Ήξερα για τις κινητές εορτές της Εκκλησίας αλλά εσχάτως διαπίστωσα ότι υπάρχουν και άλλες γιορτές, όπως λ.χ. κάτι Παγκόσμιες Ημέρες που έχουν καθιερωθεί που κι αυτές είναι κινητές.
Με άλλα λόγια άλλη μέρα γιορτάζονται σε μία χώρα και άλλη μέρα σε άλλη. Για παράδειγμα η Γιορτή της Μητέρας. Στην Γαλλία γιορτάστηκε –υποτίθεται- την περασμένη Κυριακή. Και λέω «υποτίθεται» γιατί σε μεγάλο προβληματισμό βρίσκεται ο φίλος μας ο Μακρόν όχι μόνο για το πόσα Ραφάλ θα κατορθώσει να μας πουλήσει. Σε τελευταία ανάλυση ουδόλως ενδιαφέρει τον γαλλικό λαό πόσο καλός πλασιέ είναι ο Πρόεδρός τους. Αντιθέτως αυτός είναι προβληματισμένος διότι από τη μια πλευρά θέλει να φανεί «προοδευτικός» και να καταργήσει την γιορτή της Μητέρας, σκεπτόμενος ότι έτσι όπως πάμε καταργούνται τα γένη και μπορεί μητέρα να είναι και ο Νέμο της Eurovision αλλά και οι κατά τα άλλα βαρβάτοι εκείνου του συγκροτήματος που βγήκαν με σουτιέν και κορσέδες. Και από την άλλη προβληματίζεται μπας και ερεθίσει αυτούς από τους συμπατριώτες του που τους έχει μείνει λίγο νιονιό στο κεφάλι και βλέπουν αυτές τις «καινοτομίες» και παθαίνουν αναφυλαξία.
Όντως το πρόβλημα είναι τεράστιο και θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο έτσι και κανένας σύγχρονος δόκτωρ Φρανκενστάϊν βρεί καμμιά μέθοδο και δούμε τον κυρ Μήτσο τον μουστακαλή, κιμπάρη και ντερμπεντέρη φουσκωμένο και η κοιλιά του να μην είναι μπυροκοίλι αλλά να φέρει καρπόν ευλογημένον. Να μας λείπει άλλος ένας ανταγωνισμός με το θηλυκό γένος. Ευτυχώς που η Εκκλησία ανθίσταται πάντως διότι ώρες είναι να αρχίζουν να αποκαλούν κάποιον Άγιο –μεγάλη Του η Χάρη- με το άρθρο «το». Δηλαδή «το Άγιο τάδε…»!
Επανερχόμενοι στο μείζον ζήτημα της εορτής της Μητέρας που πάει να ακυρωθεί από την εμμονή στο ότι δεν υπάρχουν γένη –οπότε θα πρέπει να ξαναγραφεί παγκοσμίως και η Γραμματική- μία λύση για τους προοδευτικούς ρηξικέλευθους –τρομάρα μας- είναι αυτή που προσφέρει αυθεντικό περιστατικό. Φέρελπις ηθοποιός συμμετέχει στις πρόβες θεατρικού έργου. Δεν έχει μεγάλο ρόλο αλλά πρέπει να πει μπαίνοντας στην σκηνή και ανοίγοντας τα χέρια με πρόθεση να αγκαλιάσει, την λέξη, «μητέρα». Έχει όμως πολύ τρακ και καθώς μπαίνει στην σκηνή λέει: Πατέρα! Ο σκηνοθέτης τον σταματάει και του υπενθυμίζει ότι πρέπει να πει: Μητέρα. Προσπαθεί για δεύτερη φορά ο δόλιος αλλά είναι τόσο τρακαρισμένος που ξαναλέει: Πατέρα! Απελπισμένος ο σκηνοθέτης του δίνει μία ακόμη ευκαιρία. Και αυτός με αυτοπεποίθηση, αυτή την φορά, μπαίνει στην σκηνή και με βροντώδη φωνή λέει: Ματέρα!!!
Ιδού λύση που δεν χρειάζεται και ξαναγράψιμο της Γραμματικής…
