Έχουμε μπει ήδη στον έβδομο μήνα από την ημέρα που ξεκίνησαν τα μέτρα για τον νέο κορωνοϊό και τα κρούσματα καθημερινά κινούνται σε υψηλό αριθμό. Το πρώτο διάστημα και με τις αποφάσεις της κυβέρνησης για καθολική παύση μετακινήσεων επιτύχαμε να είμαστε από τις μοναδικές χώρες στον κόσμο με τόσο χαμηλό αριθμό κρουσμάτων αλλά και θανάτων.
Βγαίνοντας από το δίμηνο του αποκλεισμού μετακινήσεων οι Έλληνες βρέθηκαν προστατευμένοι από τον κορωνοϊό μέχρι και τη στιγμή που άνοιξαν τα σύνορα. Η κυβέρνηση εκείνη την εποχή προσπάθησε να ισορροπήσει ανάμεσα στην αύξηση των κρουσμάτων και την κατάρρευση της οικονομίας, διότι όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, για τη χώρα μας ο τουρισμός είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αναμενόμενη, μέχρι κάποιο βαθμό, αύξηση των κρουσμάτων.
Πολλές φωνές ακούγονται σήμερα και ειδικά από την αντιπολίτευση όπου κατακρίνουν την κυβέρνηση για τις επιλογές της σχετικά με τη διαχείριση του κορωνοϊού από την αρχή του καλοκαιριού και μετά. Η πραγματικότητα όμως είναι λίγο διαφορετική. Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει το να ρίχνουμε τις ευθύνες πάντα σε κάποιον χωρίς ποτέ να σκεφτόμαστε την προσωπική μας ευθύνη, σαν να μην ζούμε εμείς σε αυτόν τον τόπο και η ασθένεια αυτή να μεταφέρεται μόνο από κυβερνητικά στελέχη στους κατοίκους τούτης της χώρας.
Δεν λησμονώ τα λόγια του καθηγητή Τσιόδρα, το πρώτο διάστημα της παύσης κυκλοφορίας που ανέφερε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που πρόκειται να νοσήσουν θα νοσήσουν, αλλά θέλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για να μπορέσουμε να τους υποστηρίξουμε και να παρέχουμε την απαραίτητη ιατρική φροντίδα που αξίζει σε κάθε έναν. Ήθελε δηλαδή να αποφύγει αυτό που έπαθε η Ιταλία, η οποία παρότι είχε ένα σαφώς ανώτερο και οργανωμένο σύστημα υγείας, βρέθηκε να θρηνεί χιλιάδες νεκρούς καθημερινά, χωρίς να μπορεί να παρέχει ούτε τη βασική ιατρική υποστήριξη, βάζοντας τους ιατρούς στη θέση να αποφασίζουν ποιος θα πεθάνει και σε ποιον θα δώσουν την ευκαιρία να ζήσει. Ένα γεγονός που είναι πραγματικά τρομακτικό στο άκουσμα και μόνο.
Γεγονός είναι ότι μέσα σε σύντομο διάστημα το εθνικό σύστημα υγείας προετοιμάστηκε, αυξήθηκαν οι δημόσιες ΜΕΘ καθώς επίσης δημιουργήθηκαν μονάδες αποκλειστικά για ασθενείς με κορωνοϊό , προετοιμάστηκαν τα ιδιωτικά νοσοκομεία και υπήρξε μεγάλος αριθμός δωρεών σε ΜΕΘ αλλά και σε ιατρικό υλικό.
Το καλοκαίρι μάλλον ξεχάσαμε ή υποθέσαμε ότι όλα αυτά που ζήσαμε τους προηγούμενους μήνες ήταν ένα κακό όνειρο. Υπήρξαν συμπολίτες μας που αισθάνθηκαν άτρωτοι μπροστά στην ασθένεια πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να τους αγγίξει και άλλοι που πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι ένα ψέμα, έχοντας σαν αποτέλεσμα να καταλήξουν στη ΜΕΘ κάποιου νοσοκομείου παλεύοντας για τη ζωή τους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι για την αύξηση των κρουσμάτων είμαστε υπεύθυνοι όλοι και όχι μόνο οι «άλλοι», διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πάντα ένας αστυνομικός πίσω από κάθε πολίτη. Εύκολα μπορεί κάποιος να ρίξει ευθύνες στην κυβέρνηση, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε ότι είναι η ίδια κυβέρνηση που κατόρθωσε μέσα σε πολύ μικρό διάστημα να διαχειριστεί μία πρωτόγνωρη σε παγκόσμιο επίπεδο υγειονομική κρίση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπήρξαν αλλά και ότι θα υπάρξουν αστοχίες στη διαχείριση αυτής της κρίσης, αλλά σημαντικό είναι να αισθανθούμε ότι απαιτείται συλλογική αντιμετώπιση.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ασθένεια υπάρχει και η καλύτερη προστασία βρίσκεται στα δικά μας χέρια.
