Οι 4 λόγοι της μαζικής προσέλευσης στις εκλογές της ΝΔ

Τα αποτελέσματα του α΄γύρου των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας πολλοί τα περίμεναν, με ίσως μόνο αναπάντεχο γεγονός τον εξοβελισμό από τον β΄γύρο του Απόστολου Τζιτζικώστα. Αντιθέτως μετά τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν σε τεχνικό επίπεδο που ανάγκασαν το κόμμα να αναβάλει τον χρόνο τον εκλογών, έκπληξη αποτέλεσε η μαζικότητα της προσέλευσης ψηφοφόρων, δεδομένου μάλιστα ότι όλοι περίμεναν ότι η απογοήτευση από την ανικανότητα του κόμματος να κάνει εκλογές στην ώρα τους, θα αποθάρρυνε και όσους είχαν στην αρχή διάθεση να πάνε να ψηφίσουν.

Συνέβη το αντίθετο. Οι ψηφίσαντες έφθασαν τις 400.000, αριθμός πολύ μεγάλος σε σχέση και με τις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές, δεδομένου ότι ο αριθμός των 800.000 ψηφοφόρων που είχε αναγγελθεί τότε, δεν επιβεβαιωνόταν από τις εισπράξεις που θα έπρεπε να είχαν συγκεντρωθεί, από το τίμημα συμμετοχής όσων είχαν πάει τότε να ψηφίσουν.

Που οφείλεται η μαζικότητα της προσέλευσης των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων;
Έγκυροι δημοσκόποι που δεν έπεσαν βέβαια στην παγίδα της πραγματοποίησης γκάλλοπ πάνω σε ένα απροσδιόριστο εκλογικό σώμα αλλά παρακολουθπούν εκ του σύνεγγυς τα διαδραματιζόμενα στην Ν.Δ. και με τους οποίους επεκοινώνησαν τα «Π», αποδίδουν την αντίδραση των γαλάζιων ψηφοφόρων στους εξής 4 λόγους:

Πρώτον, αντέδρασαν στην ταπείνωση που υπέστη το κόμμα τους μετά το εκλογικό φιάσκο της 20ης Νοεμβρίου καθώς είχε δοθεί η δυνατότητα στους αντιπάλους της ΝΔ να λοιδορήσουν ένα ιστορικό κόμμα.

Δεύτερον, η μαζική προσέλευση ήταν μία αντανακλαστική αντίδραση ψηφοφόρων που ενώ δεν ανήκουν στην Αριστερά, εν τούτοις σε μία τουλάχιστον εκλογική αναμέτρηση είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, επίσης από αντίδραση στην πολιτική που ως κυβέρνηση είχε ακολουθήσει η ΝΔ επί Αντώνη Σαμαρά. Και βεβαίως για την όσμωση αυτή με τον ΠΑΣΟΚ, το οποίο οι νεοδημοκρπάτες ψηφοφόροι θεωρούν ως την διαχρονική αιτία για την σταδιακή διάλυση της ελληνικής οικονομίας και βασικών δομών του κράτους, μέσω λαϊκισμού. Με την μαζική τους προσέλευση στέλνουν –όσοι είχαν φύγει από τις τάξεις της ΝΔ προσωρινά- και ένα μήνυμα επανασυσπείρωσης, προς τον Αλέξη Τσίπρα. Ειδικώς μάλιστα όταν βλέπουν ότι διαψεύσθηκαν στις προσδοκίες τους επειδή τους εξαπάτησε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο επικεφαλής του.

Ιστορική αντοχή
Τρίτον, η όποια συσπείρωση του αποκαλούμενου συντηρητικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, μέσω της προθυμίας του να μετάσχει στη κορυφαία εσωκομματική διαδικασία, είχε σκοπό να καταδείξει ότι η Νέα Δημοκρατία παραμένει ζωντανή, παρά τις εκλογικές ήττες που έχει υποστεί και συνιστά μία διαρκή εναλλακτική λύση για την διακυβέρνηση της χώρας.

Τέταρτον, με την μαζική προσέλευση επιχειρείται να σταλεί από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του κόμματος το μηνυμα ότι σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα τα οποία υπέστησαν μία άνευ προηγοιυμένου φθορά, όπως λ.χ. το ΠΑΣΟΚ ή η ΔΗΜΑΡ που εξαφανίστηκε, η Νέα Δημοκρατία είναι ένα ιστορικό κόμμα με μεγάλες αντοχές και σταθερή διείσδυση στην κοινωνία καθώς και ότι ο πολιτικός ρόλος που της αναλογεί θα είναι πάντοτε πρωταγωνιστικός.

Ο β΄γύρος
Το ερώτημα τώρα που κυριαρχεί είναι τι θα γίνει στον δεύτερο γύρο και αν, ανεξαρτήτως του ποιος τελικώς θα επικρατήσει, οι συσπειρώσεις που θα επιχειρήσουν να κάνουν υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου, του κ. Μεϊμαράκη ή του κ. Μητσοτάκη αντιστοίχως, οι αποτυχόντες άλλοι δύο υποψήφιοι, θα δημιουργήσουν εσωκομματικά ρήγματα που δυνητικά θα ήταν πιθανό να οδηγήσουν και σε διασπάσεις.

Αν η διαφορά μεταξύ του κ. Μειμαρακη και του κ. Μητσοτάκη θα ήταν περί τις 20 μονάδες, όπως αρχικώς προέκυπτε από τα πρώτα αποτελέσματα, κορυφαία στελέχη της ΝΔ αλλά και έμπειροι σε τέτοιες διαδικασίες δημοσκόποι, εκτιμούσαν ότι τότε δεν θα έπρεπε να διεξαχθεί και δευτερος γύρος και ότι θα έπρεπε να αποσυρθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σε μία τέτοια περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης θα πιστωνόταν ότι τήρησε μία υπεύθυνη στάση, με γνωμονα την ενότητα του κόμματος, δεδομένου μάλιστα ότι έχει όλο το πολιτικό μέλλον μπροστά του.

Τώρα φαίνεται ότι επικρατούν άλλες συνθήκες, παρά την καθαρή νίκη Μεϊμαράκη και η όποια διατήρηση της ενότητας του κόμματος θα είναι εύθραυστη. Λ.χ. ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει ήδη δηλώσει ότι θα τεθεί στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σημασία βεβαίως έχει αν αυτοί που τον ψήφισαν επειδή προτίμησαν τον βροντώδη δυναμισμό του βλέπουν τα ίδια χαρακτηριστικά και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, οπότε ανακύπτει το ερώτημα γιατί δεν τον ψήφισαν εξ αρχής...

Η στάση Τζιτζικώστα
Από την άλλη πλευρά, στενός συνεργάτης του Απόστολου Τζιτζικώστα ανέφερε σε πρόσωπο-πηγή των «Παραπολιτικών» ότι ο Κεντρικός Περιφερειάρχης είναι ενοχλημένος σφόδρα με τον Κώστα Καραμανλή και το περιβάλλον του, λόγω της διαρροής της βούλησης του πρώην πρωθυπουργού να στηριχθεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Και υπ’ αυτήν την έννοια πολλοί θεωρούν, χωρίς να είναι απολύτως βέβαιο, ότι η πλευρά του Κεντρικού Περιφερειάρχη μπορεί να μη στηρίξει τον Βαγγέλης Μεϊμαράκη, ειδικώς μάλιστα αν ο Απόστολος Τζιτζικώστας δώσει το μήνυμα σε όσους τον ψήφισαν να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Μία άλλη εκτίμηση αναφέρει ότι ούτως ή άλλως οι ψηφίσαντες τον Κεντρικό περιφερειάρχη είναι στη βάση τους «καραμανλικοί» και επομένως θα στραφούν προς τον Βαγγέλη Μείμαράκη, ενώ και αρκετοί από τους ψηφοφόρους του Τζιτζικώστα είναι συνταξιούχοι δημοσίων Οργανισμών –όπως λ.χ. της ΔΕΗ- που διάκεινται εχθρικά απέναντι στην οικογένεια Μητσοτάκη.

Το γεγονός πάντως ότι, όταν γράφονταν οι γραμμές αυτές, ο κ. Τζιτζικώστας δεν είχε αποφασίσει την στάση του για τον δεύτερο γύρο, προέκυπτε και από συνομιλία που είχαν τα «Π» με άλλον πολύ στενό συνεργάτη του, σύμφωνα με τον οποίον ο Κεντρικός Περιφρειάρχης δεν είχε ακόμη καταλήξει υπέρ ποίου θα κατεύθυνε τους ψηφοφόρους του.

Από την πλευρά πάντως του κ. Μητσοτάκη εκφράζονταν κάποιες απορίες για την καθυστέρηση στην ανακοίνωση των επισήμων αποτελεσμάτων, θεωρώντας ενδεχομένως σκόπιμη την καθυστέρηση αυτή, χωρίς να προσδιορίζονται και νοι λόγοι, αλλά απλώς να αιωρούνται ερωτηματικά.

Πάντως όπως ανέφεραν στελέχη της καραμανλικής πτερυγας, στην περίπτωση που εκλεγεί στον β΄γύρο ο κ. Μητσοτάκης θα επιβεβαιωνόταν, όπως υποστήριζαν, σε πρώτη φάση, η εξ αρχής πρόθεση του, να περιέλθει το κόμμα στα χέρια της οικογένειας, ως μία «εκδίκηση» με καθυστέρηση, για την αποτυχία της κ., Μπακογιάννη το 2009. Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι δεν θα ήταν σίγουρο κατά πόσο θα εξασφαλιζόταν η περίφημη ενότητα του κόμματος καθώς επιμένουν ότι ιδεολογικώς τουλάχιστον το κόμμα θα έφευγε από τις αρχές της λαϊκής δεξιάς με το κοινωνικό πρόσωπο, διολισθένοντας ακόμη και σε νεοφιλελεύθερες αρχές. Με τις οποίες μεγάλος αριθμός στελεχών της καραμανλικής πτέρυγας είναι αντίθετος...