Προτάσεις βγαλμένες από τους χειρότερους εφιάλτες για τους συνταξιούχους στην χώρα μας προτείνουν οι δανειστές.
Σύμφωνα με την "Ημερησία" οι Θεσμοί έκαναν πρόταση για συντάξεις οι οποίες δεν θα ξεπερνουν το μισό μισθό των ασφαλισμένων ώστε να υπάρξει μείωση στη συνταξιοδοτικήη δαπάνη και να παραμείνει ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω από το 15,5% (περίπου στα 28 δισ. ευρώ).
Η πρόταση αυτή αποτελεί αποτέλεσμα μελέτης την οποία παρέδωσαν οι εμπειρογνώμονες των δανειστών στην ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης -και η οποία αποτελεί τη βάση της διαπραγμάτευσης και των εναλλακτικών σεναρίων για τις παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό- ξεκινά από τη διαπίστωση ότι το σημερινό πραγματικό ποσοστό αναπλήρωσης «αγγίζει» το 80% (64,32% στην κύρια και 15,26% στην επικουρική).
Και, με βάση τις εκτιμήσεις για την εξέλιξη του ΑΕΠ, της απασχόλησης και του μελλοντικού αριθμού των συνταξιούχων, ζητείται να μειωθεί στο 64,68% στο διάστημα 2016 - 2020 (53,02 για την κύρια και 11,66% για την επικουρική) και να μην ξεπερνά το 56,80% (48,51% για την κύρια και 8,29% για την επικουρική) έως το... 2060.
Τις παραδοχές για τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη των βασικών δεικτών και παραμέτρων της οικονομίας, της απασχόλησης και κατ’ επέκταση της συνταξιοδοτικής δαπάνης, αμφισβητούν τα αρμόδια κυβερνητικά και κομματικά στελέχη ζητώντας, σε πρώτο χρόνο, να γίνουν μικρότερες μειώσεις στις συντάξεις (δηλαδή να ισχύσουν υψηλότερα από τα προτεινόμενα από τους Θεσμούς ποσοστά αναπλήρωσης) και, αν χρειαστεί στην πορεία, μέσω ενός αξιόπιστου «μηχανισμού», να γίνονται οι όποιες «διορθώσεις».
Μετά την απόφαση που ελήφθη να διατηρηθεί αυτόνομη -χωρίς δηλαδή κρατική χρηματοδότηση- η επικουρική ασφάλιση, η ελληνική πλευρά έχει αντιπροτείνει ειδικά για τις κύριες συντάξεις να μην «πέσουν» τα ποσοστά αναπλήρωσης κάτω από το 65% (με βάση το καλύτερο σενάριο) και το 57% (το χειρότερο σενάριο) για 40 έτη ασφάλισης.
Μειώσεις
Οποιο σενάριο κι αν συμφωνηθεί οδηγεί, πάντως, σε μειώσεις καθώς θα εφαρμόζεται χαμηλότερο, σε σχέση με τα ισχύοντα, ποσοστό αναπλήρωσης και μάλιστα για 40 έτη ασφάλισης, αντί των 35 που ήταν η βάση υπολογισμού των συντάξεων για τη λήψη πλήρους ποσού.
Σύμφωνα με τα σχετικά παραδείγματα που παρουσιάζει η «Ημερησία» το ποσοστό αναπλήρωσης για τα 35 έτη ασφάλισης έως το 2010 ήταν 80% που αν αλλάξει και καθοριστεί στο 65% για 40 έτη ασφάλισης, θα δίνει σύνταξη ίση με το 56,7% του μισθού, μαζί με την εθνική σύνταξη. Με ποσοστό αναπλήρωσης 57% η σύνταξη πέφτει κάτω από το 50% (στο 49,7%) και με ποσοστό αναπλήρωσης 53% (όσο ζητούν οι Θεσμοί) περιορίζεται στο 45,5%. Βάση υπολογισμού για τον μισθό θα είναι οι αποδοχές τουλάχιστον των δέκα χρόνων και σταδιακά ολόκληρου του εργασιακού βίου.
Τα 3 εμπόδια
Το ποσοστό αναπλήρωσης αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο «αγκάθι» της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα επηρεάσει το εισόδημα όχι μόνο των σημερινών απασχολουμένων-μελλοντικών συνταξιούχων, αλλά και των ήδη συνταξιούχων (λόγω του επανϋπολογισμού των συντάξεων).
Δεύτερο «πρόβλημα» είναι η ενοποίηση των Ταμείων και των περιουσιών τους που βρίσκεται στον «πυρήνα» της νέας αρχιτεκτονικής του συστήματος και προκαλεί ήδη τις αντιδράσεις πολλών επαγγελματικών ομάδων.
Τρίτο εμπόδιο είναι η προτεινόμενη από την κυβέρνηση αύξηση των εισφορών (κατά 1 ποσοστιαία μονάδα στην κύρια και κατά 0,50% στην επικουρική για τις εργοδοτικές και κατά 0,50% στην επικουρική για τους εργαζόμενους). Η αύξηση προκρίνεται ως μέτρο περιορισμού των περικοπών στις συντάξεις.
Το νομοθετικό πλαίσιο
Το τελικό σχέδιο της μεταρρύθμισης του Ασφαλιστικού προβλέπει την ψήφιση ενός νόμου - πλαισίου με κεντρικούς άξονες:
1 Τις ενοποιήσεις των Ταμείων και των περιουσιών τους.
2 Τη διατήρηση της αυτοτέλειας της επικουρικής ασφάλισης υπό το ΕΤΕΑ όπου θα εφαρμοστεί, στην... πράξη, η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» («κάλυψη» ελλειμμάτων από ίδια μέσα).
3 Την απονομή συντάξεων με σύστημα προκαθορισμένων παροχών, αλλά, με νέα χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης.
4 Την «εθνική σύνταξη» ως συμπλήρωμα της αναλογικής.
5 Ενιαία ποσοστά ελάχιστων ασφαλίστρων και μέτρα για την αύξηση της εισπραξιμότητας των ασφαλιστικών εισφορών και την αντιμετώπιση της «μαύρης» εργασίας.
