του Ηλία Σιδέρη
Με δεδομένη την απαίτηση της κοινωνίας μας να δομήσουμε ένα ισχυρό κράτος, αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε, για να το καταφέρουμε, είναι να ακολουθήσουμε την πεπατημένη των ισχυρών κρατών. Δεν μιλώ βέβαια σε οικονομικό επίπεδο αλλά σε πολιτικό. Πρέπει να ενισχυθούν τόσο πολύ οι θεσμοί, ώστε το κράτος να συνεχίζει τη λειτουργία του, ακόμα και όταν κάποιος πυλώνας είναι υπό κατάρρευση. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια, το Βέλγιο παρέμεινε επί ένα έτος χωρίς Κυβέρνηση! Κι όμως, ο δημόσιος τομέας λειτουργούσε κανονικά. Αντίθετα, εδώ, όταν αλλάζει ένας Υφυπουργός αλλάζει ταυτόχρονα και η συνολική πολιτική, οι μετακλητοί, ακόμα και οι ταμπέλες του Υπουργείου. Άρα, πρωτίστως πρέπει να απαιτήσουμε να διαχωριστεί η δημόσια διοίκηση από την εκτελεστική εξουσία.
Στις επόμενες εκλογές, αυτό που πρέπει να απαιτήσουμε από τα κόμματα που θα μας εκπροσωπήσουν είναι να έρθουν σε συνεννόηση για τα μεγάλα εθνικά μας ζητήματα. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής, τα κόμματα ελέγχονται από παρέες, οικογένειες, φίλους, επιχειρηματίες, πρεσβείες και τελικώς τις σοβαρές πολιτικές αποφάσεις επηρεάζει ένα μείγμα συμφερόντων και σπανίως η συνείδηση των κυβερνώντων σε συνδυασμό με τη βούληση του έθνους. Πρέπει πάση θυσία, για τα μεγάλα εθνικά ζητήματα, να αποφασισθεί κοινή γραμμή. Ταυτοχρόνως, τα ζητήματα πρώτου μεγέθους που θα μπουν σε σταθερή τροχιά και θα παραμείνουν αναλλοίωτα για τα επόμενα πενήντα χρόνια θα επηρεάζουν με βεβαιότητα την καθημερινότητά μας. Η πολιτική μας ζωή πρέπει να θεσμοθετηθεί και να “αμερικανοποιηθεί”. Η εκτελεστική εξουσία πρέπει να δρα μέσα σε συγκεκριμένα όρια που θα έχουν ήδη προαποφασισθεί. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν εκπρόσωποι εκ διαμέτρου διαφορετικών απόψεων ακόμη και μέσα στο ίδιο το κόμμα. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη, όταν το κόμμα έχει την εξουσία.
Βέβαια όλα τα ανωτέρω είναι δύσκολο να επιτευχθούν, μέχρι ο λαός να ψηφίζει με πολιτικά κριτήρια, και όχι στα πλαίσια συναλλαγής, αφού αφενός η δημόσια δίοικηση εν ευρεία έννοια (στρατός, ΔΕΚΟ, κ.ο.κ.) χρησιμοποιούνται από την εκτελεστική εξουσία, ως μηχανισμοί διεκπεραίωσης ρουσφετιών, και αφετέρου η οριοθέτηση των μεγάλων εθνικών ζητημάτων δια της θεσμοθέτησης, απαιτεί πολιτικούς με συνείδηση και πατριωτικό βάθος και όχι ανθρώπους που εξαρτούν την προσωπική τους επιβίωση από την κατάληψη μιας θέσης εξουσίας.
