Αφασία στα εξωτερικά;

του Κώστα Αγγελόπουλου

Είναι βέβαια άσχημα τα πράγματα στην πολιτική σκηνή, παραμένει οξύ το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μεγάλη πίεση κάτω από τη βαριά σκιά του τρίτου «Μνημονίου». Αλλά, δυστυχώς για την κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένη δίπλα σ’ αυτά, να ασχοληθεί με μέθοδο και μεγάλη επιμέλεια και προσοχή με τα κρίσιμα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, που κυκλώνουν σήμερα την Ελλάδα. Οι εξελίξεις στην Εγγύς και Μ. Ανατολή, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο τον πόλεμο στη Συρία, την τρομοκρατία των τζιχαντιστών και το Προσφυγικό, υποχρεώνουν την Αθήνα να θέσει σε «συναγερμό» όλες τις δυνάμεις που διαθέτει το Κράτος για να απομακρύνει σοβαρούς κινδύνους που προέρχονται από ένα «δύσκολο» εξ Ανατολών διεθνές περιβάλλον.

Ομως, η παρούσα εσωτερική πολιτική κατάσταση είναι για την ώρα αναντίστοιχη με το μέγεθος των προβλημάτων και των κινδύνων, που εμπεριέχουν. Η κυβέρνηση αγωνιά για την εξέλιξη των οικονομικών υποθέσεων, δαπανά ενέργεια για να αποσπάσει από την αντιπολίτευση μια συνεργασία μαζί της για «συναινετικές» αποφάσεις, η αξιωματική αντιπολίτευση πλέει στους βάλτους μίας πρωτοφανούς εσωκομματικής κρίσης, τα κόμματα της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» ασχολούνται με τα δικά τους. Αλλά και μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης αντί για γρήγορο και αποτελεσματικό συντονισμό των επιτελικών δυνάμεων της διπλωματίας, της Αμυνας, των Υπηρεσιών πληροφοριών και εθνικής ασφαλείας, εμφανίζονται κρούσματα αδικαιολόγητης δυσλειτουργίας και απαράδεκτων ανταγωνισμών μεταξύ υπηρεσιών.

Με την Ελλάδα στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος λόγω του Προσφυγικού και των αυξημένων τρομοκρατικών δραστηριοτήτων του Χαλιφάτου, βαθμολογείται από εταίρους και συμμάχους καθημερινά για την ικανότητά της να κινηθεί παραγωγικά στις μάχες που διεξάγονται από τους μηχανισμούς των Δυτικών κατά της Τζιχάντ. Επιπλέον, οι τυχοδιωκτικές συμπεριφορές του «σουλτάνου» Ερντογάν αναγκάζουν την Αθήνα να τοποθετηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απέναντι σε σημαντικά γεγονότα που την αφορούν.

Ο πρωθυπουργός οφείλει τώρα να ασχοληθεί προσωπικά με τον συντονισμό των κυβερνητικών και των κρατικών μηχανισμών και να επιβάλει σοβαρότητα και «πειθαρχία» σε όποιο υφιστάμενό του δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των καταστάσεων στον τομέα της εθνικής Αμυνας και Ασφάλειας. Οσο για την αντιπολίτευση, δεν θα της έκανε κακό να αρχίσει να ασχολείται υπεύθυνα με αυτά τα ζητήματα. Αρκετά με τα εσωτερικά, τα υπαρξιακά της προβλήματα...