Τη διαμόρφωση των τελικών (;) διατάξεων, που θα ενεργοποιήσουν τον περιβόητο «Ηρακλή» περιμένουν στη Φρανκφούρτη, η οποία θα πρέπει να γνωμοδοτήσει πριν φτάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή.
«Κανονικά θα πρέπει να πάει για γνώμη» αναφέρουν πηγές κοντά στη διαδικασία, ενώ κοινοποίηση των διατάξεων θα πρέπει να αναμένεται και προς την Κομισιόν, η οποία ενέκρινε, μεν, το μοντέλο που υπέβαλε η ελληνική πλευρά, ωστόσο, όπως λένε όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, «οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά».
Στο οικονομικό επιτελείο ούτως ή άλλως είχαν κατά νου ότι θα πρέπει να ενημερωθούν ΕΚΤ- Κομισιόν, έτσι ώστε να μην προκύψουν εκπλήξεις, αν και όσοι τεχνοκράτες από την ελληνική πλευρά ασχολούνται με το νομοσχέδιο γνωρίζουν ποιες είναι οι… κακοτοπιές που πρέπει να αποφύγουν. Σαφές είναι, πάντως, ότι από τις 10 του προηγούμενου μήνα ως τώρα, το βάρος έχει πέσει στο να «κουμπώσουν» οι βασικές αρχές του σχεδίου, όπως το ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των τραπεζών, οι οποίες ούτως ή άλλως είναι αυτές που καλούνται να το χρησιμοποιήσουν.
Βασικό στοιχείο του «Ηρακλή» είναι ότι για να ενεργοποιούνται οι κρατικές εγγυήσεις, συνολικού ύψους 9 δις ευρώ, στα ομόλογα υψηλής εξασφάλισης (senior bonds), θα πρέπει να πωλούνται το 50% + 1 των χαμηλότερης διαβάθμισης κι αυτό εκ των πραγμάτων- όπως έγραψε το economistas από τις 4 Νοεμβρίου- υποχρέωσε τις τράπεζες να «φρενάρουν» τα δικά τους σχέδια τιτλοποιήσεων. Αυτό που σημειώνουν αρμόδιες πηγές είναι ότι η αυλαία για τον «Ηρακλή» αναμένεται να σηκωθεί στις αρχές του 2020, ξεκινώντας την τιτάνεια προσπάθεια για μείωση των «κόκκινων» δανείων σε μονοψήφιο ποσοστό, δηλαδή κάτω από τα 20 δισ ευρώ, από το σχεδόν 40% που είναι σήμερα.
Κι ενώ οι τράπεζες «τρέχουν» για τα «κόκκινα» δάνεια, με τον πρόσθετο πονοκέφαλο των stress tests, έρευνα του ΙΟΒΕ αποκάλυψε ότι καταθέσεις περίπου 31 δις ευρώ παραμένουν όχι απλώς εκτός τραπεζικού συστήματος, αλλά εκτός Ελλάδας, όταν προ κρίσης υπολογίζονταν σε περίπου 18 δις ευρώ!
Τα στοιχεία αυτά δημοσιοποιήθηκαν με φόντο τη μελέτη για την ενίσχυση της αποταμίευσης μέσω κεφαλαιαγοράς, σε μια συγκυρία όπου η οικονομία αναζητά τρόπους να κλείσει την «τρύπα» που άφησε πίσω της η κρίση. Το 2018, οι επενδύσεις σε σχηματισμό πάγιου κεφαλαίου στην Ελλάδα υποχώρησαν σε μόλις 11,1% του ΑΕΠ, από 21%-26% πριν το 2009 και έναντι 21,0% κατά μέσο όρο στην Ευρωζώνη. Για την κάλυψη του επενδυτικού «κενού» που έχει η χώρα, το οποίο εκτιμάται κατά μ.ό. σε 2,6% του ετήσιου ΑΕΠ (σωρευτικά περί τα 94 δισεκ. ευρώ) για την περίοδο 2000-2018, αναγκαία είναι η πληρέστερη επιστράτευση των εγχώριων αποταμιευτικών πόρων. Όπως σημειώνει, δε, η μελέτη, σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης των επενδύσεων πρέπει να προέλθει από εγχώριες αποταμιεύσεις, αλλιώς επιβαρύνεται το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
