Η ασφυκτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση, έχει προκαλέσει τεράστιο προβληματισμό στο κυβερνών κόμμα, με αποτέλεσμα, στην Κουμουνδούρου πρώτον να αποδέχονται ως βέβαιη την εκλογική ήττα και δεύτερον να ομιλούν ακόμη και για αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, υπό προϋποθέσεις. Όπου προϋποθέσεις λογίζονται οι κινήσεις που θα μπορεί μέχρι την τελευταία στιγμή να κάνει η κυβέρνηση, έτσι ώστε το κόμμα να κατορθώσει να διατηρήσει κάποιο ποσοστό, το οποίο θα είναι τέτοιο ώστε να δυσχεραίνει την νεοδημοκρατική κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Στην τακτική αυτή περιλαμβάνεται και η ρήξη με τους δανειστές και η επικοινωνιακή της εκμετάλλευση.
Ειδικότερα:
(α) Η αποδοχή της εκλογικής ήττας από τον ΣΥΡΙΖΑ –προοπτική που έχουν αντιληφθεί στο κυβερνών κόμμα ότι δεν αναστρέφεται με επικοινωνιακά κόλπα- είναι λογικό να βασίζεται αφ’ ενός μεν στην παγιούμενη διαφορά στην πρόθεση ψήφου, αλλά κυρίως στην παράσταση νίκης, όπου και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι αν την επομένη γίνονταν εκλογές πρώτο κόμμα θα ήταν η ΝΔ. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί το εξής που έχει τη δική του σημασία. Η ταύτιση πρόθεσης ψήφου και παράστασης νίκης είναι το στοιχείο που παγιώνει την πεποίθηση για μη αναστρέψιμη κατάσταση. Μάλιστα υπενθυμίζεται ότι πριν από τις εκλογές του 2000 στην πρόθεση νίκης προηγείτο μεν η ΝΔ αλλά στην παράσταση νίκης προηγείτο το ΠΑΣΟΚ υπό τον Κώστα Σημίτη. Το οποίο και κέρδισε τις εκλογές εκείνες.
(β) Η περίπτωση της αυτοδυναμίας, από την άλλη, είναι το αποτέλεσμα της αξιολόγησης που γίνεται κυρίως σε κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων από τα οποία κάθε φορά αναδεικνύονται τρεις διαπιστώσεις που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία, αναλλοίωτες μάλιστα σε κάθε δημοσκόπηση που ερευνά και το κομμάτι της ψυχολογικής διάθεσης των νοικοκυριών: 1. Η απογοήτευση, 2. ο θυμός και 3. η ανησυχία, σε ποσοστά μάλιστα που υπερβαίνουν το 71%.
Δοθέντος ότι η ήττα στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται βεβαία, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ο στόχος του κυβερνώντος κόμματος και της κυβέρνησης είναι πως θα αποτρέψουν την αυτοδυναμία της ΝΔ. Κι αυτό διότι εκτός από τα δεδομένα αρνητικά κοινωνικά στοιχεία, σε βάρος της κυβέρνησης, το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του προέδρου της ΝΔ και την αναγνώριση από την κοινωνία της πολιτικής προσφοράς του, φάνηκε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκτούσε ένα πρόσθετο ψυχολογικό πλεονέκτημα.
Η υπό προϋποθέσεις παρακώλυση της αυτοδυναμίας της ΝΔ βασίζεται κυρίως σε δύο τακτικές:
(α) Τις δυνατότητες «οικονομικών προσφορών» προς την κοινωνία, που η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα προκύψουν και βεβαίως σε επικοινωνιακά τεχνάσματα –αν και τελευταίως αυτά δεν έχουν την επίδραση των πρώτων μηνών της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι όπως υπολογίζουν στην κυβέρνηση αφού καταβληθεί η δόση του Μνημονίου προς την χώρα μας, θα ήταν γι’ αυτήν μία ευνοϊκή προοπτική αν επιτύγχανε μία γραπτή υπόσχεση μελλοντικής ποσοτικής χαλάρωσης (εν είδει οδικού χάρτη) που θα αντικαθιστούσε το QE το οποίο δεν κατόρθωσε η κυβέρνηση να το εξασφαλίσει σε αυτή τη φάση. Στην περίπτωση που εξασφάλιζε μία τέτοια γραπτή υπόσχεση, και αφού θα έχει προηγηθεί και η καταβολή της δόσης για την πληρωμή των αμέσων υποχρεώσεων προς τους δανειστές, τότε, κατά πληροφορίες, υπήρχαν πολλές πιθανότητες να αποδεσμεύσει η Τράπεζα της Ελλάδος κεφάλαια που είχε δεσμεύσει από αποθεματικά ασφαλιστικών Ταμείων. Κι έτσι αυτά τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν λ.χ. για την έκδοση νέων συντάξεων που καθυστερούν καθώς και για την καταβολή των εφ’ άπαξ που έχουν ανασταλεί. Μαζί δε με κάποια χρήματα που θα δοθούν για την εξόφληση οφειλών του δημοσίου προς ιδιώτες κυρίως, θα δοθεί η αίσθηση ότι τόσο η αγορά όσο και η κοινωνική πρόνοια -όπως αυτή εκφράζεται με την εξασφάλιση του εισοδήματος των απομάχων- επιστρέφουν στην κανονικότητα.
Αυτήν την προοπτική της κανονικότητας θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι τουλάχιστον ένα μέρος της κοινωνίας που βρίσκεται σε απόγνωση και εκφραζει θυμό και απογοήτευση, μπορεί να δείξει μεγαλύτερη ανοχή και αντοχή. Κι έτσι να συγκρατηθεί ένα ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να αποτελέσει εμπόδιο για την νεοδημοκρατική αυτοδυναμία.
(β) Ένα δεύτερο στοιχείο που λαμβάνει υπόψιν του το Μαξίμου για την αποτροπή της εκλογικής αυτοδυναμίας της ΝΔ είναι ο χρόνος των εκλογών και μάλιστα με αιφνιδιαστική εξαγγελία τους.
Πράγματι η σχετική τακτική συνίσταται, κατ’ αρχάς, στη συνεχή διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία, υπό την προϋπόθεση ότι θα βαίνουν ομαλώς τα πράγματα. Όμως επειδή στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα υπάρχει πάντοτε η βούληση για ρήξη με τους εταίρους-δανειστές, ως ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο για το εσωτερική κατανάλωση, όπως προλογικώς αναφέρθηκε, θα αιωρείται το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες στο διάστημα μεταξύ ανοίξεως και φθινοπώρου του 2018, με τον πρωθυπουργό να διατηρεί για τον εαυτό του την απόλυτη ευχέρεια του αιφνιδιασμού των λοιπών πολιτικών αρχηγών και κομμάτων. Η προοπτική των πρόωρων εκλογών μπορεί να πυροδοτηθεί μάλιστα στα μέσα του 2018 στην περίπτωση που συζητηθεί τότε η εξειδίκευση των μέτρων για ελάφρυνση του χρέους.
