Η εορτή της πρώτης του έτους είναι μία σύμβαση ημερολογιακή, δίχως καμία μεταφυσική αναφορά, που δίδει αφορμή για οιωνοσκοπήσεις, που παλαιότερα κατέκλυζαν τα πάσης φύσεως έντυπα υπό τον τίτλο «Ο Καζαμίας». Η συνήθεια αυτή επιβιώνει σε λαϊκότερες περιοδικές ή ειδικές εκδόσεις, διότι η κοινωνία εν γένει προσποιείται ότι ενεργεί ορθολογικότερα.
Υπείκοντες στις παραδόσεις, όπως θα έλεγαν και οι παλαιοί, θα επιχειρήσουμε ανίχνευση των εξελίξεων το επομένου έτους, μην προσποιούμενοι αυθεντία, καθώς οι ανατροπές είναι εκείνες που δίδουν στη ζωή ενδιαφέρον και αποτελούν κανόνα, διότι άλλως η ανθρωπότης θα είχε καλύψει ήδη όλα τα στάδια της εξελίξεώς της και θα εκινείτο από αιώνων στο επίπεδο της βουδιστικής νιρβάνας.
Διεξερχόμενοι τις εξελίξεις στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας θα προχωρήσει εκών άκων στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας ευαγγελιζόμενος σταθερότητα και ανάπτυξη. Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα επαναλαμβάνει το αίτημα προώρων εκλογών διά την σωτηρίαν της Ελλάδος, και κάποτε αυτές θα γίνουν.
Η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ ως κόμματα απορριπτικά της Ε.Ε. δικαίως θα προσδοκούν μια κάποια αύξηση της απηχήσεως στο εκλογικό σώμα. Οι υπόλοιποι πολιτικοί ηγέτες θα αντιμετωπίζουν υπαρξιακά προβλήματα και κάποιοι θα αποπειραθούν να δημιουργήσουν νέους κομματικούς συνασπισμούς.
Τέλος, οι Ελληνες πολίτες ως Παίδες εν Καμίνω, δίχως σωτήρια πίστη στον Θεό, θα πυρακτώνονται στο πλαίσιο της Ε.Ε., πάντα ελπίζοντες, και ευτυχώς, διότι άλλως αναρχούμενοι υπήρχε κίνδυνος να επιχειρήσουν άλμα εις το κενό.
Τύχη αγαθή συνέβαλε, με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα συστημικό –κατά προσέγγιση, εξυπακούεται– από λεφούσι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ώστε η Ελλάς να είναι χώρα κατά πλειοψηφία νομιμόφρων στην παραπαίουσα οντότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Αντιθέτως, οι εκλογές που θα διεξαχθούν διαδοχικώς στην Ολλανδία, στη Γαλλία και στη Γερμανία στη διάρκεια του 2017, με όρους πάντα «λαϊκιστικούς», όπως συμβαίνει στα αντιπροσωπευτικά συστήματα, θα έχουν ως συνέπεια την υπονόμευση του ευρωπαϊκού συστήματος. Επειδή οι ευρωσκεπτικιστικοί συνασπισμοί σε αυτές τις χώρες ωθούν τα κόμματα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού σε θέσεις εθνικιστικές.
Αλλά όλα αυτά αποτελούν λεπτομέρειες περιορισμένης σημασίας. Το 2017 θα είναι το έτος του νέου Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Ηδη πριν εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο ο κ. Τραμπ προκάλεσε σύμπαν το διεθνές κατεστημένο. Προειδοποίησε ότι εάν χώρες του ΝΑΤΟ δεν ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους θα αποσύρει την πυρηνική προστασία των ΗΠΑ. Αντιμετωπίζει την Κίνα περίπου ως χώρα εχθρική. Διατύπωσε, και ορθώς, την άποψη ότι ο ΟΗΕ κατάντησε «μία λέσχη όπου διάφοροι μαζεύονται, συνομιλούν και περνούν καλά». Κατέστησε σαφές ότι θα επιδιώξει σχέσεις συνεργασίας με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν. Προβάλλει, εν ολίγοις, ως ηγέτης μίας μείζονος ανατροπής.
Κυρίως όμως ο κ. Τραμπ εξουδετέρωσε τον παρεμβατικό ρόλο του κατεστημένου και των συστημικών ΜΜΕ, που προσδιόριζαν σε μεγάλο βαθμό το εκλογικό αποτέλεσμα· δίχως καμία θεσμική αλλαγή εισήγαγε στην πράξη την «άμεση δημοκρατία» στη διαδικασία αναδείξεως ενός ηγέτη. Πρόκειται όντως για επανάσταση. Το 2017 θα είναι, ως εκ τούτου, έτος εξόχως ενδιαφέρον. Τέλος του Καζαμία, Καλή Χρονιά!
Εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
