Διαπιστώθηκε τις τελευταίες ημέρες μία φρικώδης σύμπτωση. Ενώ εορτάζεται η συμπλήρωση 46 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας αποκαλύφθησαν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για μεθοδεύσεις οι οποίες κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν ότι σε συγκεκριμένη κυβερνητική περίοδο –επί ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή- λειτουργούσαν οι δημοκρατικοί Θεσμοί.
Το τελικό αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ, συμπερασματικώς έχει παγιωθεί στην συνείδηση του ελληνικού λαού ως εξής:
Πρώτον ότι ο πολίτης μπορεί να είναι έρμαιο της Δικαιοσύνης αν υπάρχουν επίορκοι δικαστικοί λειτουργοί ή ενεργούν χειραγωγούμενοι από την όποια κυβέρνηση.
Δεύτερον ότι κρατικές υπηρεσίες είναι εύκολο να μην ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους προς την κοινωνία, ειδικώς ως προς την προστασία της, αν εσωτερικές διαμάχες σε μία υπηρεσία του δημοσίου οδηγούν στην έκθεση του εσωτερικού αντιπάλου, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την υπέρτατη υποχρέωση του κράτους απέναντι στον Έλληνα πολίτη. Άλλη μία σοβαρής μορφής επιορκία.
Τελικώς το αρνητικό στίγμα της για πρώτη φορά αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου έχει τετραπλή σημασία: Διέσυρε την Αριστερά. Ακύρωσε το ηθικό της πλεονέκτημα. Υπονόμευσε τους δημοκρατικούς Θεσμούς. Αλλοίωσε την έννοια του κράτους.
Υπάρχει και ένα θετικό στοιχείο από την ζοφερή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Έδωσε ένα δείγμα πολιτικής γραφής που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν στο πολιτικό σύστημα. Αν θέλουμε να εορτάζουμε χωρίς υποκρισία την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο πολιτικός κόσμος θα πρέπει να αντιληφθεί ότι οι ΣΥΡΙΖΑϊκές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν δεν είναι δυνατόν να αντιπροσωπεύουν την έννοια της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της ισονομίας.
