Η ανάπτυξη ούτε παραγγέλλεται, ούτε διατάσσεται, τόνισε ο πρώην διοικητής της ΤτΕ, Γιώργος Προβόπουλος μέσω της ομιλίας του στην παρουσίαση του βιβλίου των Αντώνη Ζαΐρη και Γιώργου Σταμάτη «Ποια ανάπτυξη;».
Όπως ανέφερε, «η επίτευξη μιας ισχυρής και διατηρήσιμης ανάπτυξης είναι ο μόνος τρόπος για να υπερβεί οριστικά την κρίση η Ελλάδα».
Μεταξύ άλλων τόνισε πως η ανάπτυξη είναι ένα προϊόν ενός θετικού περιβάλλοντος, που ευνοεί την αποταμίευση, την επένδυση και την επιχειρηματικότητα. Συνεπώς για να σκιαγραφήσουμε τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης στην Ελλάδα σήμερα, πιστεύω ότι πρέπει να προσεγγίσουμε ορισμένες κρίσιμες όψεις του προβλήματος.
Πρώτον, τις δυνατότητες που έχει σήμερα η εγχώρια ζήτηση να στηρίξει ταχείς ρυθμούς ανόδου του ΑΕΠ. Υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι λάθος να θεωρούμε ότι μπορεί να πετύχουμε ανάπτυξη αυξάνοντας τις δαπάνες ενός υπερχρεωμένου και αναποτελεσματικού Δημοσίου. Δεν είναι εξάλλου και εφικτό, όταν έχουμε συμφωνήσει στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Επιπρόσθετα, η ιδιωτική κατανάλωση ως ποσοστό του ΑΕΠ κινείται σε υψηλά επίπεδα σε σύγκριση με τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο, άρα δεν μπορεί αυτή να παίξει ρόλο μοχλού. Κατά συνέπεια, η οικονομία πρέπει να στραφεί στην προσέλκυση επενδύσεων και στις εξαγωγές, πρόσθεσε ο κ. Προβόπουλος.
Δεύτερον, η σημερινή διάρθρωση της οικονομίας δεν ευνοεί αυτήν την, επιτακτικά αναγκαία, εξωστρέφεια. Αυτή είναι μια βασική αδυναμία που πρέπει να υπερβούμε. Ο εσωστρεφής χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας είναι αποτέλεσμα ενός στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης που οδήγησε στην υπερτροφική ανάπτυξη του τομέα των μη διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών. Γι’ αυτό και συναντώνται μεγάλες δυσκολίες στην ταχεία επέκταση των εξαγωγών, που θα μπορούσε να περιορίσει την ύφεση.
Βασικό συμπέρασμα από τις σύντομες αυτές παρατηρήσεις είναι ότι ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν πραγματοποιηθούν εκτεταμένες αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις, που θα ενθαρρύνουν την κατεύθυνση επενδυτικών πόρων στον τομέα της οικονομίας που παράγει με ανταγωνιστικό τρόπο διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες.
Ο μετασχηματισμός αυτός δεν είναι ούτε απλός ούτε εύκολος, καθώς συνεπάγεται μεγάλες αλλαγές σε νοοτροπίες, θεσμούς και πολιτικές. Πιστεύω όμως ότι είναι απολύτως αναγκαίος και βεβαίως εφικτός. Ο αναπροσανατολισμός αυτός παρεμποδίστηκε μέχρι σήμερα κυρίως από την απουσία πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, τις μειωμένες δυνατότητες χρηματοδότησης, λόγω των δυσχερειών που αντιμετώπισε ο τραπεζικός τομέας, και τις αλλεπάλληλες μεταβολές του φορολογικού πλαισίου, που σταθερά οδηγεί σε υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
Ο κίνδυνος Grexit, αν και έχει υποχωρήσει, δεν έχει εξαλειφθεί. Όλα αυτά οδηγούν σε ένα ρευστό και μη προβλέψιμο περιβάλλον υπονομεύοντας καίρια την προοπτική ανάπτυξης.
