Το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε, με σειρά αντιλαϊκών μέτρων, χωρίς όμως ιδιαίτερα επεισόδια ή διαμαρτυρίες εκτός Βουλής. Ο Αλέξης Τσίπρας, το καλό παιδί των Βρυξελλών, συνεχίζει την πολιτική που δεν χάραξε, αλλά του επέβαλλαν, με μοναδικό στόχο την παραμονή όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία, χωρίς να υπολογίζει όχι μόνο την ελληνική κοινωνία, την οποία εμπαίζει καθημερινά, αλλά ακόμα και τους συνοδοιπόρους του όλα αυτά τα χρόνια.
Εάν κάνουμε μία πολιτική αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι η άνοδος του σημερινού Πρωθυπουργού στην αρχηγία του κόμματος αρχικά, και στην πρωθυπουργία εν συνεχεία, πραγματοποιήθηκε «ποδοπατώντας» οποιονδήποτε βρέθηκε στο δρόμο του. Ο Αλέξης έγινε γνωστός αρχικά από τις φοιτητικές καταλήψεις του 1990 -1991, εναντίον του νόμου του τότε υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου και στη συνέχεια με την κάθοδό του στις δημοτικές εκλογές το 2006 για την υποψηφιότητα του δημάρχου της Αθήνας, στις οποίες έλαβε και το υψηλό ποσοστό 10,51%.
Η προσωπική του αυτή επιτυχία του έδωσε τη δυνατότητα να αναδειχθεί μέσα στο χώρο του τότε Συνασπισμού, ως ο νέος πιθανός αρχηγός. Ο Αλέκος Αλαβάνος, που ηγείτο του Συνασπισμού, είχε ανακοινώσει το Νοεμβρίου του 2007 πως καθαρά για προσωπικούς λόγους δεν θα κατέλθει ως υποψήφιος του κόμματος. Αρκετά ηγετικά στελέχη του Συνασπισμού θέλησαν να τον μεταπείσουν, αλλά αυτό κατέστη μάταιο. Άλλωστε ο Αλέκος Αλαβάνος είχε ήδη φροντίσει να δρομολογήσει την υποψηφιότητα Τσίπρα στην προεδρία του κόμματος, βλέποντας ότι ο νέος αυτός άνθρωπος θα μπορούσε να συνεχίσει την δική του καλή πορεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, με τη στήριξή του, και με τη βοήθεια των Λαφαζάνη, Στρατούλη, Δραγασάκη, Φλαμπουράρη, Χουντή κλπ. , να εκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας, το Φεβρουάριο του 2008, νέος αρχηγός του Συνασπισμού, νικώντας τον Φώτη Κουβέλη. Όλοι ανήκαν στο Αριστερό Ρεύμα, τη συνέχεια της «αριστερής κινηματικής στροφής» του Συνασπισμού που εφάρμοσε ο Αλέξης Αλαβάνος.
Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα και ο Αλέξης Τσίπρας «ξέχασε» τον πολιτικό του πατέρα, αυτόν μου τον ανέδειξε και έκανε αρχηγό. Λίγα χρόνια μετά, σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Alpha, ο Αλέκος Αλαβάνος ρωτήθηκε αν περίμενε τη σημερινή εξέλιξη του κόμματος στο οποίο προήδρευε, απαντώντας: «Θα πρέπει να αναρωτηθεί ο κόσμος γιατί έφυγα τότε» είπε και πρόσθεσε: «Τους Παππάδες ας πούμε και τους άλλους τύπους και όσους είναι δίπλα σήμερα στον Πρωθυπουργό τους είδα όταν έφυγα από την προεδρία του ΣΥΝ, όταν είχε πέσει προσωπείο ηθικής και συνείδησης μέσα από ίντριγκες σατανικές τις οποίες δεν μπορούσα να φανταστώ. Είχαν αρχίσει από τότε αμέσως τα παιχνίδια εξουσίας, το πώς θα ελέγξουν τον τόπο, πώς θα με θέσουν εμένα στο περιθώριο». Σε άλλη του συνέντευξη, λίγο καιρό μετά, παρομοίασε τον Τσίπρα με τον Ιούδα λέγοντας ότι μετάνιωσε που “έδωσε το δαχτυλίδι” στον Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας ότι «ο Χριστός είχε τον Ιούδα μαθητή του. Και ήταν και Θεός ο Χριστός…».
Η τακτική αυτή βεβαίως του σημερινού Πρωθυπουργού δεν σταμάτησε στον Αλέκο Αλαβάνο αλλά συνεχίστηκε και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και το δημοψήφισμα, στους υπόλοιπους συνοδοιπόρους του, όπως ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, η Κωνσταντοπούλου και άλλοι πολλοί, τους οποίους, μόλις διαπίστωσε ότι είναι κόντρα στα προσωπικά του πολιτικά συμφέροντα, τους απομάκρυνε.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, δεν έκαναν απλώς μία αριστερή στροφή, αλλά στην κυριολεξία «ξεπούλησαν» την ιδεολογία που τους ανέδειξε και μαζί με αυτήν «ξεπούλησαν» την κοινωνία ολόκληρη. Οι αριστερές κόκκινες γραμμές ξεπέρασαν κάθε όριο παράδοσης της χώρας στους ξένους, σε όλα τα επίπεδα. Οι βραβεύσεις για τον Πρωθυπουργό πολλές, τα γλυκά λόγια ακόμα περισσότερα, τα οποία ξεστομίζονται από όλους αυτούς που προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν τα σκληρότερα μέτρα, τα οποία αποδέχθηκε χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Η έκφραση που λένε οι παλαιότεροι «δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο» θα ταίριαζε απόλυτα στον σημερινό Πρωθυπουργό. Ο άνθρωπος που δεν ήθελε την εκκλησία και δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του εμφανίζεται ως ο καλύτερος φίλος της εκκλησίας, απομακρύνοντας αυτούς που πραγματικά δεν πιστεύουν, όπως ο πρώην υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης.
Αυτός, ο οποίος μεγάλωσε με τα κουμμουνιστικά ιδεώδη και τις αριστερές αντιλήψεις, μπροστά στην εξουσία παραδίδεται άνευ όρων στους Αμερικανούς, και χωρίς κανένα δισταγμό, αποφασίζει να ανοίξει τις πόρτες της Ελλάδας, αποδεχόμενος να κλείσει με κάθε κόστος το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, ό,τι δηλαδή επί δεκαετίες προσπαθούσαν να προστατεύσουν οι προκάτοχοί του. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το άρθρο - διακήρυξη που δημοσιεύθηκε λίγο πριν την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Απρίλιο του 2008, στην οποία η Ελλάδα έθεσε βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στη Συμμαχία το υπέγραφαν υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, όπως ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, οι βουλευτές Τασία Χριστοδουλοπούλου, Κώστας Γαβρόγλου, Χριστόφορος Παπαδόπουλος και Ελένη Σταματάκη.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-Ανελ είναι μία επιζήμια κυβέρνηση, όχι μόνο λόγω της πολιτικής αδυναμίας διαχείρισης θεμάτων τα οποία θα ακολουθούν τη χώρα για πάντα, αλλά γιατί ο μοναδικός στόχος των κυβερνώντων είναι η παραμονή τους στην εξουσία, αδιαφορώντας για τις πληγές που ανοίγουν και ίσως να μην επουλωθούν ποτέ.
* του Μάνου Καμπανέλλη
