Η Αριστερά είχε πάντοτε την ικανότητα και την ευελιξία να μετατρέπει την υποκρισία σε πολιτικό επιχείρημα και την παραμόρφωση της αλήθειας σε πραγματικότητα.
Επομένως δεν έκαναν εντύπωση οι πανηγυρισμοί των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ υπό την υπόκρουση των Μέσων του κόμματος για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου και Τουλουπάκη ότι δεν υπήρξε σκευωρία στο σκάνδαλο Νοβάρτις, από την πλευρά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ότι δεν παραπέμπονται για την στοχοποίηση των 10 πολιτικών προσώπων.
Δεν ξέρουμε πως διαβάζουν οι αριστεροί το παραπεμπτικό βούλευμα ή αν το δικαστικό συμβούλιο δεν έλαβε υπόψιν ή σε ποιο βαθμό το έλαβε το πόρισμα της Προανακριτικής το οποίο σαφώς είχε σημείο εκκίνησης για την παραπομπή του κ. Παπαγγελόπουλου την ανάμιξή του στην υπόθεση Νοβάρτις. Το βέβαιο είναι και δεν χωρεί καμμία αμφισβήτηση ότι εκτός από το πόρισμα της Προανακρτικής ΄πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων και η εισήγηση της ανακρίτριας και της εισαγγελέως που είχαν αποφανθεί περί της παραπομπής των δύο στο Ειδικό Δικαστήριο ως ενεχομένων, με κατάχρηση εξουσίας, στην απόπειρα να εμφανιστούν ως ένοχα 10 πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και δύο πρώην πρωθυπουργοί. Δηλαδή ότι «τα είχαν αρπάξει» από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία! Καραμπινάτη δηλαδή σκευωρία που επιβεβαιώνεται ότι η υπόθεση για τους εννέα εκ των 10 τέθηκε στο Αρχείο διότι δεν βρέθηκαν εναντίον τους ενοχοποιητικά στοιχεία.
Είναι αστείο να υπάρχουν αριστεροί πανηγυρισμοί διότι δήθεν όλα όσα συνέβησαν με πρωταγωνιστή τον κ.Παπαγγελόπουλο και την πρώην Εισαγγελέα Διαφθοράς, δεν αφορούν την χυδαία απόπειρα διασυρμού πρώην πρωθυπουργών και υπουργών από την ΄πιο άθλια κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την πολιτική ζωή του τόπου. Άραγε η κατάχρηση εξουσία σε βαθμο κακουργήματος δεν συνιστά εκμετάλλευση θεσμικής ισχύος για την επίτευξη αθέμιτων στόχων, και, άρα στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος ενυπάρχει δόλος που ταυτίζεται με σκευωρία; Και προστατευόμενοι από τον κ. Παπαγγελόπουλο και την κ.Τουλουπάκη ψευδομάρτυρες με τις κουκούλες αποτελούσε άραγε απλώς ένα πολιτικό θέατρο ή μέρος μιας κακά σκηνοθετημενης, αλλά πάντως σκευωρίας;
Είναι πράγματι αστείο το να παραπέμπεται πολιτικό στέλεχος σε βαθμό κακουργήματος και να επιχειρείται ο εξαγνισμός του αντί μας πελώριας συγγνώμης που θα έπρεπε να απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία. Σε μία κοινωνία που επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα έβλεπε να διασύρονται πρόσωπα της πολιτικής ζωής του τόπου και, συγχρόνως να δημιουργείται η εντύπωση μιας απέραντης διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα ΄που δηλητηρίαζε την κοινή γνώμη και υπονόμευε την ίδια την Δημοκρατία.
