H χθεσινή εκλογική αναμέτρηση στη Γερμανία εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε ψήφο διαμαρτυρίας κατά της Άνγκελα Μέρκελ.
Η αποστροφή προς το πρόσωπο της καγκελαρίου από μερίδα των ψηφοφόρων ήταν τόσο έντονη, που δεν δίστασαν πολλοί από αυτούς να βάλουν με την ψήφο τους στην Μπούντεσταγκ ένα ακροδεξιό κόμμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 1 εκατομμύριο Γερμανοί, που είχαν ψηφίσει Χριστιανοδημοκράτες το 2013, αυτή τη φορά στράφηκαν στο ξενοφοβικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία».
Τα πράγματα διαγράφονται σκούρα για την αποδυναμωμένη καγκελάριο και το κόμμα της. Ακριβώς επειδή η στοχοποιημένη κατά της Μέρκελ προεκλογική εκστρατεία προσέλκυσε τόσες ψήφους, η επικεφαλής του CDU εμφανίζεται ως η πραγματική χαμένη των εκλογών.
Πρώτος λόγος οι πρόσφυγες
Και αυτό το οφείλει κατά κύριο λόγο στην αμφιλεγόμενη πολιτική των ανοικτών συνόρων στο μεταναστευτικό. Η Γερμανία πλημμύρισε το φθινόπωρο του 2015 με πρόσφυγες και μετανάστες και ο φόβος μπροστά στις μεγάλες αλλαγές, η αγωνία για την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας και τη σταδιακή ισλαμοποίηση της χώρας έπαιξαν καίριο ρόλο στην εκλογική συνείδηση πολλών ψηφοφόρων.
Δεύτερος λόγος η τρομοκρατία και οι βιασμοί
Καταλυτική επίδραση είχαν και τα κρούσματα ισλαμικής τρομοκρατίας και η αύξηση της εγκληματικότητας, που πολλοί αποδίδουν στην αθρόα εισροή προσφύγων και μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες. Οι μνήμες από το μακελειό στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου ή τις σεξουαλικές επιθέσεις κατά νεαρών Γερμανίδων από αραβικής καταγωγής μετανάστες την Πρωτοχρονιά του 2016 στην Κολωνία ήταν νωπές. Την εγχώρια εγκληματικότητα είναι διατεθειμένοι να τη συγχωρήσουν πολλοί, αλλά όχι την εισαγόμενη. Γι’ αυτό και προέταξαν την ασφάλεια από την ευημερία, που υποσχόταν η «άγκυρα σταθερότητας» Μέρκελ.
Τρίτος λόγος ο κορεσμός
Ένας πρόσθετος λόγος ήταν ο κορεσμός. Μετά από 12 χρόνια Μέρκελ στο τιμόνι της χώρας, πολλοί Γερμανοί -και όχι μόνο από την κεντροδεξιά- δεν ήθελαν «μια από τα ίδια», ονειρεύονταν μια ανανέωση.
Πολιτικοί αναλυτές τονίζουν ως έναν επιπλέον παράγοντα και τα λάθη της Μέρκελ στην επικοινωνιακή τακτική της στη διάρκεια μιας ανιαρής προεκλογικής εκστρατείας. Η καγκελάριος απέφυγε να θίξει τα ακανθώδη ζητήματα, έσπρωξε κάτω από το χαλί θέματα όπως η αναγκαία μεταρρύθμιση της Ευρώπης και οι τυχόν συμβιβασμοί ως προς το θέμα αυτό με τον Εμμανουέλ Μακρόν.
Και πέραν τούτων, είχε να αντιμετωπίσει την περασμένη χρονιά και την ισχυρότερη αντιπολίτευση από το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας. Ο Χορστ Ζεεχόφερ το είχε αναγάγει σε στρατηγική να πείσει τους ψηφοφόρους ότι αφουγκράζεται καλύτερα τις ανησυχίες τους από το ακροδεξιό AfD και ότι η CSU είναι το καλύτερο κομμάτι της Κεντροδεξιάς. Απέτυχε όμως παταγωδώς. Οι Χριστιανοκοινωνιστές καταποντίστηκαν στη Βαυαρία περισσότερο απ’ ό,τι η Χριστιανική Ένωση σε ομοσπονδιακό επίπεδο...
Για τη Μέρκελ τώρα αρχίζει το φινάλε. Το 2021 δεν θα είναι παρούσα στην αναμέτρηση. Κατάφερε, βέβαια, μέχρι τώρα και παρά το εκλογικό αποτέλεσμα να διαφυλάξει σε μεγάλο βαθμό τη συνοχή της Κεντροδεξιάς. Αλλά αυτό που βιώνουν οι Σοσιαλδημοκράτες εδώ και μια δεκαετία -τη σταδιακή διάβρωση της εκλογικής τους βάσης- το έχουν μπροστά τους οι Συντηρητικοί. Τα δύο μπλοκ, από τα οποία αντλούσαν τη δύναμή τους τα μεγάλα κόμματα, δεν υπάρχουν πια στη Γερμανία. Το SPD το διαπίστωσε χθες για άλλη μια φορά, η Κεντροδεξιά πήρε μια πρόγευση για το 2021...
