του Ηλία Σιδέρη
Το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και εν τέλει το επίπεδο της δημοκρατίας μας, αντικατοπτρίζει πλήρως το επίπεδο των ανθρώπων που τη συγκροτούν. Και δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες. Μέσα σε μια δεκαετία περάσαμε από την δήθεν “ισχυρή Ελλάδα” στην ψωροκώσταινα, και αντί αυτές οι συνθήκες να μας ωριμάσουν ως κοινωνία, μας έκαναν μαλθακότερους: αντί να ενημερωνόμαστε κάθε μέρα για τα τεκταινόμενα, για την πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, ασχολούμαστε με -ούτε καν- μικροπολιτικές αηδίες.
Ενόψει του διαλόγου για τη συνταγματική αναθεώρηση είναι ευκαιρία, πολίτες και πολιτικοί, διοικητές και διοικούμενοι να καταθέσουμε τις προτάσεις για το μέλλον της πατρίδας μας. Το Σύνταγμα, δεν είναι μια απλή λέξη ούτε μια πλατεία της Αθήνας, αλλά ο καταστατικός χάρτης, που θα καθορίσει τις ζωές των Ελλήνων για τα χρόνια που έρχονται. Σκέψεις και προτάσεις προς προβληματισμό ακολουθούν.
Διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας
Αν και υπάρχει η γενική άποψη, ότι η μια εξουσία ελέγχει την άλλη, αυτό σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Καμία Κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει κυβερνήσει με “ψήφο ανοχής”, χωρίς να έχει δηλαδή την πλειοψηφία της Βουλής. Ό,τι νομοσχέδιο και εάν θέλει η εκάστοτε Κυβέρνηση, το φέρνει προς ψήφιση στην Βουλή και αυτό ψηφίζεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα μνημόνια ψηφίστηκαν. Διάφοροι νόμοι που -δήθεν- αντίκεινται στην ιδεολογική προέλευση των κομμάτων, ψηφίζονται, με τους βουλευτές να μην παράγουν πράγματι νομοθετικό έργο, αλλά να επικυρώνουν την νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Πρέπει το σύστημα διακυβέρνησης να “αμερικανοποιηθεί” χωρίς απαραίτητα να περάσουμε σε Προεδρική Δημοκρατία.
Διαχωρισμός Βουλευτών – Υπουργών
Σε συνέχεια της ανωτέρω σκέψης, μου φαίνεται αδιανόητο, ενώ ευθαρσώς διατεινόμεθα ότι η νομοθετική εξουσία ελέγχει την εκτελεστική, οι βουλευτές – νομοθέτες, να είναι ταυτοχρόνως και υπουργοί – εκτελεστές του έργου. Όταν σε όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης ο ελεγχόμενος διαφέρει από τον ελεγκτή, πως γίνεται στα ανώτατα κλιμάκια του κράτους, αυτό να συμπίπτει; Είναι απλά κωμικό.
Ανάκληση βουλευτή / εκλέκτορα κυβέρνησης
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, θα μπορούσαμε, μάλιστα, να προχωρήσουμε και σε διαχωρισμό της έννοιας του εκλέτορα της κεντρικής εκτελεστικής εξούσιας (κυβέρνησης) με την έννοια του βουλευτή. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να εισαχθεί ο θεσμός της ανάκλησης της ψήφου μας. Συγκεκριμένα αυτό μπορεί να γίνει, όταν μια μεγάλη πλειοψηφία του λαού ζητήσει την ανάκληση ενός βουλευτή υπό συγκεκριμένες διαδικασίες, ο οποίος είναι ψεύτης, κλέφτης, άλλα είπε και άλλα έκανε, ή πολύ απλά δεν τους κάνει.
Αν τύχει και διαβάσει κανείς για την Γαλλική Επανάσταση, θα του κάνει εντύπωση, ότι οι επαναστάτες Γάλλοι ονόμασαν τους εκπροσώπους τους στην κυβέρνηση, πληρεξουσίους. Οι βουλευτές δηλαδή με την ψήφο, λαμβάνουν πληρεξούσιο να ενεργούν αντ΄ ημών για να παράγουν νόμους. Δίνεις σε κάποιον λευκή εντολή να παράγει νόμους για σένα. Την επόμενη φορά που θα ψηφίσεις κάποιον, διερωτήσου: Θα του έδινες πληρεξούσιο να διαχειριστεί την περιουσία σου για εσένα χωρίς να σε ρωτήσει ΠΟΤΕ το οτιδήποτε, γνωρίζοντας ότι θα εξυπηρετήσει πλήρως τα συμφέροντα σου και θα ενεργήσει ΜΟΝΟ προς το συμφέρον σου; Αν η απάντηση είναι όχι και δεν τον έχεις ικανό να διαχειστεί ούτε περίπτερο, τότε πως του δίνεις ψήφο και δικαιώμα να διαχειριστεί τις ζωές μας; Σε κάθε περίπτωση, πως γίνεται να μην μπορείς να ανακαλέσεις αυτή την εντολή σου;
Εν τέλει, πρέπει όλοι μας να είμαστε σε εγρήγορση, τα κοινά πρέπει να μας αφορόυν όλους και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι ιδιωτικές μας υποθέσεις. Μην ξεχνάς ότι οι αρχαίοι Έλληνες, για όσους δεν ασχολούνταν με τα της πόλεως, τους αποκαλούσαν ιδιώτες, και είναι βέβαιο ότι κάτι παραπάνω θα ήξεραν. #Dont_be_idiot.
