Με αφορμή τα τεράστια προβλήματα της Ντόϋτσε Μπανκ, την εξ ίσου τεράστια έκθεσή της σε ομόλογα-φούσκες και παράγωγα υψηλού ρίσκου που είναι πολλαπλάσια ακόμη και του ΑΕΠ της Γερμανίας, είναι επίκαιρο ένα άρθρο το οποίο είχε γραφεί στην Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν πριν από δυόμισυ χρόνια και που αποκαλύπτει πως θα καταστραφεί η Ευρώπη από τις γερμανικές οικονομικές απάτες στον τραπεζικό κλάδο. Έλεγε το άρθρο:
«Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα βρίσκεται ένα από τα πλέον αποδυναμωμένα χρηματοπιστωτικά συστήματα με παράδοση κακοδιαχείρισης, διαφθοράς και πολιτικής διαπλοκής που έχει κοστίσει στους φορολογούμενους δισεκατομμύρια δολάρια;
Ούτε στην Ιταλία ούτε στην Ισπανία ούτε στην Ελλάδα, αλλά στη Γερμανία. Ενώ η οικονομία της παρουσιάζεται συχνά ως παράδειγμα προς μίμηση, οι τράπεζές της είναι μεταξύ των πιο προβληματικών της Ευρώπης. Χρειάστηκαν πακέτα διάσωσης πολύ μεγαλύτερα από των αμερικανικών τραπεζών και πολλές αγωνίζονται ακόμη να ανακάμψουν. Παραδόξως, όμως, δεν τίθεται θέμα θεμελιώδους αλλαγής στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα. Αντιθέτως, οι οικονομικοί εγκέφαλοι της Ευρώπης επικρίνουν τη Γερμανία ότι καθυστερεί την τραπεζική ένωση. Διαβλέπουν τον κίνδυνο να αποδυναμώσει το Βερολίνο μια πρωτοβουλία κρίσιμη για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομία της Ευρωζώνης, προκειμένου να αποτρέψει τον σχολαστικό έλεγχο των τραπεζών του.
«Η Γερμανία έχει πληγεί βαρύτατα από τη χρηματοπιστωτική κρίση», σχολιάζει ο Γεργκ Ρόχολ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Σχολής Διαχείρισης και Τεχνολογίας του Βερολίνου. Προσθέτει, όμως, πως δεν διεξάγεται δημόσιος διάλογος για το μέλλον του τραπεζικού της τομέα. Οι γερμανικές τράπεζες επένδυσαν σε ό,τι τοξικό στοιχείο βρέθηκε μπροστά τους, από επισφαλή στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ έως ελληνικά ομόλογα. «Δεν μπορούν να υπερηφανευθούν οι Γερμανοί ότι επέδειξαν σύνεση», σχολιάζει ο Σβεν Γκίγκολντ, Γερμανός ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Από το 2008 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012 έχουν διατεθεί περίπου 646 δισ. ευρώ για τη διάσωση των γερμανικών τραπεζών, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είναι το δεύτερο σε μέγεθος πακέτο διάσωσης στην Ευρώπη μετά το αντίστοιχο της Βρετανίας και υπερβαίνει τα 700 δισ. δολάρια του προγράμματος TARP για τις τράπεζες των ΗΠΑ, από τα οποία έχουν δαπανηθεί 428 δισ. δολάρια.
Οι τράπεζες των γερμανικών κρατιδίων, γνωστές ως landesbanks, έχουν παράδοση διαφθοράς και κακοδιαχείρισης. Μία εξ αυτών, η Bayern LB, την οποία ελέγχουν οι αρχές της Βαυαρίας και τα ταμιευτήρια της κοινότητας, έχει ζητήσει πακέτο διάσωσης ύψους 10 δισ. ευρώ που θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους. Πολλά από τα στελέχη της έχουν κληθεί και ανακρίνονται ως ύποπτοι συναλλαγών με εσωτερική πληροφόρηση. Εξι πρώην στελέχη της τράπεζας HSH Nordbank του Αμβούργου δικάζονται με την κατηγορία της απάτης και της απόκρυψης της πραγματικής οικονομικής κατάστασης της τράπεζας. Πρόσφατο παράδειγμα διαφθοράς στον τραπεζικό τομέα αποτελεί και η κατηγορία κατά του Μπέρνι Εκλεστον, διευθύνοντος συμβούλου της Φόρμουλα 1, για δωροδοκία ύψους 44 εκατ. δολαρίων, που κατεβλήθησαν σε υψηλόβαθμο στέλεχος της Bayern LB το 2006. Ο κ. Εκλεστον κατηγορείται ότι κατέβαλε αυτό το ποσό για να διασφαλίσει ότι η τράπεζα θα επιλέξει τον αγοραστή της προτίμησής του στην πώληση του μεριδίου της στη Φόρμουλα 1. Δεν υπάρχει, όμως, διάθεση για αλλαγή εξαιτίας της εκτεταμένης διαπλοκής ανάμεσα στο τραπεζικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Τόσο οι τράπεζες των κρατιδίων όσο και τα 400 sparkassen, τα τοπικά ταμιευτήρια, ελέγχονται από το κράτος και τους πολιτικούς. Περίπου το 45% του γερμανικού τραπεζικού συστήματος βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης, χωρίς να υπολογίζεται το 25% που ελέγχει το κράτος στην Commerzbank, την οποία πήρε υπό τον έλεγχό του με τη διάσωσή της. Σύμφωνα με τον κ. Γκίγκολντ εμπλέκονται όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας, από το φίλα προσκείμενο στους επιχειρηματίες κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών έως το κόμμα της Αριστεράς. Ο κ. Γκίγκολντ, αρμόδιος τραπεζικών θεμάτων για το Κόμμα των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν εξαιρεί ούτε το κόμμα του.
Αλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί κατηγορούν τη Γερμανία ότι προβάλλει εμπόδια στην ανάληψη της τραπεζικής εποπτείας από την ΕΚΤ, επειδή θέλει να αποτρέψει τον έλεγχο των δικών της τραπεζών. Υποτίθεται πως η ΕΚΤ θα αναλάβει το καθήκον αυτό το επόμενο έτος στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης, αλλά εκκρεμεί ακόμη η έγκριση του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η Γερμανία ισχυρίζεται πως θέλει απλώς να διασφαλίσει ότι η μεταρρύθμιση θα γίνει σωστά. «Είναι το μεγαλύτερο βήμα μετά την εισαγωγή του ευρώ», τονίζει ο Αντρέας Ντόμπρετ, μέλος του Δ.Σ. της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, και προσθέτει πως η Γερμανία «θέλει να περιχαρακώσει πλήρως το σύστημα, όχι να το καθυστερήσει ή να το εκτρέψει».
Σύμφωνα με την Bundesbank, οι μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες δανείζονται κατά μέσον όρο 50 ευρώ για κάθε δικό τους ευρώ, ποσοστό δανεισμού επικίνδυνα υψηλό. Σε αντίθεση, όμως, με τις τράπεζες άλλων χωρών, όπως της Ισπανίας και της Ιταλίας, έχουν στηριχθεί από την ισχύ της γερμανικής οικονομίας.....»
