Οι εκλογές της 21ης Μαΐου γράφονται στην ιστορία για την τεράστια νίκη της Νέας Δημοκρατίας η οποία επικράτησε σε όλη την Ελλάδα.
Αναλύοντας τα στατιστικά στοιχεία των εκλογών, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το αρνητικό ρεκόρ το οποίο καταγράφεται για πρώτη φορά σε κόμμα της αντιπολίτευσης το οποίο χάνει, μέσα σε τέσσερα χρόνια, 11 μονάδες, χωρίς να ασκεί εξουσία. Η προχθεσινή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη, αλλά αυτό που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί στην Κουμουνδούρου είναι η πλάτη που τους γύρισε ο κόσμος.
Όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με ψέματα, κυβέρνησε με ψέματα, και παρά την βαριά ήττα στις εκλογές του 2019 συνέχισε την ίδια τακτική. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων στην αντιπολίτευση δεν υπήρξε καμία δέσμη μέτρων ή προτάσεων από τον Σύριζα για το πώς θέλουν να κυβερνήσουν και να διαμορφώσουν τη χώρα. Και αυτό γιατί δεν είχαν. Αναλώθηκαν όλο αυτό το διάστημα σε ένα μόνιμο κατηγορώ κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, μίας κυβέρνησης η οποία μέσα σε τέσσερα δύσκολα χρόνια όχι μόνο κατόρθωσε να σταθεί όρθια, αλλά να ξαναβάλει τη χώρα μας στον ευρωπαϊκό χάρτη, να βοηθήσει εμπράκτως τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις και να σταθεί δίπλα σε όλους τους πολίτες με συνεχόμενα μέτρα.
Ακόμη και το ατύχημα των Τεμπών ανέδειξε την υπευθυνότητα των κυβερνώντων οι οποίοι από την πρώτη στιγμή στάθηκαν δίπλα στις οικογένειες των πολιτών αναλαμβάνοντας την ευθύνη που τους αναλογεί, χωρίς υπεκφυγές. Πολλοί συνέκριναν τα Τέμπη με τη φωτιά στο Μάτι, θλιβερά γεγονότα και τα δύο αλλά με διαφορετική αντιμετώπιση. Στο Μάτι, αν και υπήρχαν τα διπλά σχεδόν θύματα, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να μην «γνωρίζει» στις 11:00 το βράδυ ότι υπάρχουν νεκροί, ενώ είχε ήδη γίνει γνωστό παντού, αλλά και τον τότε υπουργό της κυβέρνησης, Νίκο Τόσκα, να αναφέρει την επόμενη ημέρα, μετά τον θάνατο 102 ανθρώπων ότι, εάν βρισκόταν στη θέση αυτή ξανά, θα έπραττε ακριβώς τα ίδια, χωρίς ίχνος υπευθυνότητας και κοινωνικής ευαισθησίας.
Η διαφορά του Αλέξη Τσίπρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι ο μεν πρώτος δεν έπραξε απολύτως τίποτα και πολιτεύθηκε με «μουσαμάδες», βλέπε μετρό Θεσσαλονίκης, ενώ ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κατόρθωσε μέσα σε τέσσερα χρόνια να αλλάξει την Ελλάδα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μία νέα τετραετία ανάπτυξης, αντιμετωπίζοντας με απόλυτη επιτυχία την πανδημία, τις τουρκικές προκλήσεις, το μεταναστευτικό και βεβαίως τον πόλεμο στην Ουκρανία με τις οικονομικές συνέπειες του.
Αλλά ακόμη και σήμερα, αντί ο Αλέξης Τσίπρας να αναλάβει τις ευθύνες του, κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και την απλή αναλογική την οποία ο ίδιος επέβαλε. Δεν σκέφτεται ότι, όταν έχει ακόμη εκ δεξιών του τον καταδικασμένο Νίκο Παππά, το μόνο που μπορεί να περιμένει στις επόμενες εκλογές είναι να παραμείνει δεύτερος, μία θέση που δύσκολα θα διατηρήσει μέσα στα επόμενα χρόνια.
