του Νίκου Σίμου
Ο ασφυκτικός κλοιός στην Ελλάδα δεν έχει να κάνει μόνο με τα δάνεια και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες εκπονείται συγκεκριμένο σχέδιο γερμανικής επιχειρηματικής εισβολής στην Ελλάδα, με την καθοδήγηση της Καγκελλαρίας, έτσι ώστε ο γερμανικός οικονομικός παράγοντας να κυριαρχήσει στο εγχώριο επιχερηματικό πεδίο. Η προοπτική αυτή έχει βεβαίως δύο αναγνώσεις. Η μία έχει να κάνει με τις επενδύσεις που θα γίνουν στην χώρα και η άλλη ότι οι επιχειρήσεις που θα έλθουν να δραστηριοποιηθούν, θα πάρουν κυριολεκτικώς σε εξαιρετικά συμφέρουσες τιμές την εγχώρια κρατική και μη περιουσία. Άλλωστε είναι γνωστόν ότι στην απομείωση της αξίας των ελληνικών επιχειρηματικών κλάδων συνέβαλαν αποφασιστικά τα μέτρα της ατελέσφορης λιτότητας που προκάλεσαν καθεστώς ανεπανάληπτης ύφεσης.
Ειδικότερα η Καγκελλαρία έχει συστήσει θερμα- στα όρια της εντολής- σε γερμανικές ασφαλιστικές, τραπεζικές και τουριστικές επιχειρήσεις να είναι έτοιμες να επενδύσουν στην χώρα μας. Γιατί οι συγκεκριμένοι κλάδοι;
Όσον αφορά στον ασφαλιστικό κλάδο το Βερολίνο προβλέπει –όχι αδίκως- ότι με τα μέτρα τα οποία απαιτούνται για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, τα Ταμεία θα είναι επί ξυρού ακμής και οι εργαζόμενοι τόσο για λόγους μεγαλύτερης ασφάλειας αλλά και καλύτερων αποδοχών στην απομαχία τους, αργά ή γρήγορα θα υιοθετήσουν την λύση της διπλής ασφάλισης. Της δημόσιας, δια των εισφορών των δικών τους και της εργοδοσίας τους και της ιδιωτικής. Η εξέλιξη αυτή είναι φυσικό να ευνοεί τον ιδιωτικό ασφαλιστικό κλάδο και, επομένως καλούνται –και εξωθούνται- να εκμεταλλευθούν την συγκεκριμένη προοπτική οι γερμανικές εταιρίες.
Τράπεζες και τουρισμός
Όσον αφορά στις γερμανικές τράπεζες η σχετική εντολή για την επίδειξη επενδυτικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα έχει βεβαίως να κάνει με την αντίστοιχη γερμανική εισβολή στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Παρά την ανακεφαλαιοποίηση που έχει γίνει, το Βερολίνο θεωρεί ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να θέλει ενίσχυση μέσω στρατηγικών συμμαχιών τις οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν οι γερμανικές τράπεζες.
Όσον αφορά στον ισχυρό ελληνικό τομέα του τουρισμού -ο οποίος το 2015 είχε έσοδα αντιστοιχούντα στο 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος- είναι προφανές ότι συνιστά για τις γερμανικές τουριστικές επιχειρήσεις «παχειά αγελάδα» και, έτσι επιδιώκουν με επενδύσεις και επιχειρηματικές συνεργασίες σε όλη την εγχώρια τουριστική βιομηχανία, να επωφεληθούν της ανάπτυξης την οποία πρβλέπουν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι φυσικό να δημιουργείται το ερώτημα πως θα αντιδράσουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες στην σχεδιασθείσα αυτή γερμανική οικονομική εισβολή, που ουσιατσικά θα σημαίνει έμμεση παράδοση σε γερμανικα΄συμφέροντα και δομές. Στην περιπτωση αυτή επισημαίνεται ότι καμμία άλλη ευρωπαίκή χώρα δεν έχει την γερμανική οικονομική ισχύ, έστω και αν αυτή διαμορφώθηκε αναλώμασι των άλλων χωρών-μελών. Από την άλλη πλευρά, μία σοβαρή αντίδραση θα μπορούσε να σημειωθεί από τον αμερικανικό παράγοντα. Όμως τους Αμερικανούς τους ενδιαφέρει ο ενεργειακός τομέας στον οποίον δεν αναμειγνύεται το Βερολίνο, ενώ η αμερικανική ενόχληση στο παρελθόν για την γερμανική δραστηριοποίηση, αφορούσε τους αμυντικούς εξοπλισμούς, στους οποπίους οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο.
Αναγκαστική συνεργασία
Αυτή είναι η μία πλευρά της μεθοδευόμενης γερμανικής οικονομικής εισβολής. Η άλλη έχει να κάνει με τον έστω και έμμεσο έλεγχο του φορολογικού συστήματος. Αφετηρία της «συνεργασίας» αυτής με το Βερολίνο αποτέλεσε η λίστα Μπόγιαρνς, μετά την παράδοση δεκάδων χιλιάδων ονομάτων από τον υπουργό Οικονομικών του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας. Ο εν λόγω υπουργός μ εεντολή της Άνγκελα Μέρκελ ήλθε στην Ελλάδα για να υπογράψει τη σχετική συμφωνία με την κυβέρνηση για συνεργασία στο φορολογικό πεδίο για την παταξη της φοροδιαφυγής. Τον κ. Μπόγιαρνς μάλιστα τον δέχτηκαι και ο Αλέξης Τσίπρας, η δε σχετική συμφωνία περιλαμβάνει και την εκπαίδευση υπαλλήλων του ΣΔΟΕ σε φορολογικά θέματα και κυρίως σε ζητήματα φοροδιαφυγής.
Σημειώνεται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε αυτή η «γερμανική εισβολή» στις ελληνικές φορολογικές δομές. Επι διακυβέρνησης της χώρας από το δίδυμο Σαμαρά και Βενιζέλου, δύο φορές είχε προταθεί από την γερμανική πλευρα και μάλιστα από τον υπουργό οικονομικών της Βαυαρίας να σταλεί ομάδα γερμανών φοροτεχνικών να εκπαιδεύσει υπαλλήλους του ΣΔΟΕ σε θέματα φοροδιαφυγής. Η τότε κυβέρνηση είχε αρνηθεί τη σχετική βοήθεια, πολλοί δε συνδέουν την άρνηση και με την γενικότερη τακτική που είχε ακολουθηθεί όσον αφορά στηνν αξιοποίηση της λίστα Λαγκάρντ.
Ένα πολύ ενδιαφέρον επίσης στοιχείο για τον «γερμανικό εναγκαλισμό» της Ελλάδας είναι ότι και επί κυβέρνησης Σαμαρά είχε επιχειρηθεί από το Βερολίνο η δημιουργία ευνοίκότερων συνθηκών συνεννόησης με την Αθήνα στα ζητήματα της Οικονομίας, κυρίως με την τοποθέτηση στο αρμόδιο ελληνικό υπουργείο ανρθώπων που εμπιστευόταν η Καγκελλαρία, ειδικώς δε ο Σόϊμπλε. Έτσι, μετά την αποχώρηση από το υπουργείο Οικονομίας του Γιάννη Στουρνάρα, στον οποίον είχε απόλυτη εμπιστοσύνη το Βερολίνο, μείχε προταθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά, αντί της χρησιμοποίησης του κ. Χαρδούβελη, ένα πρόσωπο έκπληξη. Που δεν ήταν άλλος από τον... Ευκλείδη Τσακαλώτο. Τον οποίο σήμετρα εμπιστεύεται απολύτως ο ομόλογός του και ισχυρός Γερμανός πολιτικός κ. Σόϊμπλε.
Η γερμανική αυτή επιχειρηματική παρουσία στην Ελλάδα είναι φυσικό να επηρέαζει και τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Κι αυτό διότι σε σημαντικούς τομείς ανάπτυξης, θα έχουν βαρύνοντα λόγο ξένοι επενδυτές, οι οποίοι, ταυτοχρόνως θα προέρχονται από μία χώρα που όχι μόνο αποτελεί έναν από τους βασικούς δανειστές μας αλλά και κατευθύνει την διαδικασία οικονομικής διάσωσης της Ελλάδας από την χρεοκοπία, ως το ισχυρότερο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
