του Νίκου Σίμου
Η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς από τους παλιούς εκπροσώπους του εκσυγχρονιστικού σοσιαλισμού χαρακτηρίζεται από μία προσπάθεια που αποβλέπει στην κάλυψη της λαϊκής μνήμης για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων από το 1996 έως το 2004, η οποία γίνεται με επιθέσεις και έντονη κριτική κατά των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως κατά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή..
Η κυβέρνηση Καραμανλή έπρεπε –στο πλαίσιο της συνέχειας του κράτους- να ασχοληθεί με τις εκκρεμότητες που άφηνε η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά και με τα μεγάλα γεγονότα που ήταν προγραμματισμένα ήδη. Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες, Κυπριακό, Σχέδιο Ανάν και δημοψήφισμα, ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καμμένη Γή, βάσει στοιχείων
Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε όντως παραλάβει καμμένη γή. Τα Ταμεία ήσαν ήδη άδεια, και, όπως είχε ομολογήσει ο υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη Γιώργος Δρυς, η Ελλάδα έχει ζητήσει προείσπραξη κονδυλίων από τις δόσεις του Γ’ ΚΠΣ του 2005 και του 2006!!
Ο δε Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, επί κυβερνήσεων των εκσυγχρονιστών, Νίκος Γκαργκάνας τον οποίο είχε διατηρήσει στην θέση του και ο Κώστας Καραμανλής το 2002, έκρουε τότε, με αυστηρές συστάσεις τον κώδωνα του κινδύνου στην κυβέρνηση Σημίτη. Και τον Νοέμβριο, του 2001 στην ετήσια Έκθεσή του ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, εκτιμούσε ότι, αν η Ελλάδα συνέχιζε με τους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης και η παραγωγικότητα αυξάνεται με ρυθμό μόνο 1% ετησίως, πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο τότε η περίφημη σύγκλιση του εισοδήματος του Έλληνα με του Ευρωπαίου, θα γίνει το ...2039! Αντιθέτως είχε θεωρήσει σωστά τα μέτρα της κυβέρνησης Καραμανλή για τη δημοσιονομική εξυγίανση, εκτιμώντας ότι έτσι θα επιτύχουμε τη σύγκλιση με τη λοιπή ΕΕ.
Ήπια προσαρμογή και ιδιωτικοποιήσεις
Σε σχέση με την λαίλαπα των μέτρων των Μνημονίων ο Κώστας Καραμανλής είχε σεβαστεί στον ελληνικό λαό προχωρώντας στην «ήπια προσαρμογή» της ελληνικής Οικονομίας, παρά την προαναφερθείσα οικονομική κατάσταση που είχε παραλάβει. Πριν δε από την προσαρμογή αυτή είχαν προηγηθεί μέτρα αμιγώς κοινωνικής φύσεως, όπως οι ρυθμίσεις των «πανωτοκίων», τα επιδόματα προς τους φοιτητές καθώς και η χρονική επέκταση της ασφαλιστικής τους κάλυψης, οι έμμεσες αυξήσεις σε συντάξεις με την κατάργηση του ΛΑΦΚΑ και η συντόμευση της έκδοσής τους, κ.α.
Να θυμίσουμε επίσης ότι σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat το πραγματικό κατα κεφαλήν εισόδημα επί του ΑΕΠ, την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή είχε σημειώσει, σε σχέση με το 2003 αύξηση κατά 9%.
Όσον αφορά στον δανεισμό για την οποία κατηγορείτο η κυβέρνηση Καραμανλή, αυτός αφορούσε την εξόφληση εξοπλιστκών προγραμμάτων, την αναχρηματοδότηση μεγάλου δανεισμού των προηγουμένων σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, την πληρωμή τόκων για τους δανεισμούς αυτούς, την εξόφληση υποχρεώσεων τους κράτους στον τομέα της Υγείας και την πληρωμή κρατικών εγγυήσεων που συνεχώς κατέπιπταν και που εχορηγούντο αφειδώς για τον ανεξέλεγκτπο δανεισμό των ΔΕΚΟ.
Επίσης, όποια ιδιωτικοποίηση έγινε στη χώρα, την υλοποίησε ο Κώστας Καραμανλής. Στις ιδιωτικοποίησεις αυτές περιλαμβάνονται του ΟΤΕ, της Εμπορικής, της Εθνικής με την –εξαγορά της FINANCE BANK, του λιμένος Πειραιώς και της συμφωνίας με την COSCO, της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
