Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η χώρα έχει δοκιμαστεί κατά τρόπο πρωτόγνωρο από τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Και το κράτος, υπό τον συντονισμό της κυβέρνησης κάνει ό, τι μπορεί με τα μέσα που διαθέτει για να αντιμετωπίσει τις πρωτοφανείς καταστάσεις οι οποίες οφείλονται –και όχι μόνο- και στην δραματική κλιματική αλλαγή που έχει συντελεστεί με ανθρώπινη υπαιτιότητα.
Φοβερές πυρκαγιές αλλά και αδιανόητες πλημμύρες έπληξαν την χώρα και τους κατοίκους της. Δεν είναι τυχαίο ότι η έκταση της τελευταίας θεομηνίας είχε να εμφανιστεί στον ελλαδικό χώρο εδώ και χιλιάδες χρόνια!!
Είναι προφανές ότι όσο και αν ενισχύεται ο κρατικός μηχανισμός και να εκδηλώνεται η αυτοθυσία των μελών του για την αντιμετώπιση των καταστροφών και την διάσωση ανθρωπίνων ζωών, αυτά αποτελούν όπλα που φαίνεται ότι δεν επαρκούν πλέον. Χρειάζεται και νέα αναδιοργάνωση των αρμόδιων υπηρεσιών αλλά και εκσυγχρονισμό των υποδομών που αποτελούν αναχώματα σε καιρικές καταστροφές. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να επανεξεταστούν όλες οι περιπτώσεις της άναρχης όσο και παράνομης δόμησης η οποία μεγεθύνει τις συνέπειες των φυσικών καταστροφών. Και προφανώς οι σχετικές παρανομίες που αφορούν κλείσιμο ρεμάτων, οικοδόμηση κοντά σε κοίτες ποταμών και άλλα παράλογα ελληνικής κοπής, έχουν κάποιαν πηγή που προέρχεται μέσα από υπηρεσίες του ίδιου του κράτους, που διολισθαίνουν σε συμμετοχή στις παραβάσεις αυτές.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν παρά ένα είδος επανίδρυσης του κράτους, για την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητά του και την αποτροπή παράνομης ενέργειας από πλευράς πολιτών, που προκειμένου να εξυπηρετήσουν ατομικά συμφέροντα στο τέλος, πλήττουν και τα δικά τους αλλά και το συμφέρον του συνόλου.
