Την κατάσταση του Μακρόν με λόγια που δεν τον κολακεύουν επιχειρεί το Politico σε ένα σκληρό του άρθρο με τίτλο «Ο Μακρόν γίνεται Μακιαβέλι».
«Ο Γάλλος πρόεδρος απέφυγε τον πολιτικό θάνατο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.. πετώντας τους συμμάχους του κάτω από το λεωφορείο», σημειώνει και αναφέρει αναλυτικά:
«Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αψήφησε τους νόμους της βαρύτητας στη γαλλική πολιτική αυτό το καλοκαίρι. Αλλά ποτέ δεν έμοιαζε πιο μόνος.
Τους τελευταίους τρεις μήνες, έχασε μια εκλογική αναμέτρηση, στη συνέχεια διέλυσε βιαστικά το κοινοβούλιο και έστειλε τα στρατεύματά του απροετοίμαστα σε μια άλλη εκλογική αναμέτρηση, έχασε αυτές τις εκλογές και στη συνέχεια προκάλεσε εβδομάδες χάους και σύγχυσης, περιμένοντας να διορίσει πρωθυπουργό.
Οι σύμμαχοι του Μακρόν έχασαν δεκάδες έδρες από την αριστερά και την ακροδεξιά, αφού έπαιξε μαζικά στοίχημα για το μέλλον της χώρας και έχασε. Με κάποιο τρόπο ο ίδιος ο πρόεδρος βγήκε από τα συντρίμμια μελανιασμένος, αλλά φαίνεται να στέκεται στα πόδια του με τον διορισμό του πρώην επικεφαλής διαπραγματευτή του Brexit Μισέλ Μπαρνιέ ως πρωθυπουργού», αναφέρει το Politico στην αρχή.
«Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι μετά από μια σοβαρή αποτυχία στις ευρωεκλογές και μια ακόμη στις βουλευτικές εκλογές, στήριξε τα βασικά: την πολιτική του αυτονομία στο Ελιζέ και τη συνέχιση της πολιτικής του ατζέντας», δήλωσε ο Γκασπάρ Γκαντζέρ, πρώην σύμβουλος του Ελιζέ.
Το τίμημα που πλήρωσε ο Μακρόν
Στη συνέχεια ωστόσο το Politico εξηγεί ότι το τίμημα που πλήρωσε ο Μακρόν για να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του είναι υψηλό. Προκλήθηκε μόνιμη ζημιά στο στρατόπεδό του, σύμμαχοί του έχουν στραφεί εναντίον του, η αδυναμία του έχει γίνει αντιληπτή από αντιπάλους και συμμάχους, μετά τη... μάχη που έδωσε με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για τον νέο Επίτροπο και το Παρίσι κατέληξε να έχει λιγότερη επιρροή από ό,τι είχε πριν.
Εξηγώντας την επιλογή του Μπαρνιέ ως πρωθυπουργού, το Politico σημειώνει ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει ότι θα επιβιώσει η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση που έφερε, προκαλώντας δριμείες αντιδράσεις.
Ο Μακρονισμός πέθανε
Σημειώνει ωστόσο πιο σκληρά: «Αλλά ο Μακρονισμός - η ιδιαίτερη πολιτική του, που είναι ένα μείγμα πραγματισμού και καινοτομίας και η οποία υποτίθεται ότι θα ξεπερνούσε τις παραδοσιακές διαιρέσεις μεταξύ αριστερού και δεξιού κόμματος - φαίνεται να έχει πεθάνει».
Και προσθέτει: «Ο Μακρόν δεν είναι πλέον ο πρόεδρος-Δίας που φιλοδοξούσε να είναι, ένα στέλεχος που μένει υπεράνω της αντιπαράθεσης, κυβερνώντας με συμβολικές χειρονομίες που καθορίζουν τους όρους της συζήτησης. Βρωμίζει τώρα τα χέρια του με την επιχείρηση του πολιτικού παζαρέματος και της χειραψίας που είχε προσπαθήσει να αποφύγει.
Τώρα είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Βάισμπεργκ, απλώς ''ένας τύπος που θέλει να κρατηθεί στην εξουσία μέχρι το τελευταίο λεπτό''».
Οι προδοσίες και οι μαχαιριές στην πλάτη του Μακρόν
Και το αμερικανικό μέσο συνεχίζει θυμίζοντας τις προδοσίες και τις πισώπλατες μαχαιριές που τον έφεραν στην εξουσία αλλά και αυτές που έριξε ο ίδιος στη συνέχεια, παραθέτοντας τον τρόπο που έδιωξε όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της Γαλλίας με συνοπτικές διαδικασίες. Η συμπεριφορά του απέναντί τους γράφει «αδίστακτη»: «Η αριστερή τεχνοκράτης Élisabeth Borne διορίστηκε στην πρωθυπουργία και επιφορτίστηκε με την άχαρη δουλειά να προωθήσει τη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης για τη συνταξιοδότηση πέρυσι, παρά την εκτεταμένη αντίθεση του κοινού, για να αποπεμφθεί μόλις ολοκληρώθηκε η δουλειά. Ο Γάλλος πρόεδρος έφερε στη συνέχεια ένα από τα αστέρια της λεγόμενης γενιάς Μακρόν, τον Γκαμπριέλ Ατάλ, για να πάρει τη θέση της, μόνο και μόνο για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές πίσω από την πλάτη του μήνες αργότερα».
Και την ίδια ώρα επισημαίνει ότι σε αντίθεση με την συνήθη πρακτική πολιτικών που όταν χάνουν εκλογές ή κάνουν σοβαρά λάθη φεύγουν, ο ίδιος παραμένει. «Το πώς έσωσε την κληρονομιά του δεν ήταν ένα όμορφο θέαμα», γράφει.
«Αφού αρνήθηκε να διορίσει ως πρωθυπουργό τον υποψήφιο που προτιμούσε η Αριστερά, μια ελάχιστα γνωστή δημόσιο υπάλληλο ονόματι Lucie Castets, παρόλο που ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές, ο Mακρόν πέρασε εβδομάδες δοκιμάζοντας ονόματα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους πρώτους μέντορές του, του πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού Μπερνάρ Καζνέβ. Αλλά οι προοπτικές του Καζνέβ άρχισαν να μειώνονται ακόμη και πριν συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η συνεργασία με την Αριστερά έγινε γρήγορα μια αστήρικτη πρόταση, δεδομένης της επιμονής της να διαλύσει τη δύσκολα κερδισμένη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν. Η υποχώρηση τώρα θα υπονόμευε την κληρονομιά του, εξήγησε ο συνταγματολόγος Benjamin Morel. «Μπορείτε να καταλάβετε γιατί έγινε ένα τοτεμικό ζήτημα γι' αυτόν», δήλωσε ο Morel για τις συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις.
Η προστασία των επιτευγμάτων του είχε βαρύ κόστος».
Οι αντιφάσεις
Επισημαίνει δε την αντίφαση ότι αφενός ο Μακρόν ορκίζεται ότι πολεμάει τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό ωστόσο, καθώς η Αριστερά ορκίζεται ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, χρειάζεται τουλάχιστον τη σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να επιβιώσει από τις ψηφοφορίες δυσπιστίας στο κοινοβούλιο.
Με τον διορισμό του Μπαρνιέ, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν «ξαναμπήκε στη σέλα» ως βασιλικός παράγοντα στη Γαλλία, δήλωσε ένας σύμμαχος της Αναγέννησης.
Για πολλούς, η διεθνής φήμη του Μακρόν ως ένα σταθερό χέρι στο τιμόνι έχει πληγεί. «Θεωρείται ένας πρόεδρος που έχει βυθίσει τη χώρα του σε πολιτική και θεσμική αστάθεια», δήλωσε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στο Politico.
Πόσο θα αντέξει ο Μακρόν
Το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι πόσο καιρό θα μπορέσει να συνεχίσει ο Μακρόν.
Σύμφωνα με τον Μορέλ, με αυτή την τελευταία κίνηση, ο Μακρόν «θα μπορούσε να παραμείνει στο παιχνίδι και να ολοκληρώσει την θητεία του έχοντας χρόνο να ανακτήσει την δημοτικότητά του».
Και στη συνέχεια το Politico αναφέρεται στις δυσκολίες του Μπαρνιέ να σχηματίσει κυβέρνηση τονίζοντας ότι παρά τις ελπίδες του ότι «θα τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που έσωσε τη Γαλλία από τη δημοσιονομική καταστροφή κάνοντας μια σκληρή αλλά αναγκαία επιλογή για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος μπορεί να καταλήξει να τον θυμούνται ως «τον ηγέτη που έφερε τη Λεπέν ένα βήμα πιο κοντά στην προεδρία.
«Σκοτώσαμε την αριστερά και τη δεξιά και αφήσαμε τα άκρα να αναδυθούν. Αλλά χρειαζόμαστε ένα ισχυρό Σοσιαλιστικό Κόμμα … και ένα ισχυρό [συντηρητικό κόμμα] με το οποίο μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο», δήλωσε ο Patrick Vignal, πρώην βουλευτής του Μακρόν. «Δεν βρήκαμε ποτέ τη φόρμουλα νίκης απέναντι στον Εθνικό Συναγερμό».
