Η είδηση, όχι και πολύ φρέσκια πάντως –μία ή δύο εβδομάδων, επομένως ολίγον σιτεμένη- πέρασε ασχολίαστη.
Τι έλεγε; Ότι η Κομισιόν δαπανά εκατομμύρια ευρώ σε φωτογραφίες, βίντεο και μακιγιάζ για τα μέλη της. Δηλαδή δαπανά χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, για να καταλαβαινόμαστε. Προφανώς τα μέλη της Επιτροπής που κυβερνά την Ενωμένη Ευρώπη πρέπει πρώτα να έχουν φωτογένεια και μετά αποτελεσματικότητα.
Το ποσό ανέρχεται σε 2,75 εκατομμύρια ευρώ, και ασφαλώς δεν λες ότι τους τραβάνε φωτογραφίες με Πολαρόϊτ ούτε τους βάφουν με μακιγιάζ που αγοράζουν από τα καλάθια της Αιόλου. Ενδεχομένως δε τα βίντεο να τα γυρίζει ο Σπήλμπεργκ.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι συμφέρει να είσαι φωτογράφος στο Μπερλεμόν όπου στεγάζεται η Επιτροπή. Μέχρι και …φίλμ συμφέρει να είσαι. Για μακιγιέρ ή μακιγιέζ δεν το συζητάμε. Προνομιούχος θέση διότι προέχει το κάλλος των συγκεκριμένων ευρωπαίων κυβερνητών, έστω και τεχνητό. Διαπιστώνεται όμως και μία άνιση μεταχείριση που δεν τιμά την Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο και γενικώς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν προβλέπεται κάλυψη εξόδων για τους κομμωτές! Ενδεχομένως να καλύπτει και το μειονέκτημα του να είσαι αχτένιστος.
Διαβάστε τώρα και δικαιολογία, άκρως επιχειρηματολογημένη την οποία διατύπωσε ο Επίτροπος Προϋπολογισμού: «Η φωτογραφική κάλυψη των δραστηριοτήτων» των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «είναι απαραίτητη για την ενημέρωση των πολιτών για το έργο της και την εξασφάλιση διαφάνειας!
Αυτά τα τρελλά είναι μάλλον υποθέσεις ρουτίνας στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας συνάδελφος δημοσιογράφος που έχει εγκατασταθεί στις Βρυξέλλες εδώ και χρόνια, ο Βασίλης ο Κορωνάκης, έχει γράψει ένα βιβλίο που φέρει τον τίτλο, The deep state of Europe, ήγουν το Βαθύ κράτος της Ευρώπης. Όπου σε αυτό περιγράφονται διαχρονικές ατασθαλίες και σκάνδαλα το παχυλό αποτέλεσμα των οποίων απολαμβάνουν πολλοί εξ όσων συμμετέχουν είτε ως ευρωβουλευτές είτε με άλλη ιδιότητα ως μέλη της διακυβέρνησης της Ενωμένης Ευρώπης. Συνεργάτης δε του συγγραφέως παρεπιδημών και αυτός στις Βρυξέλλες μου περιέγραφε τα ποσά τα οποία διέθεταν τα επιτήδεια λόμπις σε ευρωβουλευτές, κατά ομάδες ή ατομικώς για την κατάθεση ερωτήσεων που προφανώς ευνοούν τους εντολοδόχους, επιχειρηματίες ή και κράτη του κάθε λομπίστα.
Είναι φαίνεται πολύ παλιά αυτή κολώνια. Διότι θυμάμαι ότι είχα διαβάσει την δεκαετία του ΄80 μάλιστα ότι ομάδα με επικεφαλής την τότε πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Σιμόν Βέϊλ, κάποιο καλοκαίρι είχε ξοδεύσει μερικά εκατομμύρια δολλάρια για ταξίδι και παραμονή στην Γουαδελούπη(!) προκειμένου να συσφίξει τις σχέσεις του γαλλικού αυτού νησιωτικού συμπλέγματος με την τότε ΕΟΚ!
