Η προσπάθεια της αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης να προκαλέσει πρόβλημα ηθικής τάξης στην Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνησή της, επικαλούμενη μάλιστα «μαρτυρίες» ενός αμφισβητούμενου προσώπου της νύχτας που έχει μάλιστα νταραβέρια και με την Δικαιοσύνη είναι αφελής.
Πρώτον διότι η κοινή γνώμη δεν μπορεί να λάβει υπόψιν τα όσα λέει ένα πρώην υπόδικός και ίσως και νυν.
Δεύτερον διότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και ο πλέον αξιόπιστος τιμητής καθώς βαρύνεται με συγκεκριμένες σκευωρίες και επίμονη προσπάθεια να χειραγωγήσει την Δικαιοσύνη,
Και τρίτον μέσα στο ίδιο το κόμμα του κ. Τσίπρα έχουν ήδη διατυπωθεί σοβαρές αν αντιρρήσεις για την τακτική αυτή της δημιουργίας τεχνητής οξύτητας της οποίας φορείς είναι και ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το άλτερ έγκο του οιυ πολλοί δεν θέλουν να βλέπουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πολύς Παύλος Πολάκης.
Η προσπάθεια πάντως αυτή του κ. Τσίπρα να πείσει ότι ενδιαφέρεται να αποκαλύψει μία δήθεν διαφθορά και διαπλοκή με ανθρώπους της νύχτας είναι άκρως υποκριτική. Και αυτό αποκαλύπτεται στα μάτια και του πλέον αφελούς, από την αναντιστοιχία μεταξύ της μεθοθευμένης απόπειρας σπίλωσης των πολιτικών της αντιπάλων και της λυσσαλέας προσπάθειας κάλυψης του σκανδάλου τηε συναλλαγής του δικού του υπουργείου Αμύνης με την Σαουδική Αραβία. Κάλυψης του εκτεθειμένου κυβερνητικού τότε συνεταίρου από τον οποίον εξαρτάτο η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία.
Πέραν όμως της σπίλωσης και του σκόπιμου διασυρμού των πολιτικών του αντιπάλων –κάτι που επιβεβαίωσε και η γνωρίζουσα καλύτερα από κάθε άλλον τον πρωθυπουργό, πρώην Πρόεδρος της Βουλής- που η Δικαιοσύνη απεκάλυψε, βάζοντας τις υποθέσεις αυτές στο Αρχείο επειδή ουδέν προέκυψε η αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικώς ο κ. Τσίπρας είναι σαφές ότι έχουν αποφασίσει να δημιουργήσουν συνθήκες πολιτικής οξύτητας, προκειμένου να προκαλέσουν
(α) μία συσπείρωση του φυλλορροούντος κόμματος τους, με δεδομένο ότι η καταγραφόμενη σήμερα συσπείρωσή του παραμένει χαμηλή, λόγω του πλήθος των ...κοψοχέρηδων. Την τακτική αυτή την αναδεικνύεο ο κ. Τσίπρας με κάθε ευκαιρία.
(β) να αναχαιτίσουν μέσω της συσπείρωσης αυτής που επιδιώκουν με αυτόν τον λανθασμένο και ανήθικο πολιτικά τρόπο, διαρροές προς το ΚΙΝΑΛ την ανάσα του οποίου αισθάνεται πλέον πολύ έντονη ο κ. Τσίπρας.
Όμως ο κ. Τσίπρας διαπράττει ένα λάθος. Αντίπαλός του, βασικά, όποτε οι εκλογές γίνουν, δεν είναι μόνο ον Νίκος Ανδρουλάκης και το κυβερνών κόμμα, εναντίον του οποίου ρίχνει συκοφαντικά πυρα. Είναι κυρίως ο λαός ο οποίος αξιολογεί ήδη τα θλιβερά πεπραγμένα της δικής του διακυβέρνησης.
Είναι ο λαός που θυμάται την φτωχοποίησή του. Που διαπίστωσε ‘ότι μολονότι είχε εναποθέσει ελπίδες σε εκείνη την Αριστερά –που αποδείχθηκε και φαύλη- καμία καλύτερη προοπτική δεν του εξασφάλισε
Είναι ο λαός που είχε δει τότε την σύνταξή του συνεχώς να κόβεται και έζησε με τον φόβο της της χρεοκοπίας του Ταμείου του, ενώ σήμερα β λέπει συνεχείς φορολογικές ελαφρύνσεις και έμμεσες αυξήσεις,
Είναι ο νέος που δεν εύρισκε τότε δουλειά και διόγκωσε το μεταναστευτικό ρεύμα προς άλλες χώρες,
Είναι μία ολόκληρη κοινωνία που αποτέλεσε το θύμα ενός απάνθρωπου φορολογικού συστήματος πληρώνοντας μάλιστα ένα κράτος που δε του προσφέρει τίποτε. Απλώς για να κάνει πλασματικά πλεονάσματα η κυβέρνηση της για πρώτη φορά Αριστεράς.
Η κοινωνική αποτυχία της κυβέρνησης αντανακλάται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, όπου σε κανένα τομέα που ενδιαφέρει άμεσα τους πολίτες δεν θέλει ο κόσμος να τον διαχειρίζεται η αποτυχούσα κυβέρνηση της Αριστεράς.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η όποια τακτική της όξυνσης στην πολιτική αντιπαράθεση είναι αναποτελεσματική. Η συκοφάντηση των αντιπάλων και η μεθοδολογία της διαιώνισης της αναπόδεικτης υποψίας, ως λάσπης, για να πληγούν ηθικά οι αντίπαλοι φέρνει αντίθετα αποτελεσματα διότι αποκαλύπτεται η πραγματική σκοπιμότητα του εγχειρήματος Τσίπρα. Και η όξυνση αυτή αποτρέπει οποιαδήποτε συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, κάθε φορά που η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει ενωμένη τις εξωγενείς κρίσεις των τελευταίων δύο μηνών.
