Διανύοντας τον έβδομο χρόνο μνημονίων, του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων καθημερινά υποβαθμιζομένου, διαπιστώνουμε ότι, εάν εξαιρέσουμε την τραγική, πρώτη, μνημονιακή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία με την υπογραφή της στο πρώτο μνημόνιο φαλκίδευσε το μέλλον τουλάχιστον των επόμενων δύο γενεών, οι υπόλοιπες κινήθηκαν στη γραμμή των Βρυξελλών, με την πιο υπάκουη να λαμβάνει και τα εύσημα.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο, και στους πραγματικούς αριθμούς της οικονομίας, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, με δύο μνημόνια σε δύο χρόνια, ξεπέρασε κάθε κόκκινη γραμμή. Το 2014, η ελληνική οικονομία παρουσίασε το υψηλότερο ποσοστό ανάπτυξης στην Ευρωζώνη φθάνοντας το τρίτο τρίμηνο του 2014 το 0,7% του ΑΕΠ της, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat. Η Κομισιόν προέβλεπε την περίοδο εκείνη ανάπτυξη για το 2015 στην Ελλάδα στο 2,9% και 3,7% για το 2016.
Οι αριθμοί αυτοί έμειναν βεβαίως στο «ντουλάπι» μετά τις εκλογές του 2015 οπότε η Ελλάδα εισήλθε εκ νέου στην ύφεση για δύο συναπτά έτη -υπογράφοντας δύο νέα μνημόνια- μέχρι και το 2017, το πρώτο τρίμηνο του οποίου παρουσίασε ανάπτυξη 0,4%.
Το Μαξίμου είναι ικανοποιημένο με τους αριθμούς και αναμένει, δίνοντας γη και ύδωρ στις Βρυξέλλες, το κλείσιμο των αξιολογήσεων ώστε να δημιουργήσει την προεκλογική του ατζέντα.
Εκτός των αριθμών με τα οποία καθημερινά βομβαρδιζόμαστε εδώ και 7 χρόνια, ο σημαντικότερος ίσως παράγοντας για την ομαλότερη οικονομική λειτουργία μίας χώρας είναι η ψυχολογία της αγοράς.
Αυτήν την ψυχολογία την οποία η κυβέρνηση Σαμαρά δημιούργησε το 2014 και η σημερινή κυβέρνηση και τότε αντιπολίτευση, για λόγους κομματικούς και μόνο, επέλεξε να διακόψει.
Αφήνοντας όμως έξω τα κόμματα, και κοιτάζοντας τους αριθμούς, θα δούμε ότι, ενώ η μνημονιακή οικονομική πολιτική που μας επιβλήθηκε από τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ ήταν σε πολλά σημεία λανθασμένη, όπως και κατά διαστήματα έχουν παραδεχθεί και αξιωματούχοι του εξωτερικού, εάν η Ελλάδα την είχε ακολουθήσει απαρεγκλίτως, χωρίς ψηφοθηρικές κορώνες και κομματικούς προσανατολισμούς, συνεχίζοντας την οικονομική πολιτική του 2014, σήμερα ο Έλληνας φορολογούμενος θα ήταν πολύ λιγότερο επιβαρυμένος οικονομικά και η Ελλάδα θα είχε πολύ καλύτερη θέση στις αγορές.
Η αναμονή για την έξοδο από τα μνημόνια είναι πλασματική. Διότι, εκτός όλων των μέτρων που έχουν ήδη υπογραφεί και θα ενεργοποιηθούν από τις αρχές του 2018, και πολύ περισσότερο από τις αρχές του 2019, έρχονται 82 νέα προαπαιτούμενα, που συνίστανται σε νέες μειώσεις σε αφορολόγητο και συντάξεις και άμεση διενέργεια πλειστηριασμών και κατασχέσεων, μέχρι το καλοκαίρι του 2018.
Η οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη κατά το 2017, δημιούργησε συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ύψους περίπου 100 δισ. ευρώ. Η φορολογική λαίλαπα των επόμενων ετών, την οποία θα βιώσουν οι Έλληνες, θα έπεται των μνημονίων και πιθανότατα της αξιολόγησης, την οποία, όπως φαίνεται, θα πάρουμε με «καλό βαθμό».
* του Μάνου Καμπανέλλη
