Το αποκάλυψε σε πρωϊνή τηλεοπτική εκπομπή μία δικηγόρος, συνήγορος του πατέρα της δολοφονηθείσης κοπέλας έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων.
Και το περιστατικό είναι πράγματι συγκλονιστικό αν λάβει κανείς υπόψιν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε την ζωή της, πάνω στην νιότη της, η συγκεκριμένη γυναίκα.
Την ώρα της επίθεσης του δολοφόνου, όταν επικρατούσε πλήρης αδράνεια των αστυνομικών οργάνων και, βεβαίως του φρουρού, έξω από το Τμήμα, ένας σκύλος άρχιζε να γαυγίζει, αντιδρώντας στο κακό που αντιλαμβανόταν ότι συνέβαινε. Ο σκύλος είχε και μυαλό και ένστικτο, που έλειπαν από τον κατά τα άλλα homo sapiens!!!
Ένα αδέσποτο αντέδρασε. Είχε μεγαλύτερη, αν όχι απόλυτη, ευαισθησία, από τους ανθρώπους. Από ανθρώπους μάλιστα που επιτέλεση του καθήκοντός τους απαιτεί ως προσόν την ύπαρξη ευαισθησίας. Ευαισθησίας που να εκδηλώνεται και στην πράξη, διότι διαφορετικά είναι άχρηστη.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για τις ευθύνες, για την ικανότητα ακόμη και για το ποινικό παρελθόν κάποιων που εν τούτοις είναι στελέχη της αστυνομίας. Τίποτε δεν είναι πιο καταδικαστικό, όσο η σύγκριση των αντιδράσεων του σκύλου και του ανθρώπου. Και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι εύλογο να διερωτηθεί κανείς ποιος τελικά είναι το ζώο;;
Έχει διαχρονικά αξιολογηθεί ο άνθρωπος. Και έχει καταχωρηθεί ως το χειρότερο των ζώων. Διότι η επιθετικότητα και αρπακτικότητα του δεν είναι απότοκο ενστίκτου επιβίωσης. Είναι προμελετημένη απόφαση. Στα ζώα έχει καταγραφεί η έννοια του ενστίκτου. Στον άνθρωπο η μοχθηρότητα και η κακία. Με τέτοια «προσόντα» είναι μάλλον λογικό να έχει επιδείξει καλύτερη στάση ένας σκύλος. Στάση για την οποία το ανθρώπινο είδος θα πρέπει να ντρέπεται και η γενιά των σκύλων κάθε ράτσας να καμαρώνει!
Θα επιβληθούν ποινές σε όσους θεωρούνται υπεύθυνοι διότι δεν απέτρεψαν μία δολοφονία, ενώ αυτό ήταν το ανθρώπινο αλλά και επαγγελματικό τους καθήκον. Και, ασφαλώς, μετά από μήνες και χρόνια μπορεί να διαγραφεί από την μνήμη το απεχθές γεγονός. Εκείνο που δεν θα διαγραφεί και επομένως θα συντηρεί, έστω και αμυδρά το απεχθές συμβάν, είναι η αντίδραση του αδέσποτου σκύλου. Η ψυχή του οποίου δεν μπόρεσε να αντέξει αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Η ψυχή του μπορούσε να διακρίνει το καλό από το κακό. Και το κακό δεν το άντεχε. Το φώναξε με το απελπισμένο γαύγισμα του στους απαθείς γύρω του, χωρίς να μπορέσει όμως ο δόλιος να τους κάνει πιο ευαίσθητους για να παρέμβουν και να σώσουν έναν συνάνθρωπό τους. Μακάρι το γαύγισμα αυτό να αντηχεί ως Ερινύα στ’ αυτιά των αναίσθητων. Και να επιβεβαιώνει την λαϊκή σοφία που λέει πως «εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα»…
