του Μάνου Καμπανέλλη
Η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) βρίσκεται μπροστά σε ένα μοναδικό φαινόμενο, τον κίνδυνο να διασπαστεί, όχι λόγω μιας εκλογικής ήττας, όχι λόγω της βαριάς μνημονιακής πολιτικής που ακολούθησε τα δυόμισι χρόνια συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω επιλογής νέου αρχηγού μη αποδεκτού από τη βάση του κόμματος.
Η ΝΔ είναι το κόμμα που “άντεξε” από την μεταπολίτευση και μετά, εφαρμόζοντας συχνά πολιτικές λιτότητας, λαμβάνοντας σκληρές αποφάσεις και λέγοντας, τις περισσότερες φορές, αλήθειες που η ελληνική κοινωνία δεν ήταν σε θέση να ακούσει.
Σήμερα, βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο, διότι η εκλογή νέου προέδρου αναδεικνύει ένα μεγάλο πρόβλημα, τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της βάσης της ΝΔ, που θα οδηγήσει άμεσα και σε διάσπαση του κόμματος.
Στους κόλπους της ΝΔ υπάρχουν ήδη φωνές που εκτιμούν ότι η διαδικασία ανάδειξης του νέου προέδρου θα προκαλέσει ρήξη η οποία θα δημιουργήσει φαινόμενα διάσπασης ενώ ανοικτό παραμένει το ενδεχόμενο δημιουργίας δεξιάς πλατφόρμας στο κόμμα.
Οι τρεις νέοι σε ηλικία υποψήφιοι, Άδωνις Γεωργιάδης, Κυριάκος Μητσοτάκης και Απόστολος Τζιτζικώστας, εμφανίζονται ως το “νέο”, το οποίο θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τον ισχυρό σήμερα Αλέξη Τσίπρα. Δημιουργούνται όμως τα ακόλουθα ερωτήματα:
- Θα μπορέσει ο “νέος” αρχηγός να διατηρήσει το σημερινό 28% αλλά και να το αυξήσει;
- Θα μπορέσει να διαχειριστεί την κομματική βάση της ΝΔ;
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, μπορεί να μην ανήκει σε αυτό το “νέο” αλλά είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε με την εκλογή του να απομακρύνει τον κίνδυνο διάσπασης, λόγω του μεγάλου “πολιτικού βάρους” και κύρους που διατηρεί τόσο στην κομματική βάση όσο και στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Σημαντικό στοιχείο στην επιλογή του προέδρου είναι και η εκλογική διαδικασία που θα επιλέξουν στη Συγγρού. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που θα λάβει μέρος σε αυτήν την εκλογική διαδικασία, θα επηρεαστεί την τελευταία στιγμή από την τηλεοπτική παρουσία των υποψηφίων, χωρίς να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επόμενη ημέρα της ΝΔ.
Εξάλλου στην Ελλάδα συνηθίζουμε να ψηφίζουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των επιλογών μας, αλλά τιμωρητικά, αισθανόμενοι τον εξαγνισμό δια της ψήφου ως ορθή μέθοδο επιλογής των προσώπων της εξουσίας.
