Ακόμη, απήγγειλε το συγκλονιστικό ποίημα του Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους». Το αφιέρωσε σε όλες τις μάνες που έχουν χάσει τα παιδιά τους: «Στη μητέρα του Παύλου, του Γιακουμάκη, του Ζακ»
«Ράγισε καρδιές» η μητέρα της αδικοχαμένης Γαρυφαλλιάς,της 26χρονης που δολοφονήθηκε από το σύντροφό της στη Φολέγανδρο, αποτελώντας ένα ακόμη θύμα στη μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών στη χώρα.
Ειδικότερα, η μητέρα της παρέλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμα που πήρε στη Φαρμακευτική, σε μία συγκινησιακά φορτισμένη εκδήλωση για τις γυναικοκτονίες, σύμφωνα με τις πληροφορίες του protothema.gr.
«Σου υπόσχομαι Γαρυφαλλιά μου να είμαι δυνατή. Πάντα έτσι με έλεγες δυνατή», είπε, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Παρά την ανείπωτη θλίψη της, η ίδια με καθαρή φωνή χωρίς να λυγίσει, ανήγγειλε εκείνα τα λόγια που δεν πρόλαβε να πει στην κόρη της για να την τιμήσει. Οι παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση, λύγισαν.
«Πολυαγαπημένη μου Γαρυφαλλιά, σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να σε τιμήσουμε. Σήμερα παίρνεις το μεταπτυχιακό σου αγαπημένο μου παιδί. Νιώθω πως ότι και να πω είναι λίγο για εσένα με πλημμυρίζουν τόσα συναισθήματα και σκέψεις, τόσες αναμνήσεις, εικόνες, γέλια, μυρωδιές, αγκαλιές. Πώς να σας τα κάνω όλα αυτά λέξεις; Πώς να τα κάνω λόγια να σας τα πω;», είπε
«Τα κατάφερες κορίτσι μου»
Mεταξύ άλλων, η μητέρα της αναφέρθηκε στην αγάπη της κόρης της για το αντικείμενο σπουδών της. «Εκεί ψηλά που είσαι μας στέλνεις δώρα κορίτσι μου», ανέφερε.
«Ήσουν πάντα ταπεινή, χαμηλών τόνων αλλά με ένα πανίσχυρο όπλο: το χαμόγελό σου, η ευγένειά σου η καλοσύνη σου. Θυμάμαι τον κόπο σου, την προθυμία σου και την αστείρευτη αγάπη γι' αυτό που έκανες. Πάντα ήσουν ένας στρατιώτης για την επιστήμη σου. Κάποιες φορές σε κοιτούσα κρυφά από την πόρτα. Ήσουν σκυμένη σε ένα γραφείο, χαμένη ανάμεσα στα βιβλία σου. Κοίτα Γαρυφαλλιά μου, τα κατάφερες κορίτσι μου. Είμαι τόσο περήφανη για εσένα. Όλοι είμαστε. Ακόμη κι από εκεί ψηλά που είσαι μας στέλνεις δώρα κορίτσι μου. Ακόμη και από εδώ που είμαι σου στέλνω την αγάπη μου εκεί στους καθαρούς ουρανούς που βρίσκεσαι. Η αγάπη μου για εσένα είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που ξεπερνά τον πόνο μου πραγματικά. Αυτό μου άφησες παιδί μου αγάπη και φως και δυνάμεις στα λόγια μου»
Τι ανέφερε για το ταξίδι
Η μητέρα της αναφέρθηκε και για την τελευταία φορά που έφυγε, δυστυχώς για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, για το μοιραίο ταξίδι στη Φολέγανδρο.
«Έφυγες για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, χωρίς να το έχεις επιλέξει. Τόσο βίαιος ο τρόπος και τόσο φωτεινός ο δρόμος του παραδείσου. Ένα φως είσαι και εσύ ανάμεσα σε αγγέλους. Ένα φως που δεν στάθηκε αρκετό να σε γλιτώσει από το σκοτάδι αυτού του δολοφόνου. Μακάρι αυτός ο άνανδρος να έπαιρνε λίγο από το φως σου και το αγγελικό σου βλέμμα και να έσωζε την ψυχή του κι εσένα. Κι εγώ εδώ κορίτσι μου συνεχίζω το ταξίδι, θα προχωράω για πάντα. Μα πάντα κάτι θα μου λείπει: η παρουσία σου άγγελε μου. Ήταν τόσο άδικο αυτό για εσένα. Τόσο άδικο. Ακόμη δεν έχω καταλάβει πως έφυγες παιδί μου. Ακόμα. Σου υπόσχομαι Γαρυφαλλιά μου να είμαι δυνατή. Πάντα έτσι με έλεγες δυνατή. Μαζί με τον πατέρα σου σου δίνουμε μία υπόσχεση: να σε τιμούμε πάντα και θα σε κρατάμε φυλαχτό μας στην καρδιά μας».
Στο τέλος απήγγειλε το συγκλονιστικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους». Το αφιέρωσε σε όλες τις μάνες που έχουν χάσει τα παιδιά τους όχι μόνο κορίτσια αλλά και αγόρια: «Στη μητέρα του Παύλου, του Γιακουμάκη, του Ζακ», είπε.
Το κομμάτι από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που απήγγειλε:
«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι».
