Δύο ξεχωριστές Ελληνίδες δημιουργοί με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό τους παρουσιάζουν στη σκηνή του ΙΑΝΟΥ τα τραγούδια τους, σε ένα πρόγραμμα με λυρισμό και δύναμη.

Θα ακουστούν κομμάτια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά και ανέκδοτα τραγούδια από επερχόμενες δισκογραφικές δουλειές, ερμηνευμένα από το τετραμελές μουσικό σύνολο: Χρύσα Κωττάκη (πιάνο), Γιώργος Γαϊτάνος (βιόλα, βιολί), Απόστολος Καλτσάς (μπάσο), Αρετή Κοκκίνου (κιθάρα).

Τραγουδούν οι: Μαρία Αναματερού, Αργυρώ Καπαρού, Θέλμα Καραγιάννη, Νίκος Καρακαλπάκης, Μαρίνος Καρβελάς, Ιφιγένεια Κορολόγου, Γιάννης Λεκόπουλος, Δήμητρα Μαστορίδου, Πάνος Μπούσαλης, Δημήτρης Σαμαρτζής, Γιώργος Φλωράκης.

Στην παράσταση θα συμμετέχει ο διακεκριμένος πιανίστας Μάνος Κιτσικόπουλος ερμηνεύοντας τα τραγούδια της Μάρθας Μεναχέμ, τα οποία και ενορχήστρωσε, από τον δίσκο της «Αλληλουχία».

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00

Είσοδος (με κρασί ή μπύρα):13€

Η βραδιά θα μεταδίδεται ζωντανά από τo IANOS RADIO

Πληροφορίες

IANOS | τηλ. 210 32 17 810, Σταδίου 24 - Αθήνα

Προπώληση εισιτηρίων στα ταμεία του ΙΑΝΟΥ:

Σταδίου 24 & Golden Hall (Λ. Κηφισίας 37Α, Μαρούσι)

και στο www.ianos.gr

Από την πρώτη φορά που ο Αστερίξ έκανε την εμφάνισή του, το 1959, σε κείμενα του Ρενέ Γκοσινί και εικονογράφηση του Αλμπέρ Ουντερζό, ο πρωταγωνιστής της σειράς, εκτός από τη Ρώμη, δεν είχε επισκεφθεί άλλα μέρη της Ιταλίας.

Ο Γαλάτης πολεμιστής, στην 37η περιπέτειά του, με τίτλο «Asterix et la Transitalique», η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει παγκοσμίως στις 19 Οκτωβρίου, μαζί με τον φίλο του Οβελίξ βρίσκονται στην ιταλική χερσόνησο και πηγαίνουν από τη Βενετία έως τη Σικελία.

«Είμαστε στο 50 π.Χ., ο Καίσαρας ονειρεύεται μια Ιταλία ενωμένη και πολλές περιοχές είναι αποφασισμένες για την ανεξαρτησία τους...», αυτό είναι το έναυσμα του νέου έργου στο οποίο ο Οβελίξ θα έχει έναν σημαντικότερο ρόλο, αναφέρουν οι δημιουργοί του.

Οι διάδοχοι του Ρενέ Γκοσινί και του 89χρονου σήμερα Αλμπέρ Ουντερζό, ο σεναριογράφος Ζαν - Ιβ Φερί και ο σκιτσογράφος Ντιντιέ Κονράντ, άξιοι συνεχιστές των μεγάλων δημιουργών που κατάφεραν να συλλάβουν όχι μόνο το ύφος αλλά και το πνεύμα της σειράς, υπογράφουν τη νέα κυκλοφορία.

Η σειρά κόμικ, που ξεκίνησε το 1959, έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες και διαλέκτους - μεταξύ των οποίων στην κρητική, την κυπριακή και την ποντιακή, ακόμα στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά -γλώσσα η οποία είναι καλτ της σειράς προσδίδοντας έναν ρεαλιστικό τόνο. Έχει κάνει 280 εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο. Ίσως αποτελεί το πιο δημοφιλές γαλλικό κόμικ στον πλανήτη και οικείο ανάγνωσμα σε κατοίκους όλων των ηλικιών ανά την Ευρώπη.

Tο κλειδί της επιτυχίας είναι η περιεκτικότητα της σειράς σε κωμικά στοιχεία που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες -πέρα από τα καθαρά γαλλικά αστεία-, εικόνες με έντονα χρώματα και ζωντανά σκίτσα που καθηλώνουν τα παιδιά, ενώ οι ενήλικες μπορούν να γελούν με μια ατάκα ή με τους αναχρονισμούς, που συχνά συναντώνται στο σενάριο.

Πηλο-Επιτρα-Παιζια είναι ο τίτλος της έκθεσης με επιτραπέζια παιχνίδια από πηλό, αγαπημένων μαθητών της κυρίας Βέρας Σιατέρλη, που διεξάγεται αυτήν την περίοδο στα Εξάρχεια. 

Τα παιχνίδια αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής των ανθρώπων και του πολιτισμού μας. Mέσω ερευνών μερικών δεκαετιών, έχει αναγνωριστεί η παιδαγωγική αξία των επιτραπέζιων παιχνιδιών καθώς αποτελούν το καταλληλότερο πεδίο, προκειμένου οι εμπλεκόμενοι να συνδυάζουν πληροφορίες από διαφορετικές γνωστικές περιοχές και να προσεγγίζουν έννοιες και αντικείμενα υψηλού βαθμού δυσκολίας μέσω της εμπειρικής μάθησης και της ενεργούς συμμετοχής. Βοηθούν στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, στη διαχείριση στρεσογόνων καταστάσεων, στη βελτίωση κινητικών δεξιοτήτων, επίλυση συγκρούσεων, θέματα διαφορετικότητας, θέματα αυτοεκτίμησης, θέματα αποτυχίας κλπ.

Αλλά τι ονομάζουμε επιτραπέζιο; Επιτραπέζιο ονομάζουμε κάθε παιχνίδι που παίζεται πάνω στο τραπέζι και που μπορούν να συμμετέχουν 2 ή περισσότερα άτομα. Κύριος σκοπός είναι η διασκέδαση, σε άλλες περιπτώσεις, η αποκόμιση γνώσεων ή η νοητική άσκηση. Ένα σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού που υπάρχει πολλές φορές είναι ο ανταγωνισμός ή καλλίτερα, η ευγενής άμιλλα. Υπάρχουν διαφόρων ειδών επιτραπέζια παιχνίδια, που κυρίως διακρίνονται σε κλασικά και σύγχρονα. Το πλέον γνωστό κλασικό, υψηλού επίπεδου λογικής και στρατηγικής επιτραπέζιο, που αναπαριστά μια πραγματική σύγκρουση δύο βασιλείων είναι το σκάκι.

Ωστόσο το σκάκι, τα πιόνια και ο συμβολισμός τους, προσφέρουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα αναζήτησης πλαστικών λύσεων και γλυπτικών αξιών. Όλες οι παραπάνω αιτίες είναι που με παρακίνησαν να προτείνω στους ενήλικες με τους οποίους δουλεύω μαζί, να σχεδιάσουν και να εκφράσουν από τη δική τους σκοπιά αυτή τη θεματική ανακαλύπτοντας την προσωπική τους ιδιαίτερη ξεχωριστή διάσταση, ή το παιδί που κρύβουν μέσα τους, στον τομέα του επιτραπέζιου παιχνιδιού.

Την έκθεση Πηλο-Επιτρα-Παιζια,  μπορείτε να την επισκεφθείτε στη διεύθυνση: Μεθώνης 11 - Εξάρχεια (εισοδος ΕΛΕΥΘΕΡΗ)

Ένα μουσικό ταξίδι στο χθες και στο σήμερα με αγαπημένες μελωδίες, σας υπόσχεται η καταξιωμένη ερμηνεύτρια, Μαρία Βουτσαδάκη.

Έπειτα από μήνες αβεβαιότητας, ο Μπομπ Ντίλαν έλαβε τελικά χθες Σάββατο στη Στοκχόλμη το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας σε μια συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών με τους σουηδούς ακαδημαϊκούς, οι οποίοι τον τίμησαν για την ποίησή του.

Στα 75 του, ο Ντίλαν είναι ο πρώτος τραγουδιστής που προστίθεται στους άνδρες και τις γυναίκες των γραμμάτων που έχει βραβεύσει η σουηδική ακαδημία από το 1901—τον Τόμας Μαν, τον Αλμπέρ Καμί, τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και τη Ντόρις Λέσινγκ, μεταξύ τόσων άλλων.

Περιβεβλημένη από μυστικότητα μέχρι τέλους, η συνάντηση για την παράδοση του βραβείου επιβεβαιώθηκε μονολεκτικά το βράδυ από έναν από τους σουηδούς ακαδημαϊκούς, τον Χόρας Έντολ.

«Ναι», απάντησε ο Έντολ ερωτηθείς από το δημόσιο σουηδικό τηλεοπτικό δίκτυο SVT αν πράγματι ο Αμερικανός έλαβε το περίβλεπτο βραβείο, το οποίο ανακοινώθηκε πως θα του απονεμόταν τον Οκτώβριο.

Δεν έγιναν γνωστές ως τώρα οι ακριβείς περιστάσεις υπό τις οποίες του δόθηκαν το έντυπο της βράβευσής του και το τιμητικό μετάλλιο, αν δηλαδή αυτό έγινε πριν από τη χθεσινή συναυλία του Ντίλαν στη Στοκχόλμη ή μετά. Ο Μπομπ Ντίλαν επρόκειτο να δώσει δύο συναυλίες στη σουηδική πρωτεύουσα, μία χθες και μία σήμερα.

Το μυστήριο παραμένει εξάλλου όσον αφορά την εκφώνηση της λεγόμενης «ομιλίας αποδοχής» του βραβείου, που μπορεί να έχει οποιαδήποτε μορφή, να είναι για παράδειγμα ένα τραγούδι. Κάθε νικητής πρέπει να εκφωνήσει αυτή την ομιλία, γνωστή και ως «διάλεξη Νόμπελ», μέσα σε έξι μήνες μετά την τελευτή απονομής των βραβείων τη 10η Δεκεμβρίου—δηλαδή ο Ντίλαν έχει προθεσμία γι' αυτό μέχρι και τη 10η Ιουνίου.

«Η Σουηδική Ακαδημία και ο Μπομπ Ντίλαν συμφώνησαν να συναντηθούν αυτό το Σαββατοκύριακο. Αυτό θα γίνει παρουσία λίγων μελών της επιτροπής και σε στενό κύκλο, κανένα μέσο ενημέρωσης δεν θα είναι παρόν στη συνάντηση: μόνο ο Μπομπ Ντίλαν και ακαδημαϊκοί θα είναι παρόντες, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Ντίλαν», είχε εξηγήσει η Σάρα Ντάνιους, η γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών, σε μια ανάρτηση στο ιστολόγιό της την Τετάρτη.

«Δεν θα εκφωνηθεί καμιά διάλεξη. Η Ακαδημία έχει λόγους να πιστεύει ότι μια ομιλία θα ηχογραφηθεί και θα σταλεί αργότερα", είχε συμπληρώσει η Ντάνιους.

Διότι άνευ ομιλίας, δεν δίνονται χρήματα: το έπαθλο των οκτώ εκατομμυρίων κορόνων (838.000 ευρώ), δηλαδή, το οποίο συνοδεύει το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Παράταση λόγω μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας παίρνει η παράσταση ''Βάφτα Μαύρα'' των Παπαθανασίου-Ρέππα στο Θέατρο Λαμπέτη.

Η Κυρία της Νύχτας σε λίγες ημέρες ρίχνει αυλαία και συγκεκριμένα την Κυριακή των Βαίων.

Σπάει ταμεία η θεατρική παράσταση Ο Κύκλος που παρουσιάζεται στο θέατρο Σταθμός με αποτέλεσμα να παίρνει μεγάλη παράταση μέχρι την Κυριακή 14 Μαίου. Στις ήδη υπάρχουσες παραστάσεις,προστίθεται ακόμη μία, κάθε Πέμπτη στις 20.30 με γενική είσοδο μόλις 13 ευρώ.

Ο Παναγιώτης Καλογερόπουλος είναι νέος, με όρεξη για δουλειά κι ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα. Μιλάει αποκλειστικά στο ysterografonews.gr για το ''Θάρρος ή Αλήθεια'' μία αυτοσχεδιαστική παράσταση που τα έχει όλα. 

Το ταίριασμα της ποίησης με τη μουσική χάνεται στα βάθη των χρόνων· άγνωστο ποια τέχνη από τις δύο έκλεισε πρώτη το μάτι. Χωρίς αμφιβολία, η ιστορικώς αποδεδειγμένη τελετή αυτού του έντεχνου γάμου είναι η αρχαία τραγωδία· στην παράστασή της, εκείνα τα χρόνια, το ακροθίνιον ήταν η προσωδία, δηλαδή ο μουσικός τονισμός, γνώρισμα του οποίου δεν ήταν η πιο ηχηρή προφορά αλλά η υψηλότερη.

Με το διάβα των αιώνων, αυτός ο γάμος εόρτασε ένα ιδιότυπο ιωβηλαίο με την εμφάνιση της όπερας. Διοργανωτές της γιορτής αυτής ο Μοντεβέρντι και ο «Ορφέας» του, το επιτυχημένο εγχείρημα της αναβίωσης του αρχαίου ελληνικού δράματος. Έκτοτε η συνύπαρξη αυτών των δύο μορφών τέχνης υπήρξε και αδιατάρακτη και ζηλευτή.

Η Ευτυχία Μισύρη, που πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε το πρώτο βιβλίο της, πατάει γερά και στις δύο τέχνες. Έχει υπηρετήσει την ποίηση μέσω του λιμπρέτου σύγχρονης όπερας. Κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι η θητεία της στην επιστήμη και την τέχνη των ήχων, τη μουσική: κλασική κιθάρα, ανώτερα θεωρητικά, φωνητική, κρουστά. Ήταν αναπόφευκτο, λοιπόν, δύο από τις εννέα Μούσες, η Ερατώ και η Ευτέρπη, να καθοδηγήσουν την Μισύρη, όταν αυτή καταπιάστηκε με τα «Ταξίμια», την ποιητική συλλογή της, η οποία κυκλοφορείται από τις εκδόσεις «ΠΝΟΗ».

Ο τίτλος της συλλογής αυτής υπαγορεύτηκε από τη μουσική ορολογία· ταξίμι είναι ο αυτοσχεδιασμός του εκτελεστή ενός οργάνου, μία εκ βαθέων συνομιλία του μουσικού με τον ακροατή του. Την ίδια στιγμή ο τίτλος παραπέμπει και στον εν γένει αυτοσχεδιασμό του καλλιτέχνη όταν συναντιέται με τον αποδέκτη του έργου του. Μα παραπέμπει και στα συναισθήματα που πυροδοτεί κάθε μορφή τέχνης.

Κάθε ποίημα είναι συνάμα ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στη μουσική και στον άνθρωπο, ο οποίος εμφανίζεται δορυφόρος της αυλητικής τέχνης. Κάποια από τα ποιήματα βασίζονται σε συγκεκριμένα τραγούδια. Για παράδειγμα, ο «Γυρισμός» που επιστρέφει στο παραδοσιακό «Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ» και το «Είσοδος δωρεάν» που μάς κερνά ένα ποτήρι κρασί σε κάποιο ρεμπετάδικο.

Τα «Ταξίμια», εν τέλει, διευθύνουν ένα πρακτορείο όπου εκδίδουμε το εισιτήριό μας για ένα ταξίδι με προορισμό τον πυρήνα του είναι μας, τον οποίον μόνον η μουσική έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει.

Οι θεατρικές σκηνές και η Square theatre company παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα την Νο 1 Ισπανική κωμωδία Tres του Juan Carlos Rubio σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά.

Το “Εργαστήρι Μαιρηβή” – Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου της Αθήνας, σε συνεργασία με το “Thesspuppet Festival” – Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου της Θεσσαλονίκης, ανοίγει ένα δρόμο για την γεφύρωση των επαγγελματικών κουκλο-θιάσων της Βόρειας Ελλάδας στην Αθήνα.

Οι δημιουργοί σε αυτή την παραστατική τέχνη ταξιδεύουν από την Θεσσαλονίκη μέχρι το κέντρο της Αθήνα, στην περιοχή του Ψυρρή, για να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο αθηναϊκό κοινό.

Οι διοργανωτές από τις δυο πόλεις, ανοίγουν ένα νέο παρατηρητήριο των τεχνών, που έχει ως στόχο την οριοθέτηση του σύμπαντος του ελληνικού κουκλοθέατρου...

Το όνομα αυτής της ιδιαίτερης δράσης “PUPPETARIUM”, που στόχο έχει να γίνει ένα σημείο αναφοράς για τους λάτρεις αυτής της τέχνης.

Το πρόγραμμα του “Puppetarium” συνεχίζεται με την παράσταση «Πινόκιο, ένα διαφορετικό αγόρι» από τον Κουκλοθίασο Redicolo!!!

«Πινόκιο, ένα διαφορετικό αγόρι» - Redicolo
Κουκλοθέατρο με μεγάλες κούκλες
για παιδιά πάνω από 3 ετών
Σάββατο 1 Απριλίου 2017, στις 5μ.μ.
Κυριακή 2 Απριλίου 2017, στις 5μ.μ.

Ο Πινόκιο είναι μία ξύλινη κούκλα που ονειρεύεται να γίνει αληθινό αγόρι.
Κυνηγώντας το όνειρό του γίνεται διάσημο αστέρι στο Κουκλοθέατρο, μεταμορφώνεται σε γαϊδουράκι στην Παιχνιδούπολη, γίνεται η μεγάλη ατραξιόν στο Τσίρκο και καταλήγει στο στομάχι του μεγάλου Ψαριού.
Μέσα από τις περιπέτειές του ανακαλύπτει στην πράξη τί σημαίνει ανθρωπιά και τί σημαίνει γαϊδουριά και τελικά ότι αυτό που ορίζει τον αληθινό άνθρωπο είναι ο τρόπος που φέρεται στους συνανθρώπους του.
"Ο καθένας είναι διαφορετικός, Πινόκιο, και εκεί είναι όλη η ομορφιά.
Αν ήμασταν όλοι ίδιοι, ο κόσμος θα ήταν τόσο βαρετός!"

Διάρκεια: 60’

Συντελεστές:
Κείμενο: Κάρλο Κολόντι
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Κουκλοθίασος REDICOLO
Παίζουν: Δέσποινα Καλπενίδου, Γιάννης Μόμτσιος
Σχεδιασμός και κατασκευή κουκλών: Κουκλοθίασος REDICOLO
Σκηνικό, Κοστούμια, Μάσκες: Δέσποινα Καλπενίδου, Γιάννης Μόμτσιος,
Βίκη Γούσιου
Μουσική: Γιάννης Μόμτσιος
Μουσικοί Αυτοσχεδιασμοί: Μανώλης Καλπενίδης
Κίνηση: Σοφία Καλπενίδου
Φωτογραφίες: Ελευθερία Καλπενίδου
Video: Νίκος Μόμτσιος
Παραγωγή: Κουκλοθίασος REDICOLO

Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ
για ανέργους 6 ευρώ
για ομάδες 7 ευρώ

Κρατήσεις: 210 5222181, 6942420062

"Εργαστήρι Μαιρηβή", Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή

Η παράσταση που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς ρίχνει αυλαία την Κυριακή 9 Απριλίου.

Ο Γιώργος Νανούρης διασκευάζει και σκηνοθετεί το διήγημα του Λέοντος Τολστόι “Αφέντης και Δούλος” με τον Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του Αφέντη και τον ίδιο στο ρόλο του Δούλου. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Λόλεκ.

Ο ξεκαρδιστικός Ζήκος, ο «Μπακαλόγατος» του παντοπώλη κυρ Παντελή, με τις αξεπέραστες ατάκες και τη μοναδική καπατσοσύνη του, έρχεται τώρα σε Α’ έγχρωμη τηλεοπτική μετάδοση, αποκλειστικά στον ΑΝΤ1 και.. θα γίνει της «ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ» από χρώματα αυτό το Σάββατο, 18 Μαρτίου στις 20.00.
Πράσινος από τη ζήλεια, μπλε από το ξύλο, κόκκινος από θυμό.. Ο αγαπημένος Ζήκος, με τις περιπέτειες και τα καμώματά του αλλάζει χρώματα.

https://www.youtube.com/watch?v=iQ5vosh0Tjg

ΥΠΟΘΕΣΗ:
Ο Κώστας Χατζηχρήστος υποδύεται έναν αφελή επαρχιώτη μπακαλόγατο, που γίνεται εξαιτίας της μεγαλομανίας του περίγελος των ανθρώπων της γειτονιάς.
Βασικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας παίζει για άλλη μία φορά ο έρωτας. Τον μεγάλο Έλληνα κωμικό, πλαισιώνουν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Κωμωδία ελληνικής παραγωγής 1963
Διάρκεια 81’
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντίνος Κατσουρίδης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιώργος Μουζάκης
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Κώστας Φιλίππου
ΠΑΙΖΟΥΝ: Κώστας Χατζηχρήστος, Κώστας Δούκας, Νίκος Ρίζος, Μαρίκα Νέζερ, Νίκος Φέρμας, Ντίνα Τριάντη, Νέλλη Παπά

Μια νύφη, μια πεθερά και η προαιώνια σύγκρουσή τους.

Ένας σαρανταπεντάρης μικροαστός (Γιώργος Κοψιδάς) ξαφνικά χάνει τα πάντα! Αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του, όμως σαν από μηχανής θεός, ο δικηγόρος της πρώην γυναίκας του (Δημήτρης Γιώτης), του δίνει την λύση μη ξέροντας τις προθέσεις του.

Μετά από μία άκρως επιτυχημένη θεατρική σεζόν ο Σπύρος Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του ολοκληρώνουν τις παραστάσεις, της κλασσικής πλέον κωμωδίας του Francis Veber, «Δείπνο Ηλιθίων» την Κυριακή 30 Απριλίου.

Στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, επιστρέφει μετά από 12 χρόνια το «Θεσσαλικό Θέατρο» και θα συμμετέχει στο Φεστιβάλ με την τραγωδία «Βάκχες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου και σε συμπαραγωγή του Θεσσαλικού με το Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε., όπως ανακοίνωσε στα πλαίσια συνέντευξης Τύπου ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης.

Ιδιαίτερα σημαντική στιγμή για το «Θεσσαλικό Θέατρο» και τη Λάρισα, χαρακτήρισε την εξέλιξη, ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης, ο οποίος ανακοίνωσε τη συμμετοχή του «Θεσσαλικού» στο φεστιβάλ, πλαισιωμένος από τον αντιδήμαρχο Πολιτισμού Πάνο Σάπκα και την πρόεδρο του «Θεσσαλικού Θεάτρου» Βιβή Τσεκούρα.

Η πρόταση έγινε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Ειδικότερα θα δοθούν δυο παραστάσεις στην Επίδαυρο, μία στο Ηρώδειο, δύο στην Λάρισα και εξετάζεται το ενδεχόμενο της περιοδείας και της συμμετοχής σε διάφορα άλλα φεστιβάλ.

Ο Απόστολος Καλογιάννης, τόνισε ότι είναι μια πολύ σοβαρή πρόταση και αποτελεί τιμή για τη Λάρισα και το «Θεσσαλικό Θέατρο» η πρόταση συμμετοχής σ’ ένα ιστορικό θεσμό όπως το Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, «σε μια περίοδο που πολλά ΔΗΠΕΘΕ φθίνουν». Ο δήμαρχος Λαρισαίων, αναφέρθηκε και στις συναντήσεις που είχε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, όπου διαμορφώθηκε το πλαίσιο της συνεργασίας.

Από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Πάνος Σάπκας, αφού τόνισε ότι «το πρώτο ΔΗΠΕΘΕ που πάτησε το πόδι του στο αργολικό θέατρο, ήταν το 1988, το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας – Θεσσαλικό Θέατρο, γράφοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία ελληνικού θεάτρου με την Ηλέκτρα του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου». Ο Πάνος Σάπκας συμπλήρωσε πως, «σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών, το δικό μας ΔΗΠΕΘΕ κρατήθηκε, και επιτελεί τους σκοπούς του ψυχαγωγικούς και εκπαιδευτικούς, ενώ σήμερα ήρθε η ώρα να ξαναπάμε στην Επίδαυρο και να ξαναγράψουμε ιστορία».

Ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού, μίλησε με εγκωμιαστικά λόγια για τον σκηνοθέτη Έκτορα Λυγίζο, τονίζοντας πως «για να αλλάξουν τα πράγματα, για να συνεχίζουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, χρειάζεται να τολμάμε, χρειάζεται να δείχνουμε εμπιστοσύνη στους νέους και ταλαντούχους ανθρώπους. Χρειάζεται να έχουμε όραμα, πατώντας καλά στο παλιό και ατενίζοντας το καινούριο».

Η πρόεδρος του Θεσσαλικού Θεάτρου Βιβή Τσεκούρα, συμπλήρωσε πως το Θεσσαλικό Θέατρο, επιστρέφει στην Επίδαυρο, μετά από 12 χρόνια απουσίας, αφού η τελευταία συμμετοχή του ήταν το 2005, με τον «Προμηθέα Δεσμώτη» σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.

Η Βιβή Τσεκούρα, χαρακτήρισε τιμητική την καλλιτεχνική πρόταση προς το ΔΗΠΕΘΕ για συμπαραγωγή από το Φεστιβάλ Αθηνών, που μετά την ανάληψη της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, απέκτησε νέα φυσιογνωμία και βηματισμό και ανέτρεψε το κλίμα αβεβαιότητας, που επικρατούσε.

Επίσης, συμπλήρωσε πως το «Θεσσαλικό Θέατρο» επελέγη για δύο λόγους. «Πρώτον γιατί έχει εμπειρία στην αρχαία τραγωδία, καθώς βραβεύτηκε και σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο και δεύτερον, γιατί αυτή η δημοτική αρχή, έχει δώσει μεγάλη βαρύτητα στον Πολιτισμό έμπρακτα, αλλά και ο δήμαρχος Απόστολος Καλογιάννης με πολλαπλές ενέργειες και δράσεις στηρίζει το θέατρο».

Το “Εργαστήρι Μαιρηβή” – Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου της Αθήνας, σε συνεργασία με το “Thesspuppet Festival” – Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου της Θεσσαλονίκης, ανοίγει ένα δρόμο για την γεφύρωση των επαγγελματικών κουκλο-θιάσων της Βόρειας Ελλάδας στην Αθήνα.

Οι δημιουργοί σε αυτή την παραστατική τέχνη ταξιδεύουν από την Θεσσαλονίκη μέχρι το κέντρο της Αθήνα, στην περιοχή του Ψυρρή, για να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο αθηναϊκό κοινό.

Οι διοργανωτές από τις δυο πόλεις, ανοίγουν ένα νέο παρατηρητήριο των τεχνών, που έχει ως στόχο την οριοθέτηση του σύμπαντος του ελληνικού κουκλοθέατρου...

Το όνομα αυτής της ιδιαίτερης δράσης “PUPPETARIUM”, που στόχο έχει να γίνει ένα σημείο αναφοράς για τους λάτρεις αυτής της τέχνης.

Το πρόγραμμα του “Puppetarium” συνεχίζεται με την παράσταση «Τα παραμύθια στις βαλίτσες» - Hocus pocus!!!

Προσφορά Προσκλήσεων
Το "Εργαστήρι Μαιρηβή" σας προσφέρει
2 διπλές προσκλήσεις για την κουκλοπαράσταση του “Puppetarium”!!!
«Τα παραμύθια στις βαλίτσες»
Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο 6942 420062

"Εργαστήρι Μαιρηβή" Κουκλοθέατρο
Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή

αναλυτικά...
«Τα παραμύθια στις βαλίτσες» - Hocus pocus
Κουκλοθέατρο & αντικείμενα
για παιδιά 3-5 ετών
Σάββατο 18 Μαρτίου 2017, στις 5μ.μ.
Κυριακή 19 Μαρτίου 2017, στις 5μ.μ.

Δυο ταξιδιώτες εγκλωβίζονται στο σταθμό των τρένων.
Οι βαλίτσες τους ανοίγουν και 4 παραμύθια ζωντανεύουν.
Πρόκειται για αφήγηση παραμυθιών με χρήση αντικειμένων, παιχνιδιών κουκλοθέατρου και πολλών εκπλήξεων!!!
Οι αφηγητές μεταμφιέζονται και μπαίνουν στα παραμύθια, οι θεατές συμμετέχουν και όλα τελειώνουν με μια παράξενη βροχή.
Οι Hocus Pocus παρουσιάζουν μια παράσταση για όσους αγαπούν τα παραμύθια ανακατεύοντας πολλές και διάφορες τεχνικές.

Διάρκεια: 60’

Συντελεστές
Θεοδοσία Τουρτόγλου
Βαγγελιώ Σταμάτη
με την πολύτιμη βοήθεια της Ναυσικάς Κατσικέα

Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ
για ανέργους 6 ευρώ
για ομάδες 7 ευρώ
ειδικές τιμές για σχολεία!

Κρατήσεις: 210 5222181, 6942420062

"Εργαστήρι Μαιρηβή", Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή

ακολουθούν...

«Πινόκιο, ένα διαφορετικό αγόρι» - Κουκλοθίασος Redicolo
Κουκλοθέατρο με μεγάλες κούκλες
για παιδιά από 3 ετών και πάνω
Σάββατο 1 Απριλίου 2017, στις 5μ.μ.
Κυριακή 2 Απριλίου 2017, στις 5μ.μ.

«Μαρούλα» - ΚόρεςΜερικλέ
Κουκλοθέατρο
για παιδιά από 3 ετών και πάνω
Σάββατο 6 Μαΐου 2017, στις 5μ.μ.
Κυριακή 7 Μαΐου 2017, στις 5μ.μ.

Περισσότερα...
http://www.mairivi.gr/apps/gr/gcn/parastaseis/spag/18_1487600050.html

Πολιτιστική Άνοιξη έρχεται στη Νέα Σμύρνη με ένα μεγάλο αφιέρωμα που ετοιμάζει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου, με αφορμή τη συμπλήρωση 95 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης.

Το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Μαρτίου έρχεται το Φεστιβάλ Κουκλουθέατρου στο Γαλαξία! Δείτε αναλυτικά όλο το πρόγραμμα:

Οι εκλεκτικές μουσικές συγγένειες που συνδέουν τις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι και του Βιβάλντι θα αποκαλυφθούν στις δύο συναυλίες που θα δώσει η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής στις 23 και 24 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την ίδια στιγμή που ένα τραγούδι του μεγάλου Eλληνα συνθέτη γίνεται επιτυχία στην Αμερική πολλές δεκαετίες μετά την πρώτη κυκλοφορία του.

Ο Χατζιδάκις λάτρευε τις συνθέσεις του διάσημου εκπροσώπου του Ιταλικού Μπαρόκ. Ο ίδιος μάλιστα είχε εξομολογηθεί πως ένα μουσικό θέμα του είχε αποτελέσει για εκείνον μεγάλη πηγή έμπνευσης όταν συνέθετε το «Χαμόγελο της Τζοκόντας». «Βρίσκομαι σε μια αίθουσα συναυλιών. Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό... Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας... ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δύο... αφήνοντας να διαφανεί ο ήχος από ένα παλιό τσέμπαλο. Ολα αυτά μπερδεύτηκαν μέσα μου, μαζί με ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχετεται τυραννικά στη μνήμη μου» είχε διηγηθεί.
Οι συναυλίες
Αυτό το εμβληματικό έργο με τη διαχρονική αξία θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρεθούν στις δύο συναυλίες της Καμεράτας την οποία θα διευθύνει ο Γιώργος Πέτρου. Παράλληλα, θα ακούσουν κάποια από τα δημοφιλέστερα κονσέρτα για έγχοδρα του Αντόνιο Βιβάλντι σε ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα συνύπαρξης δύο σημαντικών μουσικών προσωπικοτήτων.

Στο μεταξύ ένα άλλο αγαπημένο κομμάτι του Χατζιδάκι, το «All Alone Am I», γνωστό σε όλους μας με τον ελληνικό τίτλο «Μην τον ρωτάς τον ουρανό», βρίσκεται τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στα αμερικανικά τοπ ερμηνευμένο από την ιδιαίτερη φωνή της Alisson Kraus. H πολυβραβευμένη ερμηνεύτρια της κάντρι συμπεριέλαβε το τραγούδι στο νέο της άλμπουμ με τίτλο «Windy City» o οποίος κατάφερε να φθάσει μέχρι την 9η θέση του Billboard 200. Το ίδιο τραγούδι είχε σκαρφαλώσει στις κορυφές των αμερικανικών τσαρτ πριν από 55 ολόκληρα χρόνια με την εξαιρετική ερμηνεία της Μπρέντα Λι.

Το χρονικό
Η ιστορία του τραγουδιού ξεκίνησε το 1959 όταν ο Μάνος Χατζιδάκις το συνέθεσε για τις ανάγκες της ταινίας του Ντίμη Δαδήρα «Το νησί των γενναίων». Τότε το είχε ερμηνεύσει η αξέχαστη Τζένη Καρέζη. Ωστόσο το τραγούδι, σε στίχους Γιάννη Ιωαννίδη, ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με τη φωνή της Μαίρης Λω. Εκείνη όμως που το έκανε διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν η Brenda Lee.

Το «All Alone Am I» είναι ένα μόνον από τα πολλά τραγούδια του μεγάλου Ελληνα συνθέτη που διέγραψαν λαμπρή διεθνή πορεία. Κορυφαίο ήταν και παραμένει το κομμάτι-σύμβολο «Τα Παιδιά του Πειραιά», που μετά την πρώτη ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» και το Οσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού το 1960, διασκευάστηκε και ηχογραφήθηκε από χιλιάδες καλλιτέχνες σε ολόκληρο τον κόσμο και σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Μεταξύ αυτών οι Νάνα Μούσχουρη, Αντι Ουίλιαμς, Ντον Κόστα, The Chordettes, Μπινγκ Κρόσμπι, Λίνα Χορν, Ντόρις Ντέι, Δαλιδά, Μίλβα, Λάλε Αντερσεν, Pink Martini. Διαχρονικές ωστόσο παραμένουν οι διασκευές του Duke Ellington και του Dizzy Gillepsie.

Και να που το ταξίδι ξεκίνησε ...αθεράπευτα!

“Αθεράπευτα ερΩτευμένη” ο τίτλος του βιβλίου του Δημήτρη Κεραηλίδη στο πρώτο του βήμα στο κεφάλαιο συγγραφή μυθιστορημάτων.

Μετά την απόλυτα επίσημη πρώτη του την ημέρα των ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ στις 14 Φεβρουαρίου 2017, στη γεννέτειρα του Κατερίνη, τώρα το βιβλίο είναι και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

Σε μια μοναδική βραδιά, στην κατάμεστη Αστική Σχολή Κατερίνης, όπου όλοι κι ανεξαιρέτως καταχάρηκαν την ευχάριστη βραδιά, που παρουσίασε η Δημοσιογράφος Κατερίνα Τσαλού, ενώ τον συγγραφέα παρουσίασαν οι φίλοι του, ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Ζαμαντζάς και ο εκπαιδευτικός Θόδωρος Σιαμάγκας...

Σε μια μοναδική, μα ...άλλης κοπής βιβλιοπαρουσίαση κατά πως ομολόγησαν όλοι όσοι ασχολούνται με το βιβλίο στο Νομό Πιερίας...

“Αθεράπευτα ερΩτευμένη” κι όποιος αντέξει.

Ένα βιβλίο 628 σελίδων, που ζει την εποχή του. Ίσως και μιαν άλλη εποχή.

Ο Άλκης και η Μελίνα μιας άλλης εποχής, μπορεί ακόμη ακόμη κι αυτής που ζούμε.

Ο γνωστός δημοσιογράφος, βγάζει μια άλλη πτυχή του εαυτού του, που δεν έχει σχέση με εκείνη της μέχρι τώρα αλήθειας του δημοσίου λόγου του.

Ένα βιβλίο που στοχεύει ευθεία στην ψυχή του αναγνώστη, αρκεί εκείνος να έχει ...ψυχή!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΟΣΤΡΙΑ”.

Για ένα ταξίδι που μόλις ξεκίνησε... Ένα ταξίδι στον κόσμο του βιβλίου, που όσοι το ζουν ξέρουν κι όσοι το μαθαίνουν ...μαθαίνουν από αυτό”.

Οι σκηνοθέτες και των πέντε υποψηφίων για 'Όσκαρ ξένων ταινιών κατήγγειλαν το "κλίμα φανατισμού και εθνικισμού" που επικρατεί στις ΗΠΑ και αλλού και αφιέρωσαν το βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που θα λάβει ένας εξ αυτών στην ενότητα και στην ελεύθερη έκφραση.

Οι σκηνοθέτες από το Ιράν, τη Σουηδία, τη Γερμανία, τη Δανία και την Αυστραλία μίλησαν ανοικτά σε δήλωσή τους που ανέγνωσαν καθώς εκατοντάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί σε συλλαλητήριο στο Μπέβερλι Χιλς χθες βράδυ, παραμονή του Σαββατοκύριακου των 'Οσκαρ. Η συγκέντρωση οργανώθηκε από το United Talent Agency, ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ταλέντων του Χόλιγουντ, σε ένδειξη υποστήριξης στην ελευθερία της έκφρασης και στην ενότητα.

Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε στον απόηχο του διατάγματος του Ντόναλντ Τραμπ για τη μετανάστευση και έπειτα από μήνες πύρινων ομιλιών από διασημότητες σε τελετές απονομής κινηματογραφικών και μουσικών βραβείων και ύστερα από πολλές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Ο ιρανός σκηνοθέτης Ασγάρ Φαρχαντί μποϊκοτάρει την βραδιά των 'Οσκαρ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απαγόρευση από τον Τραμπ της εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών από επτά μουσουλμανικές χώρες με πληθυσμό στην πλειοψηφία του μουσουλμανικό.

Μιλώντας στη συγκέντρωση μέσω βιντεοσύνδεσης από την Τεχεράνη, ο Φαρχαντί κατήγγειλε τους πολιτικούς "οι οποίοι προσπαθούν να προωθούν το μίσος αλλά και να δημιουργούν διχόνοιες μεταξύ των πολιτισμών, των παραδόσεων και των εθνικοτήτων".

Ο Φαρχαντί είναι ένας από αυτούς που καταδίκασαν τα "διχαστικά τείχη" και τις διαιρέσεις λόγω "φύλου, χρώματος, θρησκείας και σεξουαλικότητας" στη σημερινή πολιτική.

"Θέλουμε να εκφράσουμε ομόφωνη και έντονη αποδοκιμασία για το κλίμα φανατισμού και εθνικισμού που βλέπουμε σήμερα στις ΗΠΑ και σε τόσες πολλές χώρες, σε μερίδες του πληθυσμού, και το χειρότερο, μεταξύ κορυφαίων πολιτικών", αναφέρουν στη δήλωσή τους που δημοσιεύεται στα περιοδικά Variety και Hollywood Reporter.

Η επιστολή υπογράφεται από τους Φαρχαντί, σκηνοθέτη της ταινίας "Ο Εμποράκος", Μάρτιν Ζέντβλιε ("Land of Mine", Δανία), Χάνες Χολμ ("Ο Κύριος Όβε", Σουηδία), Μάρεν 'Αντε ("Τόνι 'Ερντμαν", Γερμανία), Μάρτιν Μπάτλερ και Μπέντλεϊ Ντιν ("Tanna", Αυστραλία).

"Ανεξάρτητα από το ποιος θα λάβει το βραβείο της Ακαδημίας για την καλύτερη ξένη ταινία την Κυριακή, αρνούμαστε να πιστέψουμε στον όρο των συνόρων. Αφιερώνουμε το βραβείο σε όλο τον κόσμο, στους καλλιτέχνες, στους δημοσιογράφους και στους ακτιβιστές που εργάζονται για την ενίσχυση της ενότητας και κατανόησης και που υποστηρίζουν την ελευθερία της έκφρασης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας".

Η δήλωσή τους απηχεί ομιλίες που ακούστηκαν στη συγκέντρωση στο Μπέβερλι Χιλς, η οποία οργανώθηκε από το United Talent Agency στον χώρο όπου το πρακτορείο αυτό διοργανώνει το ετήσιο πάρτι του για τα 'Οσκαρ.

H Τζούντι Φόστερ κάλεσε τους σχεδόν 500 συγκεντρωμένους να αναλάβουν δράση για την προάσπιση των ατομικών ελευθεριών και της δημοκρατίας. "Είναι καιρός να απαιτήσουμε απαντήσεις, να πούμε στους αιρετούς μας αξιωματούχους να κάνουν τη δουλειά τους και να μην είμαστε ανεκτικοί απέναντι στο χάος, στον παραλογισμό και στην πολεμοκαπηλία", δήλωσε.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Ζωγραφική μαρτυρία μιας διαδρομής αυτογνωσίας από τη μαθητεία στο πραγματικό ως τους πειρασμούς του αόρατου κι από ‘κει, στα στοιχειώδη αγαθά μιας λιτής ευημερίας. Ζητούμενο, να λάβει πνευματική ουσία η θνητή ύλη, η ήδη φθαρμένη από τη βιοτική μέριμνα και τη χρήση του χρόνου. Να ορθωθεί νόημα αθανασίας στην παράσταση του εφήμερου, με τη βαθειά πεποίθηση ότι ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος είναι η ζωγραφική, και «ὂψις ἀδήλων τά φαινόμενα». Έτσι περιγράφει ο Χρήστος Μποκόρος στην επίσημη ιστοσελίδα του την έκθεση των έργων του με τίτλο «Όψεις Αδήλων», που φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη, της οδού Πειραιώς.

Η αναδρομική έκθεση αναπτύσσεται στις δύο αίθουσες του δευτέρου ορόφου του κτιρίου και παρουσιάζει σημαντικά έργα, τα οποία προέρχονται από συλλογές Μουσείων, ιδιωτών, καθώς και από την προσωπική συλλογή του καλλιτέχνη.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την εντυπωσιακή ακρίβεια, τη δεξιοτεχνική αναπαράσταση των μορφών και των αντικειμένων, την εξαντλητική απόδοση της λεπτομέρειας, τη διάχυτη είναι η δύναμη των συναισθημάτων, της υπαρξιακής κατάθεσης, της αγάπης με την οποία απεικονίζονται όλα όσα έχουν φτιαχτεί.

Το βιογραφικό του Χρήστου Μποκόρου

Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1975-1979) και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1983-1989). Έχει εκπροσωπήσει επανειλημμένως την Ελλάδα και έχει διακριθεί σε διεθνείς διοργανώσεις.

Το 1992 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ζωγραφικής στην Cagnes-sur-Mer στη Γαλλία, και ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με το Βραβείο της Πόλης Saint-Paul de Vence στο πλαίσιο της 13ης Μπιενάλε Μεσογείου στη Νίκαια. Έχει εκθέσει σε πολλές χώρες του κόσμου. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός της Ελλάδας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

* Η έκθεση ρίχνει «αυλαία» στις 26/02/2017.

https://www.youtube.com/watch?v=UvzgH0sQdQE

Ο Ντέιβιντ Μπόουι, ο θρυλικός μουσικός της ροκ, ήταν ο μεγαλύτερος νικητής στα σημαντικότερα βρετανικά μουσικά βραβεία (BRIT) στο Λονδίνο χθες, κερδίζοντας δύο βραβεία, ένα για άνδρα καλλιτέχνη της Βρετανίας και ένα για άλμπουμ της χρονιάς στη Βρετανία.

Ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένος ο γιος του David Bowie και σκηνοθέτης Duncan Jones, που ακόμη μαζεύει τα κομμάτια από το χαμό του θρύλου της μουσικής, βρέθηκε on stage και παρέλαβε το βραβείο Album of the Year, ενώ το βραβείο Male Solo Artist, το παρέλαβε για λογαριασμό του David Bowie, o πρωταγωνιστής του Dexter, Michael C Hall.

“Έχασα τον πατέρα μου τον περασμένο χρόνο, αλλά ταυτόχρονα έγινα και εγώ πατέρας. Πέρασα πολύ χρόνο μέχρι να ξεπεράσω το σοκ και την δύσκολη περίοδο και το μόνο που θέλω τώρα είναι ο γιος μου να μάθει τα πάντα για τον παππού του”, είπε χαρακτηριστικά ο Duncan.

Και συμπλήρωσε: “Τέλος πιστεύω αυτό που πίστευαν όλα αυτά τα χρόνια και οι fans του, ότι εκείνος θα είναι πάντα εδώ μαζί μας και θα στηρίζει τον κόσμο, όσο παράξενος, περίεργος και διαφορετικός κι αν εμφανιζόταν. Αυτός ήταν πάντα εδώ για όλους και έτσι θα συνεχίσει να γίνεται”.

https://www.youtube.com/watch?v=AcnnEg90bXk

Την ίδια στιγμή, ο πρωταγωνιστής του Dexter που παρέλαβε το δεύτερο βραβείο προσπάθησε να αποφορτίσει το κλίμα, αλλά και να μιλήσει για το πόσο εμβληματική προσωπικότητα ήταν ο David Bowie.

Ο Μπόουι, ένας χαμαιλέοντας της ροκ που κέρδισε στρατιές θαυμαστών με την πρωτοποριακή μουσική του, έδωσε στην κυκλοφορία το τελευταίο του άλμπουμ («Blackstar») λίγες ημέρες προτού πεθάνει από καρκίνο στην ηλικία των 69 ετών, τον Ιανουάριο του 2016.

Τα βραβεία BRIT, η τελετή των οποίων μεταδόθηκε τηλεοπτικά από την αρένα Ο2 του Λονδίνου, αποτελούν τα σημαντικότερα μουσικά βραβεία της καθιερωμένης βρετανικής μουσικής βιομηχανίας.

Στην τελετή τραγούδισαν η Κέιτι Πέρι, ο Ρόμπι Ουίλιαμς, ο Μπρούνο Μαρς, και ο Εντ Σιράν, ενώ οι διοργανωτές απέτισαν φόρο τιμής και στον Τζορτζ Μάικλ, ο οποίος πέθανε τον Δεκέμβριο, με τον τραγουδιστή Κρις Μάρτιν να τραγουδά το τραγούδι του «A Different Corner». Ενώ τραγουδούσε ο Μάρτιν, προβάλλονταν στη σκηνή ο Μάικλ να μιλά και να τραγουδά το ίδιο τραγούδι.

Μεταξύ άλλων βραβευθέντων, η Αντέλ, της οποίας το άλμπουμ «25» θριάμβευσε στα περσινά BRIT και τα βραβεία Grammy, κέρδισε το «βραβείο BRIT για παγκόσμια επιτυχία» για τις διεθνείς πωλήσεις του ίδιου άλμπουμ που κατέκτησε τα τοπ τσαρτ.

Το γυναικείο συγκρότημα Little Mix κέρδισε το βραβείο Βρετανικού σινγκλ για το «Shout Out to My Ex», η τραγουδίστρια Έμελι Σαντέ κέρδισε ως καλύτερη καλλιτέχνης της Βρετανίας και το βραβείο καλύτερου συγκροτήματος πήγε στο The 1975.

Ο τραγουδοποιός Rag’n’Bone Man, ο οποίος είχε ήδη κερδίσει την «Επιλογή Κριτικών» για τα φετεινά βραβεία, κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου μουσικού. Ο μουσικός Σκέπτα που είχε προταθεί σε τρείς κατηγορίες δεν έφυγε με κανένα βραβείο.

Ενώ η διοργάνωση αφορά κυρίως Βρετανούς, περιλαμβάνει και κατηγορίες για διεθνείς άνδρες και γυναίκες μουσικούς και για διεθνή μουσικά συγκροτήματα. Φέτος τα αντίστοιχα βραβεία πήγαν στον Ντρέικ, την Μπιγιονσέ και τους A Tribe Called Quest.

Μετά από την περσινή σφοδρή κριτική που υπέστησαν οι διοργανωτές για την ελλειπή παρουσία μη-λευκών καλλιτεχνών στα βραβεία, τον Νοέμβριο είπαν ότι είχαν καλέσει πάνω από 700 πιθανούς ψηφοφόρους για να συμμετάσχουν στην Ακαδημία Ψήφων της BRIT, σε μια προσπάθεια να «επιτύχουμε μεγαλύτερη ισορροπία μεταξύ των φύλων καθώς και αυξημένη αντιπροσωπεύσεις από μαύρους, ασιάτες, και μέλη εθνικών μειοψηφιών«.

Σε ηλικία 90 ετών έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Κούνδουρος. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα.

Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, από ατελείωτες γενιές Κρητικοί, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί σαν Αθηναίος. Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου της Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Είναι γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου.

Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο Ο Δράκος (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν "Οι παράνομοι" (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.

Tη λίστα με τις ταινίες από τις οποίες θα προκύψουν οι υποψήφιες για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2017, ανακοίνωσε σήμερα Τρίτη η ακαδημία (ΕΑΚ).

Στη διαδικασία των βραβείων φέτος, υποβλήθηκαν 20 ταινίες μεγάλου μήκους μυθοπλασίας, 16 ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), και 31 ταινίες μικρού μήκους. Επίσης, επιλέχθηκε μια βραχεία λίστα 10 ξένων υποψήφιων ταινιών, από επιτροπή κριτικών κινηματογράφου μελών της ΕΑΚ. Αξίζει να σημειωθεί, ότι για πρώτη φορά θεσπίζεται βραβείο και για ταινίες κινουμένων σχεδίων (Animation), όπου οι υποψηφιότητες ήταν 6 ταινίες.

Οι υποψήφιες ταινίες

Μεγάλου μήκους μυθοπλασίας

Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη, του Κώστα Ζάππα
Το Αγόρι στη Γέφυρα, του Πέτρου Χαραλάμπους
Έτερος Εγώ, του Σωτήρη Τσαφούλια
Ευτυχία, του Χρήστου Πυθαρά
Καύση, του Στράτου Τζίτζη
Νήμα, του The Boy
Νοτιάς, του Τάσου Μπουλμέτη
Ξα μου, της Κλειούς Φανουράκη
Το Ξύπνημα της ‘Ανοιξης, του Κωνσταντίνου Γιάνναρη
Όντως Φιλιούνται;, του Γιάννη Κορρέ
Ουτοπία, του Νίκου Κουρού
Πέντρο Νούλα, του Κάρολου Ζωναρά
Η Ρόζα της Σμύρνης, του Γιώργου Κορδέλλα
Τέλειοι Ξένοι, του Θοδωρή Αθερίδη
Amerika Square, του Γιάννη Σακαρίδη
Glory, των Petar Valchanov και Kristina Crozeva
Nocturne, του Κωνσταντή Φραγκόπουλου
Park, της Σοφίας Εξάρχου
Short Fuse, των Ανδρέα Λαμπρόπουλου και Κώστα Σκύφτα
Suntan, του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου

Τεκμηρίωσης (Ντοκιμαντέρ)

90 Χρόνια ΠΑΟΚ, του Νίκου Τριανταφυλλίδη
180 Μοίρες, των Ορέστη και Ορφέα Δούρβα
Η Αθήνα από Κάτω, του Τάκη Μπαρδάκου
Ευριπίδου 14, του Μιχάλη Δημητρίου
Νεύτων, η Δύναμη του Θεού, του Πάνου Ανέστη
Πού είσαι Σινγκάλ;, του ‘Αγγελου Ράλλη
Τα Σημάδια του Ουρανού, της Μάρως Αναστοπούλου
Σιωπηλός Μάρτυρας, του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου
Στα Σκοτεινά στην Κρήτη, της Βίκης Αρβελάκη
Η Τελευταία Παραλία, των Θάνου Αναστόπουλου και Davide Del Degan
Ο Τερματισμός, της Ελιάνας Αμπραβανέλ
Χρόνου Νήματα, των Άγγελου Παππά, Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλου, Γιάννη Σουλτούκη, Γιώργου Σινιοράκη, Σέργιου Κεφαλά
Guardians of the Aegean, του Όμηρου Ευαγγελινού
Monica, του Δημήτρη Αργυρίου
Teriade, του Σίμου Κορεξενίδη
True Blue, του Χάρη Ραφτόγιαννη

Κινουμένων Σχεδίων (Animation)

Αίνιγμα, των Αντώνη Νούσια και ‘Αρη Φατούρου
Εθνοφοβία, του Γιάννη Ζιόνγκα
Οι Πρωθυπουργοί, του Στέφανου Χαχαμίδη
Aurelia, των Κρέωνα Κρυωνά και Χρήστου Μπουραντά
Verikoka, του Σπύρου Σιάκα
Vitatio, του Νίκου Ραδαίου

Μικρού Μήκους

Ακρυλικό, του Νίκου Πάστρα
Αλεπού, της Ζακλίν Λέντζου
Η Αλίκη στο Καφέ, του Δημήτρη Νάκου
Αόρατος, του Κώστα Γεραμπίνη
Βύθισμα, της Πολύμνιας Παπαδοπούλου Σαρδέλη
Γενέθλια, του Δημήτρη Κατσιμίρη
Διάρρηξη, του Βασίλη Γουδέλη
Εθνικός Κήπος, της Σύνης Παππά
Η Ζωή ενός Νεκρού, του Ορφέα Περετζή
Ιχθύς, του Χρύσανθου Μαργώνη
Κύβος, του Αλέξανδρου Σκούρα
Λούση, του Αλέξη Γιαννούλη
Μάγδα, του Δημήτρη Ζούρα
Μείον Ένα, της Νατάσας Ξύδη
Νεμέρτσικα, του Αυρήλιου Καρακώστα
Νηπενθές, του Γιάννη Συμβώνη
Το Πτώμα ήταν Νεκρό, του Κωνσταντίνου Φραγκούλη
Φάλαινα 52, του Θανάση Τρουμπούκη
Η Χέλγκα είναι στο Λουντ, της Θέλγιας Πετράκη
Dove, του Κωσταντίνου Χαλιάσα
Familyar Photo, των Μάρως Τσεκούρα και Βάσως Πανταζοπούλου
Felicita, του Γιάννη Ζαφείρη
Flowers and Bottoms, του Χρήστου Μασσαλά
A job interview, του Αντώνη Γλάρου
Limbo, της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη
Manodopera, του Λουκιανού Μοσχονά
Phantom Limb, του Μιχάλη Φελάνη
Polka Dress, του Ανδρέα Καλαπόδη
UMMI, του Νίκου Αυγουστίδη
Unattended Item, του Φίλιππου Βοκοτόπουλου
White Collar, της Ναταλίας Λαμπροπούλου

Ξένες Ταινίες

Στην Αγκαλιά του Φιδιού / El Abrazo de la Serpiente,Σίρο Γκουέρα
H Αποφοίτηση / Graduation / Baccalaureat, Κριστιάν Μουντζίου
Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ / I Daniel Blake, Κεν Λόουτς
Εκείνη / Elle Πολ Βερχόφεν
Η Επιστροφή / The Revenant, Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές / Kubo and the Two Strings, Τράβις Νάιτ
La La Land, Ντέιμιαν Σαζέλ
Ο Λύκος της Ερήμου / Theeb, Νάτζι Αμπού Νουάρ
Τόνι Έρντμαν / Ton Erdmann, Μάρεν ‘Αντε
Φωτιά στη Θάλασσα / Fuocoammare, Τζιανφράνκο Ρόζι

Μια ταινία του τρομερού παιδιού του γαλλικού κινηματογράφου, Ζαν Λυκ Γκοντάρ, προβάλλεται στο διαδίκτυο τις τελευταίες ημέρες. Πρόκειται για ταινία μικρού μήκους, για την οποία πολλοί πίστευαν ότι είχε χαθεί. Πολύ πριν γυρίσει τα αριστουργήματα του: «Με κομμένη την Ανάσα» και «Περιφρόνηση», ο Γκοντάρ είχε γράψει και σκηνοθετήσει την ταινία «Une femme coquette», που δεν παίχθηκε ποτέ στους κινηματογράφους.

Το φιλμ, δεκάλεπτης διάρκειας, γυρίστηκε το 1955, στη Γενεύη, με κάμερα 16 χιλιοστών και βασίζεται στην ιστορία «Le Signe» του συγγραφέα της νατουραλιστικής σχολής Γκυ ντε Μωπασσάν.

https://www.youtube.com/watch?v=DzpFi0uBmzs

Ο Γκοντάρ υπογράφει ως Hans Lucas, ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ως κριτικός κινηματογράφου. Πρωταγωνιστές είναι η Maria Lysandre, η οποία δεν ξαναέπαιξε έκτοτε και ο Roland Tolmatchoff. Η μουσική επενδύεται από έργα του Μπαχ, ενώ αγγλικοί υπότιτλοι προστέθηκαν στο βίντεο.

Η ταινία βασίζεται στην επιστολή της νεαρής γυναίκας, η οποία διηγείται τις μύχιες σκέψεις της σε μια φίλη: γυρνώντας με τα πόδια στο σπίτι για να ετοιμάσει το φαγητό, αναστατώθηκε βλέποντας μια πόρνη στο παράθυρο να «προσκαλεί» πελάτες. Στην επιστολή περιγράφει τα ανάμεικτα συναισθήματα που της προκάλεσε αυτή η εικόνα, θαυμασμό, περιφρόνηση και σεβασμό ταυτόχρονα γι αυτήν την γυναίκα. Στην ταινία κάνει μια πολλή σύντομη εμφάνιση και ο ίδιος ο Γκοντάρ (τον αναγνωρίζουμε αμέσως με τα διάσημα γυαλιά του) φορώντας αδιάβροχο, γοητευμένος από την πόρνη που του κάνει νεύμα από το παράθυρο.

Στη βιογραφία του για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ, ο Αντουάν ντε Βασκ χαρακτηρίζει την ταινία απελευθερωμένη, οικεία, γρήγορη, διεστραμμένη: εδώ η γυναίκα αποτελεί λεία για τον άντρα που την κυνηγά, την πληρώνει, την καταναλώνει, αυτή ωστόσο, είναι ζωντανή, αέρινη. 'Ηδη με το πρωτόλειο αυτό, ο Γκοντάρ γίνεται ένας καλλιτέχνης του είδους.

Μια νέα περίοδο στη λειτουργία της σηματοδοτεί η μετάβαση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στις νέες της εγκαταστάσεις, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Η μετακόμιση θα ξεκινήσει στις αρχές Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί τον Ιούλιο.

Δεκαέξι μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Γιώργος Κουμεντάκης έδωσε, χθες, την πρώτη του συνέντευξη Τύπου, στην αίθουσα της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής.

Στο πλαίσιό της ανακοίνωσε το πρόγραμμα της δοκιμαστικής λειτουργίας της Κεντρικής και Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (Μάρτιος - Ιούλιος 2017), τις δύο παραγωγές του Ηρωδείου («Μαντάμα Μπαττερφλάι», «Τροβατόρε»), ολόκληρη την επόμενη σεζόν 2017-18 της Εναλλακτικής Σκηνής, αλλά και την παραγωγή με την οποία θα γίνει η επίσημη έναρξη της ΕΛΣ στις νέες της εγκαταστάσεις, στις 15 Οκτωβρίου. Πρόκειται για την «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους, μία από τις σημαντικότερες αλλά ταυτόχρονα και πιο απαιτητικές όπερες του 20ού αιώνα, με τη συμμετοχή της κορυφαίας Ελληνίδας μεσοφώνου Αγνής Μπάλτσα, σε μουσική διεύθυνση Βασίλη Χριστόπουλου και σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου.

Οι συνεργασίες
Το αναλυτικό πρόγραμμα της σεζόν 2017-18 της Κεντρικής Σκηνής της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ, θα ανακοινωθεί το επόμενο διάστημα. Εντούτοις ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ έδωσε μια πρώτη γεύση: η Λυρική, τη σεζόν 2017-18, θα συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με «δύο σπουδαίους Ελληνες διεθνώς αναγνωρισμένους σκηνοθέτες του θεάτρου, τον Θόδωρο Τερζόπουλο, ο οποίος συνεργάζεται για πρώτη φορά με την ΕΛΣ, και τον Γιάννη Χουβαρδά».
Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι το ανσάμπλ των πρωταγωνιστών θα συμπληρωθεί με τους διεθνώς αναγνωρισμένους Ελληνες τραγουδιστές Μ. Παπαθανασίου, Χρ. Πουλίτση, Δ.Τηλιακό και Τ. Χριστογιαννόπουλο.

Επίσης, δεν έκρυψε τη? «μεγάλη μου χαρά που θα ξαναβρεθούμε μετά από χρόνια με τον, συνοδοιπόρο των νεανικών μου χρόνων, Δημήτρη Παπαϊωάννου, εδώ στη Λυρική».

Ο Γ. Κουμεντάκης τόνισε ακόμη, ότι έχει ξεκινήσει τη διαδικασία για τον διορισμό του οικονομικού και διοικητικού διευθυντή, ενώ παράλληλα προχωρούν οι εργασίες για τη σύνταξη του νέου οργανογράμματος της ΕΛΣ, το οποίο ακολουθεί τα διεθνή πρότυπα των λυρικών θεάτρων, αλλά την ίδια στιγμή διασφαλίζει τα εργασιακά δεδομένα και όλες τις θέσεις εργασίας της ΕΛΣ.

Η φιλοσοφία του αναφορικά με την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της ΕΛΣ, τα επόμενα τρία χρόνια, ήταν το θέμα στο οποίο εστίασε. Σημείωσε ότι θα καλυφθούν τα κενά του ρεπερτορίου της όπερας με έργα τού, μεταξύ άλλων, 20ού αιώνα, μπαρόκ, κλασικισμού, γερμανικού, ρώσικου και γαλλικού ρεπερτόριο, θα τονωθεί η ελληνική δημιουργία με αναθέσεις νέων έργων, θα υπάρχει αξιοποίηση των εγχώριων υγιών καλλιτεχνιών δυνάμεων, θα αναπτυχθεί ουσιαστικά η σχέση της ΕΛΣ με την κοινωνία.

Από τον Μάρτιο του 2017 που ξεκινά η δοκιμαστική λειτουργία, έως και τον Ιούλιο του 2018 θα πραγματοποιηθούν πάνω από 300 εκδηλώσεις στην Εναλλακτική Σκηνή, όπως σημείωσε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής της, Αλέξανδρος Ευκλείδης (με αναπληρώτρια διευθύντρια τη Στέλλα Αγγελέτου).
Αφού παρουσίασε το αναλυτικό πρόγραμμα της Εναλλακτικής ανέφερε ότι «το πρόγραμμα είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς που κάναμε, εδώ και δύο χρόνια, για τη δημιουργία από το μηδέν της Εναλλακτικής Σκηνής. Γεννιέται σε μια δύσκολη συγκυρία και καλείται να υποστηρίξει έναν απαιτητικό προγραμματισμό με λίγα μέσα και περιορισμένο προϋπολογισμό (περίπου 750.000 ευρώ)», κατέληξε.

Εμπόδια

Εντυπωσιακό το πρόγραμμα, ουσιαστικό και καινοτόμο το σκεπτικό του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή. Τι γίνεται όμως με τα οικονομικά; Τα 12.500.000 ευρώ της τακτικής επιχορήγησης καλύπτουν πάγια έξοδα του οργανισμού (π.χ. μισθοδοσία). Η Λυρική «δηλώνει αδυναμία» να καλύψει τα 4.660.000,00 που αποτελούν το λειτουργικό κόστος που καλείται να καταβάλλει ετησίως στην ΚΠΙΣΝ Α.Ε. Προκειμένου να βρεθεί λύση γίνονται συζητήσεις με τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών. Παράλληλα, στις 31 Ιανουαρίου 2017 οι υποχρεώσεις της ΕΛΣ προς προμηθευτές, προσωπικό, καλλιτέχνες, εκμισθωτές κτιρίων, Εφορία, ασφαλιστικούς οργανισμούς και λοιπούς πιστωτές ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των 3.115.287 ευρώ.

Ο κατάλογος των βραβείων του 67ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπως ανακοινώθηκαν:

- Χρυσή Άρκτος καλύτερης ταινίας: "Testrol es lelekrol" (On Body and Soul), Ιλντικό Ενιέντι, Ουγγαρία.

- Μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής, Αργυρή Άρκτος, "Felicite", Αλέν Γκομίς, Γαλλία/Σενεγάλη/Βέλγιο/Γερμανία/Λίβανος

- Αργυρή Άρκτος καλύτερης σκηνοθεσίας: Ακί Καουρισμάκι, "Toivon tuolla puolen" (Η άλλη πλευρά της ελπίδας), Φινλανδία/Γερμανία

- Αργυρή Άρκτος καλύτερης ηθοποιού: Κιμ Μιν Χι για την ταινία Bamui haebyun-eoseo honja" (On the Beach at Night Alone), Χονγκ Σανγκ Σου, Νότια Κορέα

- Αργυρή Άρκτος καλύτερου ηθοποιού: στον Αυστριακό Γκεόργκ Φρίντριχ για το Helle N?chte" (Bright Nights), Τόμας Άρσλαν, Γερμανία/Νορβηγία

- Αργυρή Άρκτος εξαιρετικής καλλιτεχνικής συνεισφοράς: "Ana, mon amour", Κάλιν Πέτερ Νέτζερ, Ρουμανία/ Γερμανία/Γαλλία

- Αργυρή Άρκτος καλύτερου σεναρίου: "Una mujer fantastica" (Μια φανταστική γυναίκα), Σεμπαστιάν Λέλιο, Χιλή/ΗΠΑ/Γερμανία/Ισπανία

- Βραβείο Άλφρεντ Μπάουερ: "Pokot" (Spoor), Ανιέσκα Χόλαντ, Πολωνία/Γερμανία/Τσεχία/Ελβετία/Σλοβακία

- Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ (για πρώτη φορά το 2017): "Istiyad Ashbah" (Ghost Hunting) του Ραέντ Αντόνι, Παλαιστίνη

- Βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας: "Estiu 1993" (Καλοκαίρι του 1993), Κάρλα Σιμόν, Ισπανία

- Χρυσή Άρκτος καλύτερες ταινίας μικρού μήκους: "Cidade Pequena" (Small town), Ντιέγκο Κόστα Αμαράντε, Πορτογαλία

- Αργυρή Άρκτος ταινίας μικρού μήκους: "Ensue?o en la Pradera", Εστέμπαν Αρανγκοίζ Χουλιέν, Μεξικό

Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο Βασίλης Τσάγκλος, ένας από τους πλέον δραστήριους Έλληνες ηθοποιούς με συμμετοχή σε πολλές δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες.

Η Καίτη Φίνου τον αποχαιρέτισε μέσω facebook και έκανε γνωστή την είδηση του θανάτου του ηθοποιού.

Διπλή απώλεια για τον ελληνικό πολιτισμό και τις τέχνες μέσα σε ένα βράδυ. Μετά τον χαμό του ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά, έγινε γνωστό ότι «έφυγε» από τη ζωή, στη Ρώμη, σε ηλικία 81 ετών, ο διεθνούς φήμης εικαστικός και «μαέστρος» του κινήματος Arte Povera, Γιάννης Κουνέλλης.

Ο Γιάννης Κουνέλλης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936, ενώ ζούσε και εργαζόταν από την ηλικία των 20 ετών στην Ιταλία, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Αργότερα, ήταν καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 εμφανίστηκε στον χώρο της σύγχρονης τέχνης με ένα ιδιότυπο, πολύ προσωπικό πλαστικό λεξιλόγιο που αρχικά προέβαλε ως κωδικοποιημένη γραφή, υπό τη μορφή γραμμάτων και εξισώσεων, και κατέληξε ακολούθως στη δημιουργία εικόνων από το πιο πρόσφατο βιομηχανικό-αστικό παρελθόν.

Εχει παρουσιάσει πλήθος εκθέσεων, κυρίως στο εξωτερικό.

Το 2005, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον τίμησε με τη διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής για το σπουδαίο εικαστικό έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού.

Eφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών ο ζωγράφος και δάσκαλος Δημήτρης Μυταράς μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που τα τελευταία χρόνια είχαν επιδεινωθεί σε βαθμό να απωλέσει την όρασή του.

«Αν βγάλεις τον Μυταρά από την ελληνική ιστορία της τέχνης, τότε καταλαβαίνεις ότι θα μείνει φτωχή» έχει δηλώσει για τον σημαντικό ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα.

Δάσκαλος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, της οποίας διετέλεσε και πρύτανης από το 1982 έως το 1985, εκπαίδευσε μεγάλο αριθμό σπουδαστών και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες στην ΑΣΚΤ οι οποίοι και διοργάνωσαν τιμητική έκθεση στην καλλιτεχνική του πορεία το 2015, στο Μουσείο Μπενάκη.

Παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο στην ΑΣΚΤ, το 1978 και με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων, ίδρυσε στη γενέτειρά του την Χαλκίδα, το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά, αναπτύσσει σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα.

Η πορεία του Δ. Μυταρά

Γεννήθηκε το 1934 στη Χαλκίδα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1953-1957) με τον Γιάννη Μόραλη και τον Σπύρο Παπαλουκά. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (1961-1964, σκηνογραφία και εσωτερική διακόσμηση, École Nationale des Arts Decoratifs και École des Arts et Métiers).

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1961, Ζυγός). Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας. Ωστόσο στη συνέχεια της πορείας του κυριάρχησαν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του τα θέματα είναι ανθρωποκεντρικά και συχνά προσωπογραφικά. Η αφαιρετική διάθεση, η ελευθερία της γραμμής και οι χρωματικές εντάσεις συνυπάρχουν με την οξύτητα της παρατήρησης, είτε πρόκειται για απεικονίσεις προσώπων είτε άλλων θεμάτων. Σε όλο του το έργο, η έμφαση στις εικαστικές ποιότητες φανερώνει τη βαθύτερη σχέση του με τις παραδοσιακές αξίες της ζωγραφικής.

Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος επιμελήθηκε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, συνεργαζόμενος με σημαντικά ελληνικά θέατρα (Εθνικό, ΚΘΒΕ, Θέατρο Τέχνης, Ελληνικό Χορόδραμα, κ.ά.). Επίσης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Έχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια (ξενοδοχεία, τράπεζες, κλπ). Το έργο του Δεξίλεως τοποθετήθηκε πρόσφατα στο σταθμό «Δάφνη» του αθηναϊκού μετρό. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη που έχουν εκδοθεί και σε βιβλία, αρθρογραφία στον Τύπο για διάφορα θέματα, καθώς και ποίηση.

Δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (1964-72) και από το 1969 άρχισε να διδάσκει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, όπου εξελέγη καθηγητής το 1977 και διετέλεσε Πρύτανης από το 1982 έως το 1985. Το 1978, με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων, ίδρυσε στη γενέτειρά του το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά, αναπτύσσει σημαντική διδακτική και πολιτιστική δραστηριότητα έως σήμερα.

Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Έκθεση Νέων Ζωγράφων (Ζυγός, 1958) και στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Αρκετές είναι και οι αναδρομικές του εκθέσεις: 1989 (Πινακοθήκη Πιερίδη και Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης), 1992 (Château de Chenonceau, Loire, Γαλλία), 1993 (Expo 93, Τόκυο, Ιαπωνία), 1995 (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα), 1998 (Millesgarden Museum, Στοκχόλμη), 2001 (Palazzo Vecchio, Φλωρεντία,) και 2006 (Δημοτική Πινακοθήκη, Θεσσαλονίκη).

Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα. Την ίδια χρονιά, ο Δήμος Χαλκιδέων του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης.

Τον Γενάρη του 2017 μάλιστα κυκλοφόρησε η είδηση ότι είχε χάσει το 90% της όρασης του και δεν μπορούσε να ζωγραφίσει ξανά έκτοτε.

Η ομάδα-φαινόμενο του σύγχρονου χορού, το «Nederlands Dans Theater» (NDT 1), ανανεώνει το ραντεβού του με τους φίλους του χορού. Στο πλαίσιο της διεθνούς περιοδείας του επισκέπτεται και πάλι την Αθήνα, για τρεις παραστάσεις 3, 4 και 5 Μαρτίου, στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Το πρόγραμμα του διάσημου χορευτικού συνόλου περιλαμβάνει τρία έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα: τη νέα χορογραφία με τίτλο «Singuliere Odyssee» των Λεόν και Λάιτφουτ, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 2 Φεβρουαρίου, στη Χάγη. Η χορογραφία βασίζεται στην καινούργια μουσική δημιουργία «Exiles» του διεθνούς φήμης σύγχρονου συνθέτη Max Richter. Επίσης, το έργο «Shut Eye» της Σολ Λεόν και του Πoλ Λάιτφουτ και τη χορογραφία «The Statement» της Κρίσταλ Πάιτ.

Εμπνευσμένοι από την καινούργια δημιουργία με τίτλο «Exiles» του Βρετανού συνθέτη Μαξ Ρίχτερ, στενού συνεργάτη του NDT εδώ και πολλά χρόνια, οι μόνιμοι χορογράφοι του NDT, Σολ Λεόν και Πολ Λάιτφουτ, πάντοτε ανήσυχοι και δημιουργικοί, ρίχνονται σε μια νέα χορογραφική περιπέτεια που ονόμασαν «Singuliere Odyssee» («Παράδοξη Οδύσσεια»): ένα ταξίδι σε ένα φανταστικό τοπίο, με ένα τρένο που αναχωρεί, ενώ οι δείκτες στο ρολόι του σταθμού παραμένουν ακίνητοι.
Το έργο του διάσημου χορογραφικού διδύμου είναι αφιερωμένο στον Gerard Lemaitre, σημαντική μορφή του ΝDT, που έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο.

«Κλείνω τα μάτια μου για να δω». Με οδηγό τα λόγια του Πολ Γκογκέν οι Λεόν και Λάιτφουτ, στη νέα τους χορογραφία, «Shut Eye» («Yπνος»), προσεγγίζουν για μια ακόμη φορά τον σύγχρονο χορό με ανανεωτική και ποιητική διάθεση.

Λευκές στιλιζαρισμένες προβολές και σκιές, ντυμένες με τη γεμάτη αμεσότητα μουσική του συνθέτη Olafur Arnalds, χρησιμεύουν ως σκηνικό υπόβαθρο του έργου, ενώ οι χορευτές μπαίνουν και βγαίνουν από τη σκηνή μέσω της εισόδου του πιτ της ορχήστρας και από μια πόρτα στον πίσω τοίχο. Ετσι δημιουργείται επί σκηνής ένα μυστήριο: ο θεατής δεν γνωρίζει πού πηγαίνουν οι χορευτές ούτε από πού έρχονται, καθώς το περιβάλλον τους παραμένει αθέατο.

Η δημιουργία «The Statement» («Η δήλωση») της Κρίσταλ Πάιτ θα μπορούσε να θεωρηθεί θεατρικό έργο: βασίζεται σε κείμενο του Τζόναθαν Γιανγκ και ερμηνεύεται από τέσσερις χορευτές που συζητούν σε έντονο ύφος -ενίοτε διαπληκτίζονται- γύρω από ένα τραπέζι συσκέψεων, χαρακτηριστικό σύμβολο του περιβάλλοντος των πολυεθνικών εταιρειών.

ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ 1959
Χορευτική ομάδα από τις πιο πρωτοποριακές σε όλο τον κόσμο, το «Nederlands Dans Theater», με ορμητήριο τη Χάγη της Ολλανδίας, δίνει παραστάσεις στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και την Αυστραλία μπροστά σε ένα κοινό που ξεπερνά τους 115.000 θεατές. Καλλιτεχνικός διευθυντής του είναι ο χορογράφος Πολ Λάιτφουτ. Από την ίδρυσή του, το 1959, το ανατρεπτικό σύνολο που τάραξε τα νερά του σύγχρονου χορού έχει διαμορφώσει ένα ρεπερτόριο με περισσότερα από 600 μπαλέτα που υπογράφουν μεγάλοι χορογράφοι του καιρού μας. Η βασική ομάδα (NDT 1) αποτελείται από 28 εξαίρετους χορευτές-σολίστ.

Τμήμα ρωμαϊκής σαρκοφάγου, η οποία είχε κατασχεθεί στις 14-01-2017 από την Εισαγγελία της Νέας Υόρκης, παραδόθηκε στον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδος στην Ν. Υόρκη την Παρασκευή 10-02-2017, αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση το υπουργείο Πολιτισμού, επισημαίνοντας πως σύντομα η σαρκοφάγος θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα εκτεθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Πρόκειται για το αριστερό τμήμα σαρκοφάγου ρωμαϊκών χρόνων (περί τα τέλη του 2ου αι. μ.Χ.), αττικού εργαστηρίου, που σώζεται μαζί με το κυματιοφόρο γείσο της, το οποίο αναλύεται, από κάτω προς τα πάνω, σε: αστράγαλο, ιωνικό κυμάτιο, λέσβιο κυμάτιο και άβακα με διακόσμηση αντιθετικών ζώων. Στο σώμα της σαρκοφάγου εικονίζεται σκηνή μάχης: αριστερά όρθια γυμνή ανδρική μορφή παρακολουθεί την σκηνή της μάχης. Στη συμπλοκή συμμετέχει ένας ιππέας που κινείται προς τα δεξιά, έτοιμος να επιτεθεί με ένα ρόπαλο που κραδαίνει στο δεξί χέρι. Διακρίνεται επίσης η κεφαλή δεύτερης ανδρικής μορφής – πολεμιστή που είναι αντιμέτωπη με τον ιππέα.

Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση, το συγκεκριμένο θραύσμα, που ήταν διαθέσιμο προς πώληση από την Γκαλερί Royal Athena, αποτυπώνεται σε Polaroid φωτογραφία, σε φωτογραφικό αρχείο κατασχεθέν εις χείρας γνωστού Ιταλού αρχαιοκαπήλου, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί έως τώρα ως αποδεικτικό στοιχείο παράνομης διακίνησης πολλών αρχαιοτήτων, με αποτέλεσμα τον επαναπατρισμό τους.

H αμερικανίδα ηθοποιός 'Εμα Στόουν κέρδισε το BAFTA καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στο ρομαντικό μιούζικαλ "La La Land" του Ντάμιεν Σαζέλ, στην τελετή απονομής των βραβείων της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που πραγματοποιείται απόψε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.

Υποψήφιες για το βραβείο ήταν οι Μέριλ Στριπ ("Florence Foster Jenkins"), Νάταλι Πόρτμαν ("Jackie"), 'Ειμι Ανταμς ("Arrival") και 'Εμιλι Μπλαντ ("Το κορίτσι του τρένου").

Εντωμεταξύ, το μιούζικαλ "La La Land" απέσπασε και το Bafta καλύτερης ταινίας.

Ο αμερικανός ηθοποιός Κέισι 'Αφλεκ, αδελφός του Μπεν, απέσπασε το βραβείο BAFTA καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία "Manchester by the Sea", κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των βραβείων της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που πραγματοποιείται απόψε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.

Υποψήφιοι για το βραβείο ήταν οι Ράιαν Γκόσλινγκ (La La Land), 'Αντριου Γκάρφιλντ (Αντιρρησίας Συνείδησης), Τζέικ Τζίλενχαλ (Nocturnal Animals) και Βίγκο Μόρτενσεν (Captain Fantastic)

Τη δημιουργία ενός θεατρικού εργαστηρίου μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, συμφώνησαν το υπουργείο Δικαιοσύνης (Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής) και το Εθνικό Θέατρο.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης «μέσω της συνεργασίας αυτής, το μεν Εθνικό Θέατρο, υλοποιώντας την κοινωνική του πολιτική, αποσκοπεί στο να διευκολύνει την πρόσβαση στη θεατρική τέχνη ομάδων που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, το δε υπουργείο Δικαιοσύνης αποβλέπει στη συνέχιση της πολιτικής του για το “άνοιγμα της φυλακής” προς την κοινωνία και τη δημιουργική απασχόληση των κρατουμένων».

Στη θεατρική ομάδα που δημιουργήθηκε από τη συνεργασία αυτή, μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, συμμετέχουν 20 κρατούμενοι και η ηθοποιός Ασημίνα Αναστασοπούλου, ενώ εμψυχωτής της δράσης είναι ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Στρατής Πανούριος.

Παράλληλα, η εν λόγω ομάδα προετοιμάζει μια διασκευή της «Τρικυμίας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με σκοπό στα τέλη του Ιουνίου 2017, να δοθεί σειρά παραστάσεων, ενώ ήδη το Εθνικό Θέατρο παρουσίασε μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού, την βασισμένη στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, παράσταση «Νεοπτολέμου Μύησις».

O Πρινς και o Τζορτζ Μάικλ, δύο από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που «έφυγαν» το 2016, θα τιμηθούν με δύο ειδικά αφιερώματα από τα μουσικά βραβεία Grammy.

Την ανακοίνωση έκαναν οι διοργανωτές των βραβείων χωρίς ωστόσο να δώσουν λεπτομέρειες για το ποιοι καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν στα αφιερώματα.

Λίγες ημέρες πριν είχε ανακοινωθεί ότι στη φετινή διοργάνωση θα εμφανιστούν οι: Αντέλ, Αλίσια Κις, Λέντι Γκάγκα, Τζον Λέτζεντ, Μπρούνο Μαρς και Μετάλικα.

Στην περσινή απονομή των βραβείων, οι διοργανωτές τίμησαν τη μνήμη του Ντέιβιντ Μπόουι με τη Λέιντι Γκάγκα να ερμηνεύει τραγούδια του.

Ο πρόεδρος της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών Ηχογράφησης των ΗΠΑ (The Recording Academy) Νιλ Πορτνάου δήλωσε ότι τόσο ο Πρινς όσο και ο Τζορτζ Μάικλ υπήρξαν «είδωλα της ποπ μουσικής με σπάνια μουσική διάνοια και απόκοσμα χαρίσματα».

«Ο θάνατος δύο τόσο δημιουργικών πρωτοπόρων υπήρξε μια τεράστια απώλεια για την κοινότητα των δημιουργών: η Εθνική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών Ηχογράφησης των ΗΠΑ με σεβασμό θα αποτίσει φόρο τιμής στην απίστευτη κληρονομιά που αφήνουν στην σκηνή των Grammy» σημειώνεται στην ανακοίνωση της Ακαδημίας.

H μεγάλη επιστροφή του Τζακ Νίκολσον μετά από επτά χρόνια απουσίας είναι γεγονός.

Ο σπουδαίος αμερικανός ηθοποιός θα πρωταγωνιστήσει στο ριμέικ του «Toni Erdman».

Συγκεκριμένα, ο Τζακ Νίκολσον επιστρέφει στον κινηματογράφο καθώς έγινε γνωστό πως θα πρωταγωνιστήσει στην πρώτη του ταινία από το 2010, μια αγγλική προσαρμογή της υποψήφιας για Όσκαρ γερμανικής ταινίας «Toni Erdmann», αναφέρει το Variety.

Συμπρωταγωνίστρια του στο φιλμ θα είναι η Kristen Wiig. Το γλυκόπικρο «Toni Erdmann» που φέτος κέρδισε κοινό και κριτικούς, αφηγείται την ιστορία ενός ηλικιωμένου άνδρα ο οποίος προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την κόρη του, μια επίδοξη σύμβουλο επιχειρήσεων.

Ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης για την αγγλική γλώσσα προσαρμογή του Toni Erdmann δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί,αλλά οι Adam McKay και Will Ferrell αναφέρονται ως παραγωγοί.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο ίδιος ο Νίκολσον φέρεται να ήταν θαυμαστής της ταινίας και πλησίασε την Paramount για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων. Ο ρόλος σηματοδοτεί την επιστροφή του ηθοποιού μετά από επτά χρόνια αποχής από τον κινηματογράφο που ακολούθησαν μετά τη συμμετοχή του στο «How Do You Know».