του Νίκου Σίμου
Ερωτηματικά προκαλεί η στάση και οι στόχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όσον αφορά στην Ελλάδα καθώς, όπως αποκάλυψε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ.Χουλιαράκης, κατά την συζήτηση του Προύπολογισμού στη Βουλή, το Ταμείο ζητεί προκαταβολικώς μέτρα 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2019, προκειμένου να συμμετασχει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τον ρόλο του Ταμείου δεν προκύπτει μόνο από την υπενθύμιση Χουλιαράκη ότι το ΔΝΤ ότι το 2015 είχε αποτύχει στις προβλέψεις του. Υπάρχει μία συνεχής τα τελευταία χρόνια αποτυχία του Ταμείου στον ρόλο που καλείται να διαδραματίσει, όπως προκύπτει από σειρά Εκθέσεων αξιολόγησής του απο Ανεξάρτητο Οργανισμό, ο οποίος θεωρεί αναξιόπιστο το ΔΝΤ!! Γεννάται επίσης το ερώτημα αν το ΔΝΤ έχει εξελιχθεί σε όργανο του Σόϊμπλε, δεδομένου ότι όσα ζητεί δεν ταυτίζονται απλώς με τις απαιτήσεις του Βερολίνου, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες εκ Γερμανίας και των οποίων είναι κοινωνοί υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί παράγοντες στη χώρα μας, για την υπόθεση της Ελλάδας συνεννοούνται μόνοι τους, παρακάμπτοντας τις όποιες διαδικασίες του Ταμείου, οι Σόϊμπλε και Τόμσεν!
Πράγματι είναι συνταρακτικά τα συμπεράσματα πολύ πρόσφατης Έκθεσης του Ανεξαρτήτου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ (ΙΕΟ) το οποίο καταγγέλει το Ταμείο για τον τρόπο που χειρίζεται όχι μόνο την υπόθεση της Ελλάδας, όπου συμμετέχει ως δανειστής, αλλά γενικώς την κρίση στην ευρωζώνη.
Σημειώνεται ότι το Γραφείο αυτό μολονότι λειτουργεί στο πλαίσιο της οργάνωσης του ΔΝΤ, εν τούτοις είναι ανεξάρτητο. Στην Εκθεση του Γραφείου –που δεν είναι η πρώτη φορά, όπως θα δούμε πιο κάτω που αξιολογεί ως ...αναξιόπιστο το Ταμείο(!)- επισημαίνεται ότι όταν το ΔΝΤ αποφάσισε να διασώσει την Ελλάδα το 2010 με το πρώτο σχέδιο παρέβη ενσυνείδητα έναν από τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του. Δηλαδή ότι δεν υπάρχει περίπτωση εκ προοιμίου απομείωσης του χρέους ενός κράτους και παρά το γεγονός ότι στην περίπτωση της Ελλάδας υπήρχαν εύλογα, από τότε, ερωτηματικά, για τη δυνατότητα συντήρησης της αποπληρωμής του χρέους αυτού (ΣΣ ή όπως λανθασμένα συνηθίζεται να λέγεται «βιωσιμότητας» του χρέους).
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι το συγκεκριμένο Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης που λειτουργεί, όπως προαναφέρθηκε, στους κόλπους του ΔΝΤ, σε προηγούμενη Έκθεσή του είχε και τότε καταγγείλει το Ταμείο για αποτυχία επιτήρησης της διεθνοιύς Οικονομίας μεταξύ των ετών 2004 και 2007 και πρόβλεψης της συστημικής κρίσης που επήλθε, με αποτελεσματικό τρόπο. Την εγκυρότητα της Έκθεσης εκείνης είχε επιβεβαιώσει και ο Στρός Καν (τότε διευθυντής του Ταμείου) ομολογώντας την αποτυχία του ΔΝΤ. Επίσης ότι και οι συστάσεις του για την καταπολέμηση της κρίσης ουσιαστικώς όξυναν την κατάσταση στη ζώνη του ευρώ!
Πίεση για αισιόδοξες προβλέψεις
Στην Έκθεση παρατηρείται ειδικότερα ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε για τον μετριασμό του χρέους απείχε πολύ από τις συνήθεις διαβουλεύσεις του ΔΝΤ καθώς οι σχετικές αποφάσεις για τέτοιας σημασίας ζητήματα είναι αντικείμενο επισταμένης και λεπτομερειακής εξέτασης.
Τούτων δοθέντων γεννάται εύλογα το ερώτημα ποιος είναι τελικώς ο ρόλος του ΔΝΤ στην ελληνική υπόθεση και σε τι αποβλέπει. Πολύ περισσότερο καθώς ο ΙΕΟ παρατηρεί στην Έκθεσή του ότι η λειτουργία των Θεσμών, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ, άσκησε ουσιαστικώς μία πολιτική πίεση επί των τεχνικών κλιμακίων, που έκαναν εξαιρετικά αισισόδοξες προβολές ανάπτυξης για την Ελλάδα, την στιγμή που η λιτότητα που επέβαλαν δεν επέτρεψε ποτέ στην Ελλάδα να βγει από την ύφεση. Αντιθέτως μάλιστα την έχει ρίξει σε ακόμη βαθύτερη.
Ακόμη η Έκθεση του ΙΕΟ διαπιστώνει αδυναμίες στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στους κόλπους του Ταμείου, αδυναμίες που τροφοδοτούν την άποψη ότι το ΔΝΤ εφαρμόζει ένα ειδικό τρόπο αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων της Ευρώπης.
Επιταχύνει τη διαλύση της ΕΕ
Η εμπλοκή στην υπόθεση της Ελλάδας του Ταμείου, παρατηρεί η Έκθεση, αποκάλυπτε μία πολύ μεγάλη αλλαγή εκ μέρους του ΔΝΤ, το οποίο ουδέποτε είχε διασώσει μία προηγμένη χώρα, πολύ περισσότερο μία χώρα που είναι μέλος μιας νομισματικής ένωσης όπως είναι η ευρωζώνη.
Το Ανεξάρτητο Γραφείο καταλήγει με την εξής παρατήρηση: Ότι είτε το ΔΝΤ αποκαθιστά ένα μίνιμουμ νομιμότητάς του, παραδεχόμενο τα λάθη του και διαχωρίσοντας την θέση του από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης και στην υπόθεση της Ελλάδος αλλά και γενικώς στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης της ευωζώνης. Ή δεν κάνει τίποτε, δεκαπλασιάζοντας την δυσαρέσκεια των ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην ίδια την Ευρωπαίκή Ένωση, επιταχύνοντας έτσι την διάλυσή της!!
Υπενθυμίζουμε ακόμη ότι εκτός από την προαναφερθείσα, εμβόλιμα, Έκθεση με την οποία το Ανεξάρτητο Γραφείο κατηγορούσε το ΔΝΤ για ανικανότητα πρόβλεψης της συστημικής κρίσης, μία άλλη Έκθεση που είχε εκπονηθεί από τον ΙΟΕ λίγο καιρό αργότερα, επεσήμαινε ότι το ΔΝΤ συγκροτείται από ένα αποτυχημένο σύστημα οικονομικών αναλυτών και εμπειρογνωμόνων!!
Η κριτική του Γραφείου αφορούσε σε δύο σημεία: στις συμβουλές που έδωσαν οι οικονομολόγοι του Ταμείου και στην ποιότητα των προγραμμάτων βοήθειας. «Σε ό,τι αφορά τα προγράμματα βοήθειας, βοήθησαν μεν να αποτραπεί η οικονομική κατάρρευση των χωρών σε κρίση, αλλά είναι αμφίβολο αν συνέβαλαν στην μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση της οικονομικής τους κατάστασης». Ως παράδειγμα οι εμπειρογνώμονες του ΙΟΕ ανέφεραν τη Λευκορωσία, η οποία χαλάρωσε τους δημοσιονομικούς όρους πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα. Αλλά ότι και στην Ουγγαρία, οι όποιες επιτυχίες που καταγράφηκαν, αναστράφηκαν με τη λήξη του προγράμματος.
