Η ασφάλεια της Ελλάδος

Εδώ και μία επταετία οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της χώρας διέρχονται, κατά τακτά διαστήματα, την ίδια φάση αβεβαιότητος και απλώς εντείνουν την εσωτερική αντιπαράθεση, με την εκάστοτε αντιπολίτευση να αναθεματίζει την όποια ελληνική κυβέρνηση και αυτή με τη σειρά της να καταγγέλλει την «ανευθυνότητα» των πολιτικών της αντιπάλων.

Η ίδια σκηνοθεσία πάντα, η ίδια δραματοποίηση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο πολύς κ. Πόουλ Τόμσεν είχε προεξαγγείλει με κάθε λεπτομέρεια την τακτική που θα ακολουθούσε τόσο έναντι των Αθηνών όσο και έναντι του Βερολίνου, σε ηλεκτρονικό μήνυμά του προς τη ρουμανικής καταγωγής υφισταμένη του – υπεύθυνη του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα.

Απειλή οικονομικής ασφυξίας στην Ελλάδα, πίεση εκβιαστική στη Γερμανία, ενόψει των εκλογών, είναι οι καταλύτες που θα οδηγήσουν τελικώς στη συμφωνία, κατά τον κ. Τόμσεν. Η διαρροή εκείνη σκανδάλισε πολλούς· το περιεχόμενό της απλώς λησμονήθηκε· σήμερα βλέπουμε πως εφαρμόζεται στην πράξη. Ανδρείκελα –θα έλεγε κανείς– οι ηγέτες και οι υπουργοί της Ευρωζώνης, στα χέρια των γραφειοκρατών του ΔΝΤ. Αλλά ο πρώτος λόγος στην Ευρώπη ανήκει, προς το παρόν, στους «τεχνοκράτες».

Μόνον που τη φορά αυτή υπάρχει και άλλος παράγων αστάθειας, πολύ σοβαρότερος, διότι αφορά όχι απλώς το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος, αλλά αυτή καθεαυτή την ασφάλεια της χώρας. Πρόκειται για την ένταση στις σχέσεις Αθηνών - Αγκύρας, που κλιμακούται καθημερινώς, προς κάλυψη των ψηφοθηρικών αναγκών του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενόψει του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου, προς εξασφάλιση και εκτελεστικών εξουσιών.

Σε κρίσιμες καμπές της Ιστορίας του όποιου έθνους, ο πατριωτισμός και όχι απλώς οι υλικές δυνάμεις είναι εκείνο το στοιχείο που διασφαλίζει την επιτυχή αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων ενός κράτους. Η «πατριωτική» ρητορεία για λόγους εσωτερικών σκοπιμοτήτων αποτελεί μια παρωδία, δηλωτική εκπτώσεως ενός πολιτικού συστήματος. Υπάρχει όμως κίνδυνος ένα τυχαίο γεγονός να αποτελέσει αφορμή θερμού επεισοδίου, που απεύχονται ακόμη και οι πολιτικοί που επιδίδονται σε ρητορικές ασκήσεις κινδυνώδεις «εν ου παικτοίς», κατά τη διατύπωση των παλαιών Ελλήνων.

Βέβαιον είναι ότι δεν πρόκειται να σωφρονίσουμε κανέναν· και ουδείς πολιτικός –εδώ ή στην Τουρκία– πρόκειται να αντιταχθεί αποφασιστικά στην τάση που δημιουργήθηκε και επιβαρύνει καθημερινώς τις σχέσεις Αθηνών - Αγκύρας. Ο κίνδυνος να χαρακτηρισθούν μειοδότες είναι υπαρκτός και ο όρος «προδοσία» ήδη χρησιμοποιήθηκε για θέματα συγκριτικώς ήσσονος σημασίας.

Εκείνο το οποίο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι ότι παρέμβαση στην Αγκυρα για μείωση της εντάσεως έκανε η Ουάσιγκτον. Αυτά για να μη λησμονεί κανείς τα ουσιώδη όταν διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας, και έως ότου τελικώς συγκροτηθεί ο «ευρωπαϊκός στρατός».

Πηγή: Εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ