Στα δικαστήρια στενάζουν... οι επιχειρήσεις καθώς εκκρεμούν πάνω από 400.000 υποθέσεις που αφορούν σε φορολογικές υποθέσεις, δημόσιες συμβάσεις - δημόσια έργα - απαλλοτριώσεις και διαδικασίες πτώχευσης και εξυγίανσης.
Αυτό αποκαλύπτει μελέτη του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Βιομηχανιών, η οποία και παρουσιάστηκε χθες σε ειδική ημερίδα αναδεικνύοντας τις μεγάλες οικονομικές επιβαρύνσεις των επιχειρηματιών με αποτέλεσμα να χάνονται επενδυτικές ευκαιρίες.
Τεράστιο είναι το πρόβλημα με τις δικαστικές προσφυγές επιχειρήσεων για φορολογικές διαφορές. Τέτοιες είναι η «επιστροφή παρακρατούμενου φόρου», ο «ΦΠΑ» και η «φορολογία εισοδήματος».
Ο ΣΕΒ έκανε έρευνα σε δείγμα 162 υποθέσεων όπου εμφανίζονται περιπτώσεις προσφυγής ή/και ασφαλιστικών μέτρων και τοποθετούνται χρονικά μεταξύ των ετών 2006 έως 2013. Το 66% (δηλαδή 107) των υποθέσεων είναι σε εκκρεμότητα μέχρι σήμερα, καθώς δεν έχει δημοσιευθεί απάντηση επί της προσφυγής. Τα δεδομένα που αφορούν στις 54 περιπτώσεις που έχουν ολοκληρωθεί, είναι συγκλονιστικά ως προς τον χρόνο έκβασής τους αλλά και το οικονομικό κόστος που επωμίστηκαν οι επιχειρήσεις.
Πιο αναλυτικά, αν η εταιρεία επιλέξει να καταβάλει το βεβαιωμένο ποσό προκειμένου να προσφύγει στο δικαστήριο, τότε επωμίζεται ένα κόστος καθώς το προπληρωμένο ποσό θα μπορούσε να του αποφέρει απόδοση, επενδύοντάς το. Ετσι, η μεγαλύτερη μέση χρονική καθυστέρηση εμφανίζεται στις υποθέσεις του ΦΠΑ και ανέρχεται σε 9,3 έτη. Για αμφισβητούμενους φόρους 819.811 ευρώ, και εφόσον προπληρώθηκαν 270.064 ευρώ ο επιχειρηματίας εκτός από τα 9,3 έτη έχασε και 202.758 ευρώ.
Εταιρείες που προσέφυγαν για αμφισβητούμενους φόρους ύψους 3.849.021 ευρώ στην κατηγορία «φορολογία εισοδήματος», αν και προπλήρωσαν 582.612 ευρώ, εντούτοις έχασαν 3,1 χρόνια και επωμίστηκαν κόστος 144.721 ευρώ.
Στις περιπτώσεις που προσέφυγαν για επιστροφή παρακρατούμενου φόρου ύψους 1.054.473 ευρώ, προπλήρωσαν 359.902 ευρώ, έχασαν 3,4 χρόνια και το κόστος ευκαιρίας τους ήταν 98.604 ευρώ.
Ο μέσος χρόνος καθυστέρησης για όλες τις φορολογικές υποθέσεις υπολογίζεται 5,3 χρόνια και το μέσο κόστος είναι 135.257 ευρώ για αμφισβητούμενους φόρους 1.907.768 ευρώ. Αλλιώς η μέση επιβάρυνση κυμαίνεται από 7% έως 52% επί της συνολικής αμφισβητούμενης διαφοράς.
Πριν όμως ο επιχειρηματίας φτάσει στο δικαστήριο προσφεύγει στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών που έχει συγκροτηθεί στο υπουργείο Οικονομικών. Η Διεύθυνση υποτίθεται ότι συστήθηκε για τη γρήγορη διευθέτηση των διαφορών. Εκεί η κατάσταση είναι τραγική:
«Μόλις 30 ελεγκτές και 10 νομικοί καλούνται να χειριστούν τον μεγάλο όγκο των υποθέσεων» καταγράφει ο ΣΕΒ. Η προθεσμία για έκδοση απόφασης εντός 60 ημερών, σε συνδυασμό με την υποστελέχωση της Διεύθυνσης, οδηγεί συχνά σε σιωπηρή απόρριψη της προσφυγής (από τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία, το 31% των υποθέσεων έχουν απορριφθεί σιωπηρά). Στη συνέχεια ο φορολογούμενος μπορεί να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Δικαστηρίου κατά της απόφασης της Διεύθυνσης, αλλά όχι κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου που εξέδωσε η φορολογική αρχή.
ΑΠΟ ΣΕΒ
Προτάσεις σε τρεις άξονες
Με 90 προτάσεις που έκανε ο ΣΕΒ επιδιώκει να συμβάλει στην ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης.
Αυτές κατηγοριοποιούνται σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Η ενίσχυση της προδικασίας και της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών.
Με πιο απλά λόγια να δοθεί βάρος στους εξωδικαστικούς μηχανισμούς και μεταξύ άλλων προτείνεται:
• Σύσταση και ενεργοποίηση Επιτροπών Επίλυσης Διοικητικών Αμφισβητήσεων, ανεξάρτητων από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες.
• Στελέχωση των επιτροπών εξέτασης προσβαλλόμενων πράξεων με επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό, και με δυνατότητα συμμετοχής εξειδικευμένων συνεργατών.
• Εναλλακτικοί τρόποι επίλυσης διαφορών είναι η διαιτησία, η δικαστική μεσολάβηση και η διαμεσολάβηση.
2. Η ενδυνάμωση της λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας των δικαστηρίων για την παράλληλη βελτίωση των εκροών του συστήματος.
Δηλαδή, προκειμένου να εκδικάζονται γρήγορα υποθέσεις προτείνεται:
• Η μείωση του όγκου των υποθέσεων μέσω της ομαδοποίησης και εκκαθάρισης ομοειδών υποθέσεων, από ειδική ομάδα που θα συσταθεί για τον σκοπό αυτόν
• Η ενδυνάμωση των δικαστηρίων με την απλοποίηση των διαδικασιών όπως η κατάργηση περιττών γραφειοκρατικών δικονομικών και διαδικαστικών διατάξεων και η πλήρης ηλεκτρονικοποίηση διαδικασιών
3. Η καλύτερη λειτουργία του κράτους για την παραγωγή ρυθμίσεων καλής ποιότητας και τη συνετή χρήση των ένδικων μέσων από τη διοίκηση.
Για τον σκοπό αυτόν συστήνεται:
• Η εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων (και των καταδικαστικών για την ίδια τη Διοίκηση)
• Η εναρμόνιση της νομοθεσίας με τις αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων
• Η συνετή χρήση ένδικων μέσων από τη Διοίκηση με κριτήρια κόστους-οφέλους
• Η ίση μεταχείριση διαδίκων (και του Δημοσίου) σε ό,τι αφορά την καταβολή δικαστικών εξόδων.
Πηγή: ethnos.gr
