Το πολιτικό κέντρο... "Εμπρός"!

Αρκεί η επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν ώστε να θεωρηθεί το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών απάντηση στον "αριστεροδεξιό" λαϊκισμό; Θα το μάθουμε τη μεθεπόμενη Κυριακή. Προς το παρόν μάθαμε ότι στο πολιτικό βαρόμετρο της Ευρώπης, στη Γαλλία εν προκειμένω, η αναβίωση του πολιτικού κέντρου συντελείται σε συνθήκες αμφισβήτησης των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών. Προφανώς παρόμοιες συνθήκες επικρατούν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η ακραία ρητορική του λαϊκισμού της Αριστεράς και της Δεξιάς κερδίζουν διαρκώς έδαφος, αλλά αποκτά ιδιαίτερη σημασία ότι αυτό γίνεται στη Γαλλία.

Το γεγονός ότι μια κεντρώα υποψηφιότητα εκτοπίζει από τον δεύτερο γύρο τους σοσιαλιστές και τους συντηρητικούς- συγχρόνως όμως τους συσπειρώνει απέναντι στην ακροδεξιά- αποτελεί μια πρόβα για τις φιλοευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του πολιτικού κέντρου σε όλη την Ευρώπη. Κι αυτή η διάσταση που εκ των πραγμάτων λαμβάνει η επικράτηση του Μακρόν, πολλώ δε μάλλον η εκλογή του μετά από 15 ημέρες, ενισχύεται από την πρώτη αντίδραση του υποψηφίου της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Διότι, αν μη τι άλλο, η στάση του Μελανσόν να αποφύγει τη στήριξη στον Μακρόν πριν... συμβουλευθεί την εκλογική του βάση, αποτελεί επιβεβαίωση της λαϊκίστικης αντίληψης περί των "βλαπτικών επιπτώσεων" του πολιτικού συστήματος επί των πολιτών!

Κατά το "Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" και ο Μελανσόν, όπως και όσοι συμμερίζονται τις απόψεις του καθ' άπασα την ευρωπαϊκή επικράτεια. Στη Γαλλία οι κάλπες έδωσαν εντυπωσιακά ποσοστά στη Λε Πεν(πρώτη φορά η ακροδεξιά ξεπερνά το 20%) και στον Μελανσόν, στην Ελλάδα έδωσαν κυβέρνηση, στην Ισπανία αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ στην Ιταλία- καθώς και σε χώρες που πριν από μερικά χρόνια θεωρούνταν πρότυπα δημοκρατίας- ο λαϊκισμός αυξάνει τη δύναμή του. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και κάτω από αυτές τις συνθήκες η αναβίωση του πολιτικού κέντρου δεν μπορεί παρά να είναι μια θετική εξέλιξη. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη Γαλλία. Όμως έχει τη σημασία του ότι η Γαλλία γίνεται εφαλτήριο για την ανασύνταξη των δημοκρατικών δυνάμεων κατά όλων όσοι την επιβουλεύονται χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την παρέκκλιση της Ευρώπης από τις αρχές και τις αξίες της.

Η επιστροφή στο προσκήνιο του πολιτικού κέντρου δεν σημαίνει απαραίτητα ήττα του λαϊκισμού. Η αστάθεια και η αβεβαιότητα που επικρατεί στην Ευρώπη, τόσο σε πολιτικοοικονομικό όσο και σε γεωπολιτικό επίπεδο, δεν επιτρέπουν κανενός είδους προβλέψεις σχετικές με την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Συνεπώς πολλά θα κριθούν από τα αντανακλαστικά που θα επιδείξουν το προσεχές διάστημα τα δημοκρατικά κόμματα, σε όλη την Ευρώπη, απέναντι στον κίνδυνο που απειλεί το ευρωπαϊκό(με τα καλά και τα κακά του) οικοδόμημα.

Τα λόγια του Μακρόν, αμέσως μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, περικλείουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλουν να δράσουν τα δημοκρατικά κόμματα προκειμένου να ανακόψουν την άνοδο του "αριστεροδεξιού" λαϊκισμού. "θα βοηθήσω εκείνους που έχουν λιγότερα, που είναι ευάλωτοι ή που τους έριξε κάτω η ζωή, μέσω του σχολείου, της υγείας, της εργασίας, της αλληλεγγύης". Κι αυτό συνέχισε "... Σε μια Ευρώπη που προστατεύει και την οποία θα πρέπει να επανιδρύσουμε". Ιδού λοιπόν το πλαίσιο αλλά και η κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να κινηθούν τα δημοκρατικά κόμματα για να απαντήσουν συντονισμένα στον ακραίο λαϊκισμό.

Κι αυτό ισχύει πρωτίστως για την Ελλάδα όπου τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, ενώ συγκλίνουν στο χώρο του κέντρου και έχουν σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αναλύουν με διαφορετικό σκεπτικό τις επιπτώσεις που έχει για τη δημοκρατία ο λαϊκισμός της κυβερνητικής πολιτικής αντί να συνεργασθούν για να τον αντιμετωπίσουν με τόλμη και αποφασιστικότητα.