Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες της εβδομάδας ο Κρίστοφερ Νόλαν συνεργάζεται ξανά με τον Κίλιαν Μέρφι στην βιογραφία του Οπενχάιμερ και ο Αντρέ Όβερνταλ επαναπραγματεύεται ένα κεφάλαιο του «Δράκουλα».
Οπενχάιμερ (Oppenheimer)
Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν
Παίζουν: Κίλιαν Μέρφι, ‘Εμιλι Μπλαντ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζοόυνιορ, Ματ Ντέιμον, Φλόρενς Πιου, Γκάρι Όλντμαν
Περίληψη: Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες η πολυτάραχη ζωή του εφευρέτη της ατομικής βόμβας, Ρόμπερτ Οπενχάιμερ.
Το νέο φιλμ του Κρίστοφερ Νόλαν για τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, τον «πατέρα της ατομικής βόμβας».
Tο 1926, ένας 22χρονος Αμερικανός φοιτητής διδακτορικού, ο Τζέι Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, κάνει τις σπουδές του στο Κέιμπριτζ. Νοσταλγεί την πατρίδα του, πνίγεται από υπαρξιακή αγωνία και δεν τα καταφέρνει καλά στο εργαστήριο. Οι καθηγητές του τον προτρέπουν να συνεχίσει με θεωρητικές σπουδές στη Γερμανία, όπου κι ολοκληρώνει το διδακτορικό του. Επιστρέφοντας στην Αμερική, φιλοδοξεί να εξελίξει την έρευνα πάνω στην κβαντική φυσική. Αρχίζει να διδάσκει στο Μπέρκλεϊ και στο CalTech, ξεκινώντας με έναν μόνο φοιτητή. Γνωρίζει τη μελλοντική γυναίκα του, την Κίτι, βιολόγο και πρώην κομμουνίστρια και ζει έναν παθιασμένο έρωτα με την Τζιν Τάτλοκ, ψυχίατρο και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ.
Το 1938, η ναζιστική Γερμανία προχωρά με τη μελέτη της διχοτόμησης του ατομικού πυρήνα. Το 1942, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου, ο Αμερικανός Στρατηγός Λέσλι Γκρόουβς στρατολογεί τον Οπενχάιμερ και τον βάζει επικεφαλής του Manhattan Project, του προγράμματος που θα κατασκευάσει την πρώτη ατομική βόμβα. Ο Εβραίος επιστήμονας συγκεντρώνει μια διεθνή επιστημονική ομάδα και όλοι εγκαθίστανται με τις οικογένειές τους στην έρημο του Λος Άλαμος και ξεκινούν τα πειράματα.
Μετά από τη ρίψη της ατομικής βόμβας στην Ιαπωνία και αφού πλέον ο Οπενχάιμερ θεωρεί τον εαυτό του «καταστροφέα των κόσμων», η επιτροπή του Μακάρθι επικαλούμενη ότι έχει σχέσεις με το κομμουνιστικό κόμμα, αλλά κατά βάση επειδή ο Αμερικανός επιστήμονας ήταν Εβραίος και κυρίως δημόσια διατύπωσε την αντίθεσή του στην κυβέρνηση για τη χρήση των πυρηνικών, τον υποβάλλει σε μία εξαντλητική ανάκριση, που σκοπό έχει να πλήξει την επαγγελματική του ακεραιότητα. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να αποκατασταθεί η φήμη και το όνομά του άτυπου διαδόχου του Αϊνστάιν, που με τη συνάντησή τους ο Νόλαν αποφασίζει να γράψει και τον επίλογο αυτού του βιογραφικού έπους.
Βασισμένος στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο «Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Τζ. Σέργουιν, ο Βρετανός σκηνοθέτης , σε μία από τις ελάχιστες ταινίες που δεν καταπιάνεται με το θέμα του χρόνου, φέρνει στο επίκεντρο ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα του 20ου αιώνα, ανιχνεύοντας όλες τις παραμέτρους πίσω από την πιο καθοριστική στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας, με τον Κίλιαν Μέρφι να υποδύεται τον Οπενχάιμερ.
Με αλλεπάλληλα φλας μπακ και ένα ιλιγγιώδες μοντάζ, ανατρέπει για μια ακόμα φορά τους κανόνες της γραμμικής αφήγησης , αλλά και ενός τυπικού biopic, και δίνει ένα πλήρες πορτρέτο του Οπενχάιμερ, εστιάζοντας τόσο στο επιστημονικό του έργο όσο και στην προσωπική του ζωή. Με βασικό άξονα το ηθικό του δίλημμα, ο Οπενχάιμερ του Νόλαν γίνεται ένα τραγικό πρόσωπο, που θέλει να σώσει την ανθρωπότητα, αλλά τελικά εμπλέκεται στα κυβερνητικά γρανάζια και τις πολιτικές αποφάσεις, υπογράφοντας ουσιαστικά την καταδίκη της.
Η σεκάνς της δοκιμής της ατομικής βόμβας στο Λος Άλαμος -μία από τις καλύτερες της ταινίας -αποτυπώνει ακριβώς αυτό τον διχασμό και ο Νόλαν με μαεστρία και άψογη χρήση των τεχνολογικών εφέ, μας κάνει κοινωνούς αυτής της συγκλονιστικής μέρας, ανεβάζοντας στα ύψη την αδρεναλίνη. Στη συνέχεια, ακολουθώντας περισσότερο τη λογική ενός πολιτικού θρίλερ, στέκεται στην περιπέτεια του κεντρικού του ήρωα με την επιτροπή του Μακάρθι και κυρίως με τον Λούις Στρος, ο οποίος και ενορχήστρωσε αυτή την επίθεση εναντίον του.
Σε αυτό το τρίτο μέρος, επιμένει στις εξονυχιστικές λεπτομέρεια της ακροαματικής διαδικασίας, οι οποίες συχνά μπερδεύονται και προκαλούν ένα χάος στον θεατή, που όμως τελικά λειτουργεί, γιατί αποκαλύπτει τις χαώδεις κυβερνητικές πρακτικές. Εύστοχα δεν επιλέγει να δείξει τι συνέβη στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι , αφού ούτε και ο Οπενχάιμερ βίωσε τις συνέπειες της ανακάλυψης του, αλλά με μία ποιητική σκηνή παρουσιάζει τις φρικτές εικόνες των ανθρώπινων θυμάτων εν ειδεί εφιάλτη, που στοιχειώνει τον επιστήμονα στην καθημερινότητά του.
Στρατευμένος καταφανώς ο Νόλαν κατά των πυρηνικών, βρίσκει πάντα τον τρόπο σε αυτό το πολυσύνθετο blockbuster να θέσει το μεγάλο δίλημμα της επιστήμης αλλά και του ίδιου του Οπενχάιμερ, που πάντα παραμένει επίκαιρο, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει με συμπάθεια αυτό τον Αμερικανό Προμηθέα, που είχε όραμα, αλλά και αμέτρητη φιλοδοξία, που δοκίμασε την πτώση για να βρει τελικά τη δική του κάθαρση, αφήνοντας πίσω του μία τρομακτική παρακαταθήκη, πράγμα που ο σημαντικός δημιουργός φροντίζει διαρκώς να μας υπενθυμίζει.
Demeter: Η Αφύπνιση του Κακού (The Last Voyage of the Demeter)
Σκηνοθεσία: Αντρέ Όβερνταλ
Παίζουν: Κόρεϊ Χόκινς, Έισλινγκ Φραντσίοζι, Λίαμ Κάνινγκχαμ
Περίληψη: Στις κινηματογραφικές πρεμιέρες το εφιαλτικό ταξίδι της ρωσική σκούνα Ντιμίτερ.
Ένα κεφάλαιο του «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Νορβηγό Αντρέ Όβερνταλ.
Η ρωσική σκούνα, Ντιμίτερ, που ναυλώθηκε για να μεταφέρει ιδιωτικό φορτίο – είκοσι τέσσερα ασημάδευτα κιβώτια – ταξιδεύει από τα Καρπάθια όρη στο Λονδίνο. Περίεργα γεγονότα έπληξαν το καταραμένο πλήρωμα, που προσπαθούσε να επιβιώσουν στο ωκεάνιο ταξίδι του, κυνηγημένο κάθε νύχτα από μια τρομακτική παρουσία. Όταν το πλοίο έφτασε τελικά στον προορισμό του ήταν ρημαγμένο, χωρίς ίχνος του πληρώματος.
Η μυθολογία του θρυλικού Ρουμάνου κόμη, που έπινε αίμα για να βρει την αγάπη, έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τον κινηματογράφο, αλλά όχι και το συγκεκριμένο κεφάλαιο από το βιβλίο του Στόκερ. Ο Όβερνταλ («Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι», «Troll Hunter»), όμως μετά από 17 χρόνια κατάφερα επιτέλους να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, συνδυάζοντας το μυστήριο με τον τρόμο.
Επενδύοντας στα γκοθ στοιχεία της ιστορίας και στην εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας πετυχαίνει να αποδώσει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του σκοτεινού παραμυθιού, όχι όμως και την ουσία του. Εδώ λοιπόν ο Δράκουλας, αν και παίζεται ηθοποιό , έχει την εικόνα ενός ψηφιακού τέρατος, απλώς σκοτώνει, χωρίς κανένα αίτημα. Οπότε το ταξίδι του Ντιμίτερ που ως φαίνεται θα έχει και συνέχεια, αν και εικαστικά γοητευτικό, δεν αποδεικνύεται και συναρπαστικό.
Οι 2 Αλφρέντ (Les 2 Alfred)
Σκηνοθεσία: Μπρουνό Πονταλιντές
Παίζουν: Ντενί Πονταλιντές, Σαντρίν Κιμπερλέν, Μπρουνό Πονταλιντές
Περίληψη: Ένας άνεργος πατέρας, καλείται λέει ψέματα σε μια δουλειά πως δεν έχει παιδιά, ένα μυστικό που τώρα πρέπει να κρύψει πάση θυσία.
O Μπρούνο Πονταλιντές γράφει, πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί μια κωμωδία σουρεαλιστικής πραγματικότητας.
Ο Αλεξάντρ είναι άνεργος και ο τραπεζικός λογαριασμός του έχει παγώσει. Με τη σύζυγό του, να βρίσκεται σε επαγγελματικό ταξίδι για δύο μήνες, βρίσκονται σε διάσταση. Εκείνος όμως πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να φροντίσει τα δύο παιδιά τους και να βρει δουλειά. Μετά από μια παράξενη συνέντευξη, ο Αλεξάντρ προσλαμβάνεται δοκιμαστικά σε μια θέση που κανείς δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι είναι, έχοντας όμως πει ψέματα πως δεν έχει οικογένεια, σύμφωνα με την αυστηρή πολιτική της εταιρίας, που θέλει τους υπαλλήλους της άτεκνους. Όμως, η διαφύλαξη του μυστικού του δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Ο Πονταλιντές με αφορμή μία κλασική οικογενειακή κομεντί φέρνει στο προσκήνιο τον παραλογισμό της σύγχρονης ζωής, των νέων εργασιακών καθεστώτων και της αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας. Προοικονομώντας ένα κοντινό μέλλον, όπου τα πάντα μοιάζουν ειδυλλιακά και εναλλακτικά, αλλά στην ουσία καταργούν κάθε ανθρώπινη αξία, ο Γάλλος καλλιτέχνης σατιρίζει με κομψότητα τις νέες μόδες, αλλά γρήγορα ξεμένει από ιδέες για να καταλήξει σ’ ένα συμβατικό συμπέρασμα, όπου η οικογένεια γίνεται βασικός πυλώνας της ευτυχίας.
Αντίστροφη Μέτρηση (Retribution)
Σκηνοθεσία: Νιμρόντ Αντάλ
Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Νόμα Ντουμεζβένι, Λίλι Ασπελ, Εμπεθ Ντάβιντς, Μάθιου Μοντίν
Περίληψη: Ένα στέλεχος τράπεζας δέχεται απειλή για βόμβα, ενώ οδηγεί με τα παιδιά του προς το σχολείο τους. Η βόμβα, που βρίσκεται κάτω από το κάθισμά του, θα εκραγεί αν βγει από το αμάξι.
Θρίλερ με τον Λίαμ Νίσον, το οποίο βασίζεται στην ισπανική ταινία του 2015 «El Desconocido».
Όταν ένας άγνωστος καλεί για βόμβα στο αυτοκίνητό του τον επιτυχημένο επιχειρηματία Ματ Τέρνερ, τότε ξεκινά μια μεγάλη καταδίωξη στην πόλη που μένει. Στόχος: να ολοκληρώσει μια σειρά από αποστολές. Με τα παιδιά του παγιδευμένα στο πίσω κάθισμα και μια βόμβα που θα εκραγεί, αν βγουν από το αυτοκίνητο, μια κανονική βόλτα μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου, καθώς ο Ματ ακολουθεί τις ολοένα πιο επικίνδυνες οδηγίες του αγνώστου σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο για να σώσει την οικογένειά του.
Κινηματογραφικές πρεμιέρες και επαναπροβολές
Vicky Cristina Barcelona
Σκηνοθεσία: Γούντι Αλεν
Παίζουν: Χαβιέρ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ρεμπέκα Χολ
Περίληψη: Δυο Aμερικανίδες πηγαίνουν μαζί στη Βαρκελώνη. Εκεί, θα γνωρίσουν έναν Ισπανό ζωγράφο, που θα τους ζητήσει να περάσουν ένα σαββατοκύριακο μαζί στο Οβιέδο.
Ο Γούντι Άλεν σκηνοθετεί στο γνωστό του ύφος μια ρομαντική κομεντί, που χάρισε στην Πενέλοπε Κρουζ ένα Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου.
Δυο Αμερικανίδες με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα (η Βίκυ είναι μελαχρινή, ρεαλίστρια και συγκρατημένη, η Κριστίνα ξανθιά, ρομαντική και ονειροπαρμένη), ξεκινούν τις διακοπές τους στην Ισπανία και εμπλέκονται συναισθηματικά με έναν γοητευτικό, μποέμ ζωγράφο. Τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο, όταν εμφανίζεται η πρώην σύζυγός του, με την οποία εκείνος διατηρεί μια παράξενη, παθιασμένη σχέση.
Με φόντο τον μεσογειακό αισθησιασμό της Βαρκελώνης και τον καταλανικό ήλιο, της οποίας η μπαρόκ γκαουντική αρχιτεκτονική απεικονίζεται άκρως δελεαστικά, ο Άλεν στήνει ένα ερωτικό τετράγωνό, όπου η τύχη παίζει τον ρόλο της, ενώ εύποροι χαρακτήρες με κάποιο επίπεδο επιτήδευσης ασχολούνται με τις τέχνες και τις ίντριγκες, διαφωνούν συχνά για το σωστό και το λάθος και είναι κάπως… νευρωτικοί. Δεν παύουν όμως να παρουσιάζονται ελκυστικές και άκρως διασκεδαστικές οι ζωές τους, σε σημείο που μπορεί κάποιος να ζηλέψει μια καλοκαιρινή εξόρμηση στη Μεσόγειο. Η γοητεία που ανέκαθεν ασκούσε πάνω στον σκηνοθέτη η σύγκρουση πολιτισμών και συμπεριφορών, μεταφέρεται εδώ από την κόντρα Νέας Υόρκης με Λος Άντζελες που συχνά πραγματευόταν, στην αντιπαραβολή του εγκρατή Αμερικανού με τον χειμαρρώδη Ισπανό.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών το 2008, εξελίχθηκε σε μεγάλη εμπορική επιτυχία στο box office, και έγινε μια από τις ταινίες του Άλεν με τις υψηλότερες εισπράξεις, ενώ στη χώρα μας παραμένει η πιο εμπορική ταινία του σκηνοθέτη. Έλαβε ευρεία αναγνώριση από κριτικούς κατά την κυκλοφορία της, με ιδιαίτερους επαίνους για την ερμηνεία της Κρουζ, και απέσπασε αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας (Κωμωδία ή Μιούζικαλ).
Όλα Πάνε Καλά (Tout va Βien)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Παίζουν: Ιβ Μοντάν, Τζέιν Φόντα, Βιτόριο Καπριόλι, Ελιζαμπέτ Σοβίν, Ερίκ Καρτιέ, Καστέλ Καστί, Λουί Μπουκέ, Ιβ Γκαμπριέλι, Πιερ Ουντρέ
Περίληψη: Με αφορμή την κατάληψη ενός εργοστασίου από τους εργάτες του, ένας Γάλλος σκηνοθέτης και μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος αναρωτιούνται αν όλα πάνε καλά στη ζωή.
Η πιο ριζοσπαστική ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ με δύο λαμπερούς πρωταγωνιστές.
Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την καταστολή του Μάη του’ 68 στη Γαλλία. Ο στρατηγός Ντε Γκολ έχει καταστείλει την «επανάσταση» και υπό την προεδρία του διαδόχου του Ζορζ Πομπιντού, όλα δείχνουν πλέον να είναι υπό έλεγχο. Όλα, φαινομενικά τουλάχιστον, «πάνε καλά», σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις επιταγές της καθεστηκυίας τάξης. Κι εκεί, μέσα στη φαινομενική «κοινωνική νηνεμία», οι εργάτες ενός εργοστασίου αλλαντικών ξεσηκώνονται, κηρύσσουν απεργία και το καταλαμβάνουν. Όμως η κοινωνική «τάξη και ασφάλεια» ξαφνικά απειλούνται και έρχονται στο μυαλό όλων εικόνες που ήταν καθημερινές πριν από μία τετραετία. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι το ίδιο… Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν αλλάξει. Μία απεργός τηλεφωνεί στο σπίτι της και λέει στο σύζυγό της να προσέχει τα παιδιά. Ένα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος μοιράζει φυλλάδια στο σούπερ μάρκετ, αλλά οι νέοι δεν του δίνουν την παραμικρή σημασία.
Ο Γκοντάρ ανατέμνει τη δομή της κοινωνίας, τις ταινίες, την αγάπη και την επανάσταση και θέτει αναγκαστικά ζητήματα: Μπορεί ο έρωτας να επιβιώσει μέσα από μία σχέση; Μπορεί η ιδεολογία μία επιβιώσει μέσα από μία επανάσταση; Εξετάζει επίσης τις γαλλικές φοιτητικές εξεγέρσεις της δεκαετίας του 1960 με προσεκτικό μάτι, και καταντά στο να σατιρίζει τις σύγχρονες απόψεις της ιστορίας.
Το τρομερό παιδί της νουβέλ βαγκ μαζί με το Γκορέν θέλησαν να κάνουν τη ταινία τους προσιτή και πράγματι, απλοποιώντας και εικονοποιώντας τις ιδέες τους, κατάφεραν να κερδίσουν ένα ευρύ κοινό. Η ιδέα της διάσπασης του εργοστασίου στα δύο έδωσε μία πολύ ευχάριστη αίσθηση ρευστότητας, περνώντας από σκηνή σε σκηνή με απλά οριζόντια και κάθετα πλάνα παρακολούθησης, ενώ τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά είναι ίσως μια από τις πιο όμορφες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Δύο Φεγγάρια τον Αύγουστο
Σκηνοθεσία: Κώστας Φέρρης
Παίζουν: Μυρτώ Παράσχη, Σπύρος Σακκάς, Ηρώ Κυριακάκη, Αλκης Παναγιωτίδης
Περίληψη: Μια λυρική καταγραφή ενός «τρελού έρωτα», αλλά και των περιθωριακών τύπων, που επιμένουν να κατοικούν την άδεια καλοκαιρινή αυγουστιάτικη Αθήνα.
Ελεύθερη διασκευή του έργου του Ντοστογιέφσκι «Λευκές νύχτες» με φόντο μια έρημη Αθήνα τον Αύγουστο.
Βρισκόμαστε στην Αθήνα, τον μήνα Αύγουστο, όταν οι κάτοικοι απουσιάζουν σε διακοπές. Στους δρόμους της μισοέρημης πόλης περιπλανιέται και ονειροπολεί ένας ιδιόρρυθμος δάσκαλος της μουσικής. Στους Αέρηδες της Πλάκας συναντά την Άννα, μια παράξενη κοπέλα προσηλωμένη στις φαντασιώσεις της, η οποία περιμένει πάντα την επιστροφή του αγαπημένου της, για να την πάρει μακριά ,όπως της είχε υποσχεθεί πριν από έναν χρόνο ακριβώς, όταν γνωρίστηκαν. Οι δύο ήρωες προσπαθούν να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον, με διαδοχικούς διαλόγους και μονολόγους που αγγίζουν το παράλογο.
