Τώρα που επαναλαμβάνονται οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, χωρίς βεβαίως να υπάρχει κάποια αισιοδοξία για την κατάληξή τους, καλόν είναι να έχουμε υπόψιν μία συγκεκριμένη πραγματικότητα. Εξηγούμεθα:
Πριν από 3 χρόνια περίπου μία από τις πλέον γνωστές αμερικανικές ιστοσελίδες δημοσίευε εμπεριστατωμένο άρθρο και μάλιστα Τούρκοι αναλυτή, στο οποίο αναφερόταν ότι ο Ερντογάν έχει ως βασική επιδίωξη να μεταβάλει τα σύνορα που είχαν καθοριστεί με την Συνθηκη της Λωζάνης το 1923. Το έχει διατυπώσει άλλωστε και δημοσίως.
Την επιδίωξή του πλέον αυτή δεν την κρύβει ακόμη και με την επιθετική στάση που ακολουθεί απέναντι στην Ελλάδα, σε μία προσπάθειά του να την εκνευρίσει και να είναι εκείνη που θα ρίξει τον πρώτο πυροβολισμό. Για να εκμεταλλευθεί το γεγονός ως ..αμυνόμενος.
Τούτων δοθέντων η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τακτική και να είναι είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο, όπως άλλωστε έχει φανεί και από τις πρωθυπουργικές δηλώσεις αλλά και από σχετικές αναφορές του αρμόδιου υπουργού Εθνικής Αμύνης.
Αυτό σημαίνει ότι πέραν από την στρατιωτική ετοιμότητα η διπλωματική δράση πρέπει να έχει πλέον άλλο περιεχόμενο. Η συμφωνία Ελλάδας και Ιταλίας που οριοθετεί την ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών εκτός από το μήνυμα προς την Τουρκία αποτελεί και μία αναγνωριση των ελληνικκών θέσεων είτε όσον αφορά στις θαλάσσιες ζώνες των νησιών είτε το εθνικό δικαίωμα για επέκταση των χωριών μας υδάτων που αποτελεί casus belli για την Τουρκία.
Από την άλλη πλευρά φαίνεται να συνειδητοποιείται ότι η ιδέα πως η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας που χρόνια υποστηρίζουμε ως χώρα, μπορεί να αλλάξει την μεγαλοϊδεατική αντίληψη της Τουρκίας περί ενός νέου αυτοκρατορικού Οθωμανισμού συνιστά ουτοπία που παρέσχε όλα αυτά τα χρόνια την χρονική ευκαιρία στην γείτονα για την καλύτερη προετοιμασία των επιθετικών της στόχων.
