Την παρακμιακή πορεία του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένα κόμμα που κυβέρνησε ίσως όσο κανένα άλλο στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, ενώ το κόμμα της Αριστεράς ήλθε στην εξουσία ως διάττοντας αστέρας. Όμως sic transit Gloria mundi.
Ήδη μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες το σημερινό κόμμα –ακόμα- της αξιωματικής αντιπολίτευσης εισήλθε σε μία φάση παρατεταμένης εσωστρέφειας ενώ αποκαλύφθηκε στην πορεία και μία άλλη μειονεξία του. Έχοντας ταυτιστεί με τον Αλέξη Τσίπρα εξελίχτηκε σε ένα προσωποπαγές κόμμα, το οποίο, προφανώς σήμερα, επιδιώκει με βάση την υποψηφιότητα του ομογενούς εφοπλιστή(;), να επαναφέρει την ιδιότητα ενός κόμματος ταυτισμένου με ένα πρόσωπο. Επιπλέον, εφ’ όσον το συγκεκριμένο νέο πρόσωπο είχε επιλεγεί από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα να εκπροσωπήσει την ομογένεια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η απόφαση του κ. Κασσελάκη να διεκδικήσει την αρχηγία, πέραν του αυτονόητου δικαιώματός του, συνιστά και μία υπονόμευση των ήδη υποψηφίων και ειδικότερα της κ. Αχτσιόγλου από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα.
Ασφαλώς και η υποψηφιότητα αυτή θεωρητικώς δείχνει ότι επιχειρείται να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με έναν νέο αέρα ανανέωσης, αν μάλιστα ληφθεί υπόψιν ότι ο νέος υποψήφιος είναι άφθαρτος σε σχέση με τους λοιπούς. Από την άλλη πλευρά η πλήρης ταύτισή του με το πλέον τοξικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, τον Παύλο Πολάκη, ακυρώνει κάθε ανανεωτική προοπτική. Ενώ έμμεσα, τουλάχιστον, επιβεβαιώνει την ταύτιση του κ. Τσίπρα με το τοξικό στέλεχός του, αφού αποκαλύπτεται εμφατικά αυτή η τριγωνική σχέση.
Τον νέο υποψήφιο, όπως και τους παλαιότερους, τον ακολουθεί το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ακόμη και στη περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος θα συνοδεύεται από τα στελέχη που έφερε την χώρα στο χείλος του γκρεμού.
