλευτικών κομμάτων περί υποκλοπών των τηλεφωνικών συνομιλιών τις οίδε πόσων πολιτικών και δημοσιογράφων.
Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και ό,τι ήθελε προκύψει, θα υποστηρίξουν ορισμένοι. Αλλά έχουμε ζήσει κάποιοι τόσες απόπειρες «καθάρσεως» του ελληνικού πολιτικού συστήματος και έχουμε βομβαρδιστεί με τόσες υποσχέσεις «επανεκκινήσεως» της χώρας, ώστε να μην ελπίζουμε πως κάτι τελικώς θα αλλάξει. Αυτά με κάθε σεβασμό βεβαίως προς την πολιτική τάξη της χώρας…
