Oι ρήξεις που χρειάζονται

Oι ρήξεις που χρειάζονται

Η Ελλάδα διαχρονικά έπασχε από τις παγιωμένες καταστάσεις. Από καταστάσεις δηλαδή που και σήμερα ακόμη ορισμένες από αυτές  εμφανίζονται ανελαστικές. Μπορεί  την περίοδο που αποφασίζονταν, οι συνθήκες να  το επέτρεπαν και, ίσως κάποιες –θεμιτές- σκοπιμότητες να το επέβαλαν.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά η δομή πολλών τομέων κυρίως της δημόσιας δραστηριότητας καθώς κανείς δεν τολμούσε  μέχρι σήμερα να τις αλλάξει και, συγχρόνως, να εθισθούν οι εθισμένοι σε κακές έξεις πολίτες σε νέες αντιλήψεις. Για να συμβεί αυτό και να επέλθει μία πραγματική αλλαγή στη χώρα. Όχι εκείνη που πολλοί υπαινίχθηκαν αλλά δεν την τόλμησαν –όπως προαναφέρθηκε- ή δεν το επεδίωξαν τελικώς με αποτέλεσμα να βυθιστεί σταδιακά η  Ελλάδα στη μεγαλύτερη οικονομική και ηθική οπισθοδρόμηση, παρά την πρόσκαιρη ψευδαίσθηση της ατομικής ευημερίας και της ανάπτυξης που δημιουργήθηκε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ρήξη, πραγματική ρήξη, που πολλούς βολεμένους, θα δυσαρεστήσει ενδεχομένως, αλλά θα σώσει τη χώρα. Και που χρόνια μετά θα μνημονεύουν όλοι οι Έλληνες αυτόν που θα την τολμούσε. Το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησης δείχνει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός έχει την διάθεση και, κυρίως την θέληση, να κάνει αυτές τις ρήξεις.

Μία από τις ρήξεις που πρέπει να γίνουν λ.χ. έχει σχέση με το καθεστώς  στο Δημόσιο για την αύξηση της παραγωγικότητάς του που θα αποβεί προς όφελος των πολιτών. Ας αναφέρουμε ένα διαχρονικό πρόβλημα. Πουθενά στον κόσμο –στον αναπτυγμένο κόσμο- δεν υπάρχει μία τόσο προκλητική κατοχύρωση της εργασίας, η οποία έχει οδηγήσει σε νωθρότητα το ευρύτερο Δημόσιο αλλά και σε διάβρωση του από τη διαφθορά. Την εποχή που η μονιμότητα καθιερώθηκε, είχε ενδεχομένως την δικαιολογία της. Αν εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα οι συνθήκες διωγμών που την επέβαλαν, τότε είμαστε μία κατ’ επίφασιν Δημοκρατία. Οπότε πρέπει να το πάρουμε και απόφαση για να μη κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο Δημόσιο θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν  την  προκλητική κατοχύρωση των παλαιοτέρων, έτσι ώστε σταδιακά να δημιουργηθεί ένα υγιέστερο καθεστώς λειτουργίας του Δημοσίου, με μεγαλύτερη παραγωγικότητα, αλλά, βεβαίως και με ασφαλιστικές δικλείδες για τυχόν καταχρήσεις πολιτικών ανεγκεφάλων.

Η άλλη ρήξη που πρέπει να επιχειρηθεί –ρήξη με το σαθρό τμήμα της κοινωνίας – είναι η αντιμετώπιση της παραοικονομίας. Όταν τα επίσημα στοιχεία υπολογίζουν επί σειράν ετών ότι  το φαινόμενο αυτό  αντιστοιχεί,  σε χρηματική αξία προς το 30% του ΑΕΠ, και, επιπλέον διατηρείται όχι μόνο αμείωτο αλλά και αυξανόμενο από τη δεκαετία του ’50, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ευημερούσαν  οι πολίτες και πενόταν το κράτος και, γιατί, κατ’ επέκταση, αναγκάζονται, κάθε φορά οι κυβερνήσεις να λαμβάνουν επώδυνα μέτρα τα οποία, κατά κύριο λόγο, θίγουν τους περισσότερο αθώους. 

Η παραοικονομία αντιμετωπίζεται με φορολογικά κίνητρα για τους  πολίτες, οι οποίοι θα έχουν κάθε λόγο να εξαναγκάζουν τους φοροδιαφεύγοντες  με τους οποίους συναλλάσσονται σε νόμιμη συναλλαγή. Από κει και πέρα και το ίδιος το κράτος πρέπει να διαθέτει τους αποτελεσματικούς ελεγκτικούς και εισπρακτικούς μηχανισμούς ώστε να μη χάνει έσοδα αλλά και να είναι σε θέση να «συλλαμβάνει» κάθε φοροφυγά.  Η πανδημία και η ανάγκη για τις εξ αποστάσεως συναλλαγές αλλά και την επέκταση της χρήσης των χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών, αποτελούν ήδη ένα σημαντικό βήμα. Η κακή αντίληψη όμως εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει όσο η επιδεικνυόμενη από τους πολίτες εντιμότητα δεν αναγνωρίζεται εμπράκτως και με κίνητρα από το κράτος.

Η παραοικονομία είναι συνάρτηση της μεγάλης έκτασης, διαφθοράς στον δημόσιο τομέα, που είναι βεβαίως και αποκαλυπτική και των τομέων στα οποία ευδοκιμεί η διαφθορά αυτή. Αν λόγου χάριν το μέγεθος της παραοικονομίας είναι τεράστιο στις τουριστικές περιοχές, αντιλαμβάνεται κανείς και ποιες συγκεκριμένες ευθύνες έχουν κρατικοί υπάλληλοι των συγκεκριμένων περιοχών που αδυνατούν αν συλλάβουν τη φοροδιαφυγή. Βεβαίως σήμερα που υπάρχει τέτοια ύφεση και τόσο μεγάλη φοροεπιδρομή επί δικαίους και αδίκους η παραοικονομία είναι αυτή που στηρίζει την Οικονομία!

Η χώρα, εξ αιτίας προηγουμένων διακυβερνήσεων της έχει φτάσει στο σημείο όπου η απλή διαχειριστική λειτουργία της κρατικής μηχανής να συνιστά ανεπαρκή προϋπόθεση για οποιαδήποτε εθνική πρόοδο. Οι προκλήσεις για κάθε κυβέρνηση υπάρχουν. Στην φάση που βρισκόμαστε η τήρηση ισορροπιών, η εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και η ικανοποίηση ιδιοτελών επιδιώξεων πρέπει να εκλείψουν από την πολιτική λογική. Διότι όποια κυβέρνηση ακολούθησε την λογική αυτή, η ίδια στερήθηκε μία σπουδαία πολιτική υστεροφημία  και ο λαός ένα καλύτερο κράτος.

 

googlenews

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

 
 
 

 

logo m

 

 


©2024 YSTEROGRAFONEWS - ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ


© 2014-2024 YSTEROGRAFO NEWS