Οι εκλογές εξαρτώνται από τους Θεσμούς

Καθώς η χώρα διανύει περίοδο πολιτικής ρευστότητας, κυρίως διότι υπάρχει πλέον σαφής δυσαρμονία μεταξύ της σύνθεσης της παρούσης Βουλής και των αρνητικών τάσεων της κοινής γνώμης απέναντι στην κυβέρνηση, αναλυτές των δημοσκοπικών ευρημάτων των τελευταίων μηνών διατρυπώνουν τις εξής εκτιμήσεις.

(α) Αν κλείσει η αξιολόγηση με κάποιες παραχωρήσεις για την ελάφρυνση του χρέους –πράγμα που σε αυτή τη φάση θεωρείται απίθανο λόγω της στάσης των Γερμανών εξ αιτίας των εκλογών τους- ο Αλέξης Τσίπρας θα προέβαλε ότι κάτι κέρδισε η χώρα, και, επομένως η διαπραγματευτική του τακτική επέτυχε. Αν το κλείσιμο της αξιολόγησης συνοδευόταν από κάτι πιο χειροπιαστό –έστω έναν οδικό χάρτη για το χρέος, ακόμη και χωρίς άμεση εφαρμογή της ελάφρυνσης- τότε δεν θα έπρεπε να απιοκλείεται μία πρωθυπουργική απόφαση για την εξάντληση της τετραετίας.

(β) Υπάρχει περίπτωση να μην αποκομίσει κάτι το ουσιαστικό ο πρωθυπουργός επειδή το Βερολίνο -και, κυρίως ο Σόιμπλε- επιμένει ότι πρέπει να τηρηθούν τα υψηλά πλεονάσματα και η χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ μόλις τελειώσει το τρέχον πρόγραμμα, πράγμα που σημαίνει νέο ουσιαστικό Μνημόνιο. Τοτε η κυβέρνηση δεν θα κατορθώσει να φτάσει ούτε στο φθινόπωρο του 2018.

Το ερώτημα που προκύπτει αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία είναι αν θα πιάσει η όχι αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία. Διότι διαφορετικά θα χρειαστεί να προστρέξει σε κυβερνητικές συμμαχίες. Βεβαίως σε μία τέτοια περίπτωση η ΝΔ θα πρέπει να διερευνήσει προς τα που θα στραφεί για κυβερνητική συμμαχία. Όμως τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη που βλέπει το τελευταίο διάστημα να ανεβαίνουν να ποσοστά της, όσο και άλλα μικρά κόμματα, θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν την καθιέρωση της απλής αναλογικής από τις αμέσως επόμενες εκλογές, μετά από αυτές που θα εχουν γίνει. Κι έτσι με τα ποσοστά που θα πάρουν να γίνουν ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων καθώς τα δύο μεγάλα κόμματα λόγω συστήματος θα έχουν πιάσει μικρότερα ποσοστά και έδρες.