Μία από τις εκλογικές αναμετρήσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι οποίες υπήρξαν κομβικές, από πολιτικής πλευράς, για τη Νέα Δημοκρατία ήταν αυτές που είχαν διεξαχθεί το 1986, εν μέσω μία πολιτικής κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές του 1986 ήταν οι τέταρτες αυτοδιοικητικές εκλογές από την μεταπολίτευση και πραγματοποιήθηκαν στις 12 Οκτωβρίου 1986, ενώ ο δεύτερος γύρος όπου δεν συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσοστό εκλογής από κανέναν εκ των υποψηφίων, στις 19 Οκτωβρίου 1986.
Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας την εποχή εκείνη ήταν ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ευάγγελο Αβέρωφ μετά την ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές. Ο τότε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αξιολογώντας το κλίμα της εποχής και υπολογίζοντας σωστά ότι στα πέντε χρόνια που ήδη ήταν στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να έχουν υποστεί κυβερνητική φθορά, αποφάσισε όπως προσδώσει έναν έντονο πολιτικό χαρακτήρα στις εκλογές αυτές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πίστευε ότι εφ’ όσον τα αποτελέσματα έδειχναν ήττα του ΠΑΣΟΚ σε μεγάλους Δήμους αυτό θα σήμαινε την αρχή της αντιστροφής του πολιτικού κλίματος.
Πράγματι εκείνη την εποχή και πέντε χρόνια μετά την πρώτη εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, είχαν αρχίσει τα πρώτα δείγματα φθοράς τόσο του Κινήματος όσο και του Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε δε προηγηθεί και ένα μακρύ διάστημα πολιτικής πόλωσης όταν τόσο ο Ευάγγελος Αβέρωφ όσο και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που τον διαδέχτηκε ασκούσαν έντονη κριτική στην σοσιαλιστική κυβέρνηση τόσο για την καταστροφική πολιτική που ακολουθούσε όσο και για την συνεχή προσπάθεια άλωσης του κράτους με διαχωριστικές γραμμές, μεταξύ των «ημετέρων» και των «άλλων». Το πολιτικό κλίμα της εποχής θα μπορούσε να περιγραφεί, ειδικότερα ως εξής ώστε να γίνει καλύτερα αντιληπτός ο πολιτικός ελιγμός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Την εποχή της διεξαγωγής των εκλογών εκείνων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση-δημοτικών και κοινοτικών- οι πολιτικές συνθήκες ήταν ρευστές, παρά το γεγονός ότι ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εξακολουθούσε να διατηρεί υψηλά ποσοστά προσωπικής δημοφιλίας, λόγω και της προηγούμενης λαϊκίστικης πολιτικής που είχε ακολουθήσει. Δηλαδή κατά την πρώτη κυβερνητική του τετραετία. Όμως η πολύ γαλαντόμα πολιτική αυτή είχε τα επόμενα χρόνια τις δημοσιονομικές της συνέπειες, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Παπανδρέου να θελήσει να εφαρμόσει μία προσωρινή έστω πολιτική λιτότητας, που, όπως προκάλεσε τριγμούς μέσα στο ΠΑΣΟΚ, καθώς τα στελέχη του ήταν εθισμένα σε μία πλουσιοπάροχη κοινωνική πολιτική ως συνέπεια του λαϊκισμού που συνόδευε τα πρώτα κυβερνητικά χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα είχε αναλάβει να το εφαρμόσει ο Κώστας Σημίτης. Προκλήθηκαν εσωκομματικές εντάσεις, διάσπαση της συνδικαλιστικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ και διαγραφή των διαφωνούντων ως προς το πρόγραμμα της σταθεροποίησης. Ένα από θύματα υπήρξε και ο Γεράσιμος Αρσένης. Τελικά λόγω και της διαπιστούμενης φθοράς του ΠΑΣΟΚ και του προβληματισμού πλέον της ελληνικής κοινωνίας ο Παπανδρέου «παραίτησε» τον Σημίτη και επέστρεψε στην παλιά πολιτική των παροχών.
Αυτές ήταν οι πολιτικές συνθήκες κάτω από τις οποίες επρόκειτο να διεξαχθούν οι δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 και αυτές θέλησε να εκμεταλλευθεί, όπως προαναφέρθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
Πως λοιπόν θα μπορούσε να δώσει έντονο πολιτικό χαρακτήρα στην εκλογική εκείνη αναμέτρηση που ενώ δεν αφορούσε την σύνθεση της Βουλής θα μπορούσε να φανεί και σημειολογικά η αντιστροφή του κλίματος; Αυτό μπορούσε να γίνει βάζοντας ως υποψηφίους στους Δήμους των τριών μεγάλων ελληνικών πόλεων, στην πρωτεύουσα δηλαδή, στον Πειραιά και στην Θεσσαλονίκη, που ήταν και οι πολυπληθέστεροι Δήμοι, ως υποψηφίους, στελέχη της πρώτης γραμμής. Στελέχη άκρως προβεβλημένα, με μεγάλη πολιτική αναγνωρισιμότητα τα οποία μάλιστα επί των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη είχαν και υπουργικά χαρτοφυλάκια.
Με την συλλογιστική αυτή υποψήφιοι επελέγησαν, για την Αθήνα ο Μιλτιάδης Έβερτ, για τον Πειραιά ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και για την Θεσσαλονίκη ο Σωτήρης Κούβελας.
Η πανηγυρική εκλογή στην Αθήνα του Μιλτιάδη Έβερτ σήμαινε, μαζί με τις νεοδημοκρατικές νίκες στους δύο άλλους μεγάλους Δήμους Πειραιώς και Θεσσαλονίκης- μία σταδιακή κομματική μεταστροφή του εκλογικού σώματος. Επιπλέον η νεοδημοκρατική επικράτηση στην Αθήνα –το εκλογικό αποτέλεσμα της οποίας θεωρείτο κομβικής πολιτικής σημασίας διότι αφορούσε την επιλογή που έκανε το πολυπληθέστερο τμήμα της ελληνικής Επικράτειας- χαιρετίστηκε ως η πρώτη μεγάλη νίκη της ΝΔ μετά την σαρωτική εκλογική νίκη που είχε καταγάγει το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας στις εκλογές του 1981. Συγχρόνως η νίκη αυτή στην Αθήνα έθεσε σε άλλες βάσεις τον ρόλο του Έβερτ μέσα στο κόμμα. Γεγονός άλλωστε που τον οδήγησε μερικά χρόνια αργότερα και στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα επί χρόνια μετά ελέγετο, ως μείγμα πολιτικής προοπτικής και πολιτικού ανεκδότου, ότι όποιος κέρδιζε τον Δήμο Αθηναίων έθετε και σοβαρή υποψηφιότητα για την αρχηγία σε κόμμα, αν όχι και για την πρωθυπουργία. Τη οποίαν πάντως ο Έβερτ δεν ευτύχησε να υπηρετήσει.
Πέραν της πολιτικής σημασίας που είχε το αποτέλεσμα εκείνων των Δημοτικών εκλογών του 1986 θα πρέπει να επισημανθεί ιδιαιτέρως ότι οι τρεις εκλεγέντες νεοδημοκράτες Δήμαρχοι υπήρξαν και οι καταλύτες στην αλλαγή του τοπίου στα Μέσα Ενημέρωσης καθώς άνοιξαν τον δρόμο προς την ιδιωτική ραδιοφωνία, αρχικώς και στην συνέχεια στην ιδιωτική τηλεόραση. Με άλλα λόγια πρωτοστάτησαν στην απελευθέρωση της αγοράς των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης καθώς επί των ημερών τους και μετά από πολλούς αγώνες καθιερώθηκε η αποκληθείσα ελεύθερη ραδιοφωνία, με τον ραδιοσταθμό του Δήμου Αθηναίων, «Αθήνα 9, 84», το Κανάλι 1 του Πειραιά και τον Δημοτικό Ραδιοσταθμό της Θεσσαλονίκης να αποτελούν τους πρωτοπόρους σταθμούς της εν συνεχεία ιδιωτικοποίησης της Ενημέρωσης. Διότι πολύ λίγα χρόνια αργότερα η χώρα προχώρησε και στην καθιέρωση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών.
Η νίκη της ΝΔ στους τρεις μεγάλους Δήμους επιβεβαίωσε πρώτον ότι η συμμετοχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1986 των προβεβλημένων πολιτικών στελεχών της ΝΔ, Έβερτ, Ανδριανόπουλου και Κούβελα, απέβλεπε στο να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι η ΝΔ τις αντιμετώπιζε ως μία νέα πολιτική αναμέτρηση, που συγχρόνως θα θεωρείτο πρόκριμα μιας κοινωνικής μεταστροφής που θα οδηγούσε και σε πολιτικές εξελίξεις. Και δεύτερον ότι η συμμετοχή, ειδικώς του Έβερτ στις συγκεκριμένες εκλογές στις οποίες έχανε το ΠΑΣΟΚ τη πρωτοκαθεδρία, θα προσέδιδε την επιπρόσθετη δυναμική που αντιπροσώπευε το σαρωτικό πέρασμα του... «μπουλντόζα» από τον πρώτο δήμο της χώρας.
