Η Κέιτ Γουίνσλετ και ο Λεονάρντο ντι Κάπριο μπορεί να είχαν χημεία ως Ρόουζ και Τζακ στον «Τιτανικό» αλλά οι σκηνές των φιλιών τους ήταν αρκετά αμήχανες για τη Βρετανίδα ηθοποιό.
Σύμφωνα με την 48χρονη Γουίνσλετ, η οικειότητα με τον 49χρονο ντι Κάπριο «δεν ήταν ό,τι καλύτερο».
Γιατί ήταν τόσο δύσκολη η σκηνή του φιλιού για την Κέιτ Γουίνσλετ και τον ντι Κάπριο
Κατά τη διάρκεια συνέντευξής της στο Vanity Fair, η ηθοποιό αποκάλυψε τι ήταν αυτό που δεν πήγαινε καλά σε εκείνες τις σκηνές: «Γυρίζαμε ξανά και ξανά τη σκηνή του φιλιού κι εγώ είχα ένα πολύ χλωμό μακιγιάζ. Και έπρεπε να ελέγχω το μακιγιάζ μας, και των δύο, ανάμεσα στις λήψεις. Και κατέληγα να μοιάζω σαν να είχα ρουφήξει μια σοκολάτα καραμέλας μετά από κάθε λήψη επειδή το μακιγιάζ του έπεφτε πάνω μου. Και εκείνος έμοιαζε σαν να έλειπε ένα κομμάτι από το πρόσωπό του, επειδή υπήρχε ένα σημείο όπου είχε κολλήσει επάνω του το δικό μου μακιγιάζ» .
Παράλληλα, αποκάλυψε ότι τα γυρίσματα της περιβόητης σκηνής «πετάω» ήταν πολύ χάλια και «εφιάλτης».
«Ο Λίο δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει...Χρειάστηκε να την ξαναγυρίσουμε περίπου τέσσερις φορές λόγω του φωτός. Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον ήθελε το φως να είναι συγκεκριμένο προφανώς» θυμήθηκε η Κέιτ Γουίνσλετ.
«Οπότε είχα κρυμμένο μέσα στο μπούστο μου το μακιγιάζ και τα πινέλα και το σφουγγάρι και των δυο μας. Και ανάμεσα στις λήψεις, ουσιαστικά ανανέωνα το μακιγιάζ μας».
Και δεν ήταν μόνο αυτά τα προβλήματα
Αλλά οι ατυχίες στο μακιγιάζ δεν ήταν το μόνο εμπόδιο που είχαν να αντιμετωπίσουν οι ηθοποιοί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής. Η Κέιτ Γουίνσλετ μίλησε και για το πόσο άβολα ήταν τα ρούχα της.
«Να, κοιτάζω αυτή τη σκηνή και θυμάμαι πόσο πολύ δεν μπορούσα να αναπνεύσω μέσα σε αυτόν τον αναθεματισμένο κορσέ» σημείωσε η ηθοποιός παρακολουθώντας την συγκεκριμένη σκηνή.
Τι λέει για τα αρνητικά σχόλια σχετικά με το σώμα της
Υπενθυμίζεται επίσης πως η ηθοποιός είχε δεχτεί σκληρά σχόλια για το σώμα της μετά την πρεμιέρα του «Τιτανικού» και θεωρεί πως αυτά ήταν στα «όρια της κακοποίησης». Ωστόσο, όπως λέει, είναι συνολικά περήφανη για την ταινία του 1997. «Αισθάνομαι ότι η ταινία εκείνη συνεχίζει να δίνει. Ολόκληρες γενιές ανθρώπων ανακαλύπτουν την ταινία ή τη βλέπουν για πρώτη φορά και αυτό έχει κάτι το εξαιρετικό».
