Αποτελεί σήμερα κοινή παραδοχή ότι η συμπερίληψη και η πραγματική εξίσωση των ευκαιριών είναι απαραίτητες για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Εντούτοις, πολλές κοινωνικές ομάδες βιώνουν διαχρονικά τον κοινωνικό αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση, ακόμη και τον στιγματισμό.
Σε αυτές θα πρέπει σίγουρα να προσμετρήσουμε τα Ατομα με Αναπηρία (ΑμεΑ), τα οποία καλούνται με προσωπικό αγώνα να διαχειριστούν μία δύσκολη καθημερινότητα σε συνδυασμό με ποικίλους φραγμούς για ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία. Η πρόοδος που έχει συντελεστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες (στις προηγμένες τουλάχιστον χώρες) δεν θα πρέπει να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Οταν με βάση στοιχεία του 2018 για τη χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για θέματα αναπηρίας, ένα στα δύο ΑμεΑ δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε κάποια πολιτιστική ή αθλητική δραστηριότητα, δεν έχει πάει ποτέ σε θέατρο, κινηματογράφο, συναυλία ή αρχαιολογικό χώρο, απέχουμε πολύ από το επιθυμητό.
Εύλογα, λοιπόν, η εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Δράσης (ΕΣΔ) για τα ΑμεΑ αποτέλεσε προγραμματική δέσμευση και προτεραιότητα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Ετσι, για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση επιχειρείται ολιστικά να συντεθούν σε μια ενιαία ομπρέλα πολιτικής οι δράσεις όλων των υπουργείων για την ιδιαίτερη μέριμνα που το κράτος οφείλει στα ΑμεΑ. Το ΕΣΔ διαρθρώνεται σε έξι πυλώνες δράσης, που προάγουν την αυτονομία, την ενσωμάτωση, την αξιοπρέπεια και την ευημερία.
Με τον πρώτο πυλώνα «το κράτος τίθεται στην υπηρεσία του Ατόμου με Αναπηρία», ενεργοποιείται ο Συντονιστικός Μηχανισμός με στόχο την εφαρμογή της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ σε όλη την επικράτεια. Για τον σκοπό αυτόν προβλέπεται σύσταση της Εθνικής Αρχής Προσβασιμότητας, κωδικοποίηση της εθνικής νομοθεσίας για τα ΑμεΑ, αναβάθμιση του μηχανισμού αξιολόγησης αναπηρίας και εισαγωγή της Ηλεκτρονικής Κάρτας Αναπηρίας.
Σημαντικός πέμπτος πυλώνας δράσης, που αποβλέπει στην αλλαγή κουλτούρας σχετικά με τα θέματα αναπηρίας, είναι η «Ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και της δημόσιας διοίκησης». Πρέπει να ξεφύγουμε αφενός από τη διαδεδομένη αντίληψη περί κοινωνικής αχρηστίας των ΑμεΑ, που οδηγεί σε πράξεις βαρβαρότητας, αφετέρου από το παρωχημένο ιατρικό μοντέλο αντιμετώπισης των ΑμεΑ, που περιορίζεται στην ιατρική υποστήριξη και οδηγεί σε πράξεις ελεημοσύνης. Χρειάζονται πολιτικές που ενισχύουν και προστατεύουν κάθε πολίτη με κάποιας μορφής αδυναμία. Εξάλλου, πολλά από τα μέσα διευκόλυνσης ωφελούν και άλλες ομάδες πληθυσμού: όποιος έχει πάει βόλτα με βρεφικό καροτσάκι, έχει κυκλοφορήσει με πατερίτσες ή έχει υπερήλικες γονείς κατανοεί την αλήθεια του επιχειρήματος. Τέλος, ο έκτος πυλώνας «Συνέργεια και Ανάπτυξη» στοχεύει στη γόνιμη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων και την προώθηση του προσβάσιμου τουρισμού.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η αντιμετώπιση των ΑμεΑ βελτιώνεται σε κοινωνίες που εμφορούνται από υψηλά κοινωνικά ιδανικά, ενώ χειροτερεύει, όταν επικρατούνσκοταδισμός και κοινωνικός ρατσισμός. Με το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ γίνεται απολύτως σαφές σε ποια κατηγορία θέλουμε ως κοινωνία να ανήκουμε.
* Ο κ. Χρήστος Ταραντίλης είναι βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ., καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή 11-10-2020
