Με 153 θετικές ψήφους ψηφίστηκε το 4ο μνημόνιο, χθες το βράδυ, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση προσπάθησε να παρουσιάσει ως ένα συμπλήρωμα του τρίτου μνημονίου, τα επερχόμενα μέτρα, πράγμα αναληθές, εάν σκεφθούμε ότι το καλοκαίρι του 2018 λήγει το 3ο μνημόνιο και τον Δεκέμβριο του 2021 λήγει αυτό που ψηφίστηκε εχθές.
Η πραγματικότητα όμως για τους Έλληνες πολίτες είναι ότι, για μία ακόμη φορά, και αυτή είναι και η χειρότερη, θα δούνε μισθούς και συντάξεις να μειώνονται και να φορολογούνται με τρόπο που δεν έχουν φορολογηθεί ξανά από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.
Η εικόνα αυτή αντικατοπτρίζεται και στο πολιτικό σύστημα το οποίο κινείται κανονικά σε ρυθμούς «survivor», όχι διότι το ανέφερε με χιούμορ ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, αλλά διότι αναγκάστηκε ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ενάντια στον Κανονισμό, να παρακάμψει τη σειρά ομιλίας της κυρίας Γεννήματα, ώστε τη στιγμή που θα ανέβαινε στο βήμα ο Έλληνας Πρωθυπουργός, να μην είχε αρχίσει η μετάδοση του τηλεοπτικού προγράμματος «survivor». Εάν θέλουμε λοιπόν να είμαστε ρεαλιστές, χθες το βράδυ για την ελληνική κοινωνία ο «Ντάνος» νίκησε τον Αλέξη.
Η “σερβαϊβοροποίηση” της κοινωνίας μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί. Η κοινωνία αδιαφορεί για τα χειρότερα που έρχονται, αισθανόμενη αδύνατη να αντιδράσει στη φορολογική λαίλαπα που ακολουθεί. Αποδέχεται άνευ όρων ότι της επιβάλλεται χωρίς να ελπίζει σε τίποτα.
Τα αποτελέσματα όλων αυτών σύντομα θα καταγραφούν με αρνητικούς αριθμούς, διότι η κοινωνία αναγκαστικά θα οδηγηθεί στο “Δεν Πληρώνω”, όχι από επιλογή όπως στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά από ανάγκη.
Από το βήμα της Βουλής ακούσαμε τον Πρωθυπουργό για μία ακόμη φορά να αμύνεται λέγοντας ότι «τα μέτρα δεν τα φέραμε εμείς, αλλά οι πολιτικές των δύο κομμάτων που κυβερνούσαν τόσα χρόνια».
Θα μπορούσαμε, ίσως, να δεχθούμε μέρος του επιχειρήματος, το οποίο σύσσωμο το ΣΥΡΙΖΑ έχει εκπαιδευθεί για να χρησιμοποιεί. Δηλαδή ότι, το χρέος δεν το δημιούργησε ο Αλέξης Τσίπρας, από τη στιγμή που πριν τον Ιανουάριο του 2015 δεν είχε ανέλθει ποτέ ξανά στην εξουσία. Το επιχείρημα όμως ακυρώνεται αμέσως, διότι ευθύνες έχει αυτός που δημιούργησε το χρέος, αλλά και αυτός που εμπόδισε την μείωση του χρέους, όπως έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας με τη βοήθεια του Πάνου Καμμένου το 2014. Μία χρονιά, κατά την οποία, σύμφωνα με όλους τους οικονομικούς αναλυτές, η οικονομία της χώρας βρισκόταν, μετά από 5 χρόνια λιτότητας, σε καλό δρόμο και χάραζε η αρχή του τέλους των μνημονίων.
Εκτός, όμως, αυτού, ο Έλληνας Πρωθυπουργός αρέσκεται να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, διότι το 70% των κυβερνητικών προσώπων που έχει επιλέξει, «μετεγράφησαν” από το ΠΑΣΟΚ, που είναι ο βασικός υπαίτιος της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ναι, δεν δημιούργησε το χρέος αλλά έχει βαρύτατες ευθύνες, διότι καθυστέρησε τουλάχιστον 3 χρόνια την οικονομία, φορτώνοντας τον Έλληνα φορολογούμενο με επιπλέον σκληρά οικονομικά μέτρα.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτύχει, όχι μόνο λόγω ανικανότητας, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, αλλά λόγω προεκλογικής ατζέντας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όταν υποσχόταν τα “πάντα” στη Θεσσαλονίκη, πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει τη δική του πολιτική “τούμπα” και να συμβιβαστεί με τα μέτρα. Του διέφυγε, όμως, ότι ο λόγος που τον επέλεξε ο Ελληνικός λαός, και από το 3% πήγε στο 36%, είναι ότι κινήθηκε με μία αριστερή ατζέντα, με κοινωνικό πρόσωπο, και με μία -θεωρητική και μόνο- σκληρή πολιτική με πολλές “κόκκινες” γραμμές. Αυτή η πολιτική οδήγησε την κυβέρνηση, μετά το Φεβρουάριο του 2015 οπότε έχασε και την ευκαιρία που είχε να δημιουργήσει το δικό της αφήγημα, στον διαπραγματευτικό της εγκλωβισμό, έχοντας ως αποτέλεσμα ΜΟΝΟ την αποδοχή μέτρων, χωρίς διαπραγματευτικό περιθώριο, και την υπογραφή δύο μνημονίων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
* του Μάνου Καμπανέλλη
