Μέτρα για τους αγρότες εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αλλά παρ’ όλ’ αυτά οι αγρότες κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους.
Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ορισμένες περιοχές επλήγησαν από τις θεομηνίες και καταστράφηκε η γεωργική υποδομή ενώ είναι εύλογες και οι ανησυχίες του αγροτικού κόσμου για το μέλλον του, και επομένως η κρατική συνδρομή πρέπει να είναι αυτονόητη, εν τούτοις ας μη παραβλέψουμε μία ιστορική πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που έχει να κάνει με τις ιδιότυπες διαχρονικές σχέσεις κυβερνήσεων και κομμάτων με την αγροτική τάξη. Κι αυτό διότι αντιμετωπίζοντάς την ως δεξαμενή ψηφοφόρων έκαναν τον παν για να την ικανοποιήσουν, ΄πέραν της αναγνώρισης της συμβολής της στην εθνική οικονομία.
Η περίπτωση των αγροτών, από τη σκοπιά των πολιτικών είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα προς εξέταση, διότι αποκαλύπτει τις στρεβλώσεις που η πολιτική, διαχρονικά έχει κάνει και που έχουν με την πάροδο των ετών παγιώσει συνθήκες που καταστρατηγούν την ισοπολιτεία, την ισονομία και το αίσθημα δικαίου έναντι άλλων επαγγελματικών τάξεων.
Μία από τις βασικές στρεβλώσεις που δημιούργησε η ταυτόσημη συμπεριφορά όλων των κομμάτων έναντι του αγροτικού κόσμου είναι ότι, η τάξη αυτή αποτελεί τον καταλυτικό παράγοντα, μεταξύ του κυρίαρχου λαού και των άλλων ψηφοφόρων, για την ανάδειξη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Ετσι, τα τελευταία πενήντα χρόνια, εκείνο το οποίο γνωρίζει και ο πλέον αδαής περί την πολιτική, είναι ότι παραμονές, πάντοτε εκλογών, τα όποια αγροτικά χρέη πάντοτε χαρίζονταν και, αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος για να μην είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, σε μεγάλο ποσοστό –για να μη τους αδικήσουμε όλους- οι αγρότες. Ας μη παραβλέπεται το παρελθόν ώστε να αποφευχθούν λάθη στο μέλλον.
