Μετά από πέντε και πλέον ώρες απολογίας ο κατηγορούμενος για την δολοφονία της συζύγου του, Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, περιέγραψε τελικά τη σκηνή της δολοφονίας της Καρολάιν.
Φτάνοντας στα επίμαχα λεπτά, αφού προηγουμένως ανέλυσε για περισσότερη από μισή ώρα ξανά και ξανά, τι έκανε στις περιπτώσεις που η Κάρολαιν νευρίαζε, είπε:
«Στο άνοιγμα της πόρτας δεν κατάλαβε κάτι. Όταν κάθισα στο κρεβάτι δίπλα της το κατάλαβε. Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Πήγα να την πάρω αγκαλιά για να δείξω ότι τελείωσε. Πήγε να τιναχθεί και με τον αριστερό αγκώνα αντέδρασε, τυπου «μη με αγκαλιάζεις». Κατάλαβα ότι δεν ήταν θετική. Σαν να λέει «πάλι ήρθες;». Πίστευα ότι θα της είχε περάσει».
Πως έγινε ο φόνος
Ο κατηγορούμενος με πολλά πισωγυρίσματα στην περιγραφή του περιέγραψε τι έγινε όταν ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόταν η Καρολάιν στις 4 το πρωί.
Π: Το είχατε δεδομένο ότι έχει αλλάξει κάτι στην ψυχολογία της;
Μ: Το θεωρούσα το ποιο πιθανό και το ήλπιζα.
Π: Εγώ σας ρωτώ για αν το είχατε δεδομένο. Τι άλλαξε από τις προηγούμενες φορές;
Μ: Σε όλα τα περιστατικά βίας που είχαν συμβεί μετά από λίγο ηρεμούσε.
Π: Τι ακολούθησε; Σας είπε κάτι;
Μ: Γύρισε με κοίταξε, είπε «φύγε» και «μη μου φέρεις τη μικρή». Εγώ της είπα «αγαπη μου..»
Π: Το «αγαπη μου» δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το αγαπη μου δε δηλώνει κάτι τέτοιο.
Μ: Όσο πιο έντονα έκανε κινήσεις «φύγε», η πρώτη μου κίνηση δεν θα ήταν να την πιάσω απότομα. Αρχικά πήγα να την αγκαλιάσω.
Π: Χρησιμοποιήσατε και τον κορμό σας;
Μ: Ναι. Μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της.
Π: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Μ: Έτσι όπως χτυπιόταν προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μη προσπαθείτε να βρείτε ιδιαίτερη λογική εκείνη τη στιγμή. Ήθελα να της πως «χτύπησες τη μικρή».
Π: Ναι αλλά όταν τη χτύπησε εσείς φύγατε, δεν είπατε κάτι. Είχαν περάσει 2,5 ώρες.
Μ: Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας. Δεν υπάρχει ένας φόβος για το παιδί.
Π: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκεινη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Μ: Όχι ήταν η πρώτη φορά, που το ξέσπασμα της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Π: Το άθελα της δίνει άλλη βαρύτητα στην πράξη σας
Μ: Δεν το πήρε και το χτύπησε, θα αντιδρούσα αλλιώς, ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα. Ήθελα να ηρεμήσει.
Π: Πως θα ηρεμούσε ενώ ήσασταν από πάνω της;
Μ: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση
Π: Η εξαίρεση που αφαιρεί τη ζωή
Μ: (Με λυγμούς) το ξέρω. Ίσως έφτασα στα όρια μου. Από τις 1.000.000 την 1.000.001 αντέδρασα έτσι.
Π: Ποτέ νιώσατε εκτός ελέγχου;
Μ: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Π: Το είχε κάνει άλλες τρεις φορές όταν ανεβήκατε ξανά και σας έδιωχνε.
Μ: Στο μυαλό μου το θολωμένο δεν περίμενε ότι μετά από τόσες ώρες… περίμενα ότι θα δω μια φυσιολογική αντίδραση. Αντί της αντίδρασης που περίμενα, κάτι έστω προς το θετικό από μέρους της, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Η σκηνή του φόνου
Μετά από πολλές ερωτήσεις της προέδρου περιέγραψε τελικά πως έγινε ο φόνος.
«Ανέβηκα πάνω της για να μη μπορεί με ευκολία να με χτυπήσει. Της έλεγα σε παρακαλώ ηρέμησε, χτύπησες το παιδί. Μετά από αυτό το χάος. Την πίεσα με το πρόσωπο στο μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει. Στα πρώτα δευτερόλεπτα το κεφάλι της δεν είναι προς το στρώμα. Έλεγε «σήκω, παράτα με, φυγε». Δε θέλω να πω χειρότερα. Κάποιες από τις κοινές βρισιές. Μετά πήρα το μαξιλάρι μου και το χρησιμοποίησα πάνω στο κεφάλι της. Δεν υπήρχε σκοπός εκείνη τη στιγμή. Δεν υπήρχε λογική. Μέσα στο μυαλό μου εκείνη την ώρα… δε μπορώ ακόμα να το εξηγήσω» ανέφερε.
Π: Έγινε κάτι που σας ανέβασε την ένταση;
Μ: Η αντίδραση της
Π: Τι θα έπρεπε να κάνει;
Μ: Καλά έκανε. Εγώ περιγράφω τι έγινε. Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου. Με ρωτάτε τι προσπαθούσα να επιτύχω πιέζοντας το κεφάλι της γυναικας μου με το μαξιλάρι και λέγοντας «μη ξαναχτυπήσεις τη μικρή».
Π: Δεν καταλαβαίνατε τι θα προκαλέσετε με το μαξιλάρι; Αναφερθήκατε σε ένα πλάσμα που λατρεύατε σα να είναι παρούσα.
Μ: Ακόμα τη λατρεύω. Ψάχνω να βρω λογική σε ένα σημείο που δεν υπάρχει.
Π: Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτήκατε τον έρωτα σας για την κοπέλα; Δεν είχατε περίστροφο. Είναι η γυναίκα των ονείρων σας.
Μ: Δε σκέφτηκα κάτι με καθαρό μυαλό. Είχα μια έκρηξη χωρίς λογική.
Π: Εσείς θεωρείτε ότι αυτά που μας είπατε είναι τόσο σοβαρά και τόσο σπουδαία για να οδηγηθεί ένας άνθρωπος στο έγκλημα;
Μ: Αυτό που λέω είναι αυτό που έγινε.
Η πρόεδρος του δικαστηρίου με δεδομένο ότι ο κατηγορούμενος γνωρίζει και πρώτες βοήθειες τον ρώτησε πως τελικά κατάλαβε ότι η γυναίκα του είναι νεκρή.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Αυτό διαρκεί κάποια λεπτά. Η πρώτη κίνηση ήταν να κατέβω τρέχοντας κάτω να δω ότι η μικρή κοιμάται καλά στον καναπέ. Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω τη έχει συμβεί. Έτρεξα ξανά επάνω γιατί δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε».
